Gedichten

gedicht (nr. 1.111):

Een schuilplaats

Ik prevelde zonder geluk op straat
maar wat. Niemand nam er notie van.
Zwijgend hield ik mij op in een portiek.

Heel waardevol dat alles overgaat.
Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man.
Uit een luidspreker schalde dansmuziek.

Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot?
Conclusie noch ontraadseling. En hopen
doen we toch zeer vergeefs. Laat ons dan huilen.

Daar stonden mijn gedachten stil bij God.
Juist brak een stapelwolk verrassend open
en regende dat ik zou blijven schuilen.
-------------------------------------------------
Uit: 'Bij bewustzijn', 1996.