27165 resultaten.
Publish or perish
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Publish or perish
Had men mij wel gelezen?
Steeds werd ik afgewezen.
Van Meulenhoffs redactie
kreeg ik zelfs geen reactie
en ook de Tweede Ronde
had mijn brief nooit gevonden.
maar Het Liegend Konijn
loog: bij ons moet u zijn!
Uitgeverij Perdu
vond mijn werk déjà vu.
Querido schreef correct:
u heeft niets dat ons trekt.…
Verse or worse?
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.165 Als uw poëziecriticus John Bayley
schrijft over jonge personen die opkomen
en schitteren als meteoren
in de academische wereld, is hij zelf
aan het imploderen en wordt een
gapend zwart gat. Ingezonden
brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis.
Wat bedoelt Bayley als hij dichters
prijst die weigeren poëzie
te laten klinken als zichzelf…
Nature or Nurture?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 De koekoek
is een dwangneurotische vogel
als 'ie in een klok woont.…
AAN MATHILDE
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.330 Wanneer de moeder van het licht weer licht,
En voor haar goud de zwarte mist doet wijken,
Dan laat ze er stralen langs de bloemen strijken,
En dankbaar doet elk bloemeke zijn plicht.
Zodra de bloem de lieve zon ziet prijken,
Dan wolkt ze wierook op in wolken dicht,
En geurenmoeder wordt het moederlicht...
Ik moet, Mathilde, u aan de zon gelijken…
OCHTENDBEDE
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.103 Haar lokken zijn van zonnegoud
En 't hemels blauw is 't blauw dier dromende ogen,-
Heur boezem is de berg en 't golvend woud:
0, zomer, zonneschijn en hemelbogen,
Waarin haar aangezicht mijn liefde aanschouwt,-
Heelal, waarvoor ik biddend lig gebogen!…
De maan verrijst
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.875 Het duister doet de tinten samenvlieten
En dekt met fulpen nacht het schel azuur.
Nu gaat de glimvlieg heen en weder schieten
Gelijk een star, gelijk een dansend vuur.
De stilte bidt. Een tempel is natuur
En de aard voelt zich met vrede als overgieten...
Het is de zelfde heilige avonduur'
Als toen ik 't eerst heur aanblik mocht genieten.…
O, zomer!
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.309 O, zomer, met uw lokken, glanzend gouden,
En met uwe ogen, blauw gelijk de wanden
Van 't rondend hemeldak, en sneeuwen handen,
Die bloemenslingers slank gebogen houden!
Wier geurige adem zucht door rijs en wouden,
En gloeien wekt, waar zielen wieken spanden,
Tot die miljoenen traan en leed verbanden,
En lachten, of zij nimmer wenen zouden:…
Dorpsvesper
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.424 De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren,
In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw;
Daar klinken vrome tonen uit de toren -
De star der liefde flonkert zilver-blauw.
Het kerkje bracht, wie danken wilden, samen
En wierook en gezang golft uit de poort
En op het dank-gebed zegt alles: "amen".…
DE GROTSTROOM
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.148 Het breed gewelf, door rosse gloed beschenen
Is ruig van stugge pegels, grauw en goor,
Die wenen, wenen, duizend eeuwen door
En tot het eind van duizend eeuwen wenen.
En 't kromt zich over warrelrotsen henen
Waar elke traan, die viel, een traan verkoor
Om tot albast te worden en te schoor
Aan nieuwe smart, die kegels wordt en stenen.
En…
Onthulling
poëzie
2.0 met 9 stemmen 2.109 Eens zag ik om mijn liefde sluiers glijden,
En toen ze omhuld bleef, is mijn vreugd gevlucht....
Thans zijn de raadselnevels blauwe lucht,
Die zich aan 't aangezicht der liefde vlijden....…
Het rijk der tranen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.226 U kan ik zeggen, wat ik leed:
Ik haatte, omdat ik liefde niet kon geven,
En wilde minnen, daar ik dichter heet!…
Duif en sperwer
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.286 "Mijn God" - zo sprak de duif - "is innig zacht,
Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;
Almachtig, heerst hij over duizend-tallen
En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht."
De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht,
En kan op eens uit hoger luchten vallen,
En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen,
Wanneer zijn schone…
Vloed
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.071 De dag verdween in tranen: regen gutst
Langs rots en ruigte, en klettert op de paden -
Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst,
En breekt door 't woud, met rots en woud beladen?
De stroom zwelt aan, en bruist en schuurt ontrust
De boord, die valt, om straks het hoofd te baden
In 't vochtig, vratig graf, dat Judas kust,
En zwelgt de…
Kalliope
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.975 En driewerf kruiste ik de armen, driewerf drukte
lk niets, en niet de blonde Muze er in,
En tot mij sprak de stralende godin,
Toen zij ten kus zich naar mijn voorhoofd bukte:
"Ik zond de vrouw tot u, die u verrukte....
Ik zeide u 't aan: gij mindet met een min,
Zó vol aanbidding, z¢ vol vrome zin,
Dat ze u aan al, wat haar niet was, ontrukte…
Kennis I
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.638 De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij denken en herdenken; nochtans, zij
Vermogen…
Ommekeer
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.297 . -
Toen zag ik u en kon geen mening uiten:
'k Had vreugde, vrede, liefde, weergevonden,
'k zag, waar gij trad een bloem, een roos ontspruiten.
Natuur en mensheid voelde ik mij verbonden;
In u wilde ik 't heelal in de armen sluiten -
Gij, engel!…
Besluit
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.237 Zij, in wier harten 't haten zich verhief,
Zij zeggen, dat zij haten..., zo ze oprecht zijn;
Zou ik mijn liefde haar dan niet belijden?
De liefde baart geluk en zielsverblijden,
Geluk maakt liefderijk, ik heb haar lief,
En wie gelukkig is, die kan niet slecht zijn. -…
Kennis I
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.743 'De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij denken en herdenken; nochtans, zij
Vermogen niet, als wij, 't waaróm te ontbloten…
Dorpsdans
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.633 De vedel zingt, waar roos en wingerd-ranken
Verliefd omhelzen 't huis des akkermans,
En gloeien in de avond-purper-glans, -
En twintig menschen rijzen bij die klanken;
Het avond-maal heeft uit: van dis en banken
Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, -
De vlugge voeten reien zich ten dans,
En de arm buigt om de leesten heen, de slanken…
Twee rozenblaadjes
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.378 Zie, hoe de beek langs enge boorden schiet,
En 't rozenblaadje met zich mede-draagt,
Dat vrolijk langs de harde oever vliet,
En draait en wendt, naar 't aan zijn hart behaagt.
Dat andre zoekt de grauwe rots, waar niet
Die domme beek zijn vrije wil belaagt;
En toen 't uit vrije keus te bersten stiet,
Had het zich toch tot volgen niet verlaagd…
Bij 't graf
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.825 Men droeg de grijze plechtig naar het graf,
En toen hij langzaam nederzonk in de aarde
Brak uit het oog, van wie hij 't aanschijn gaf,
Een vloed van tranen, dat naar 't zinken staarde;
En allen wendden 't wenend aanschijn af,
Gelovend dat hun God een weerzien spaarde,
Omdat ze 't innig wensten, en zó straf
Een God, die scheidt, zich hén…
Eerste aanblik
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.172 En peinzend zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen
Waarin de zachtheid kwijnt, de liefde droomt
En ik weet niet wat mij door mijne aderen stroomt:
Ik zie naar u en kan niet ademhalen.
Een gouden waterval van zonnestralen
Heeft nooit een schoner aangezicht bezoomd...…
Vaarwel aan 't woud
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.409 Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak
Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen
Op levend loof en vol-getroste tak,
En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen -
Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak
Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen....
Gedachten-stroom, die uit mijn ziele brak,
Vloei eeuwig-onbegrepen…
Aan de sonnetten (I)
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.683 úwe wetten achtte:
Naar eigen hand de vrije taal te zetten,
Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte;
Beperking moet vernuft en vinding wetten;
Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte: -
De geest, in enge grenzen ingetogen,
Schijnt krachtig als de popel op te schieten,
En de aard, te boren en de blauwe hoge:
Een zee van liefde…
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.665 Meen niet, dat éne deugd voor allen past! -
De popel streeft omhoog met trots verachten
Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten
Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast;
De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last,
Die 't water zoeken met een hoopvol trachten,
En lijdzaam op de blijde stonde wachten,
Dat zij door golfjes worden…
Deinè Theos* (sonnet CVI)
poëzie
2.0 met 30 stemmen 2.446 Met weekblauwe ogen zag de oneindigheid
Des hemels naar de donzen rozenglans,
Waar Zij in daagde: een breed-gewiekte krans
Van zielen had zich onder haar gereid.
Een geur van zomer-bloesems begeleidt
De zang der zonnen - duiven - die heur trans
Doorglóren in eerbied'ge rondedans
Om Haar, wier glimlach sferen groept en scheidt;
'Schoonheid…
Storm
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.906 Zo stormt het door mijn borst, waar de gedachte,
Spokend met stenen blik, de liefde dooft,
Die ik gestorven in mijn ziel voel zweven.…
Die lach
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.335 Zoals wanneer opeens de zonneschijn
Door 't zwart der brede wolken heen komt breken,
En schittert in de tranen, die er leken
Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn,
Zó, dat het wenen lachen schijnt te zijn:
Zo is, wat mij ontstemt, opeens geweken,
Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken,
En doolt een glimlach om uw lippen, fijn:…
Aan de sonnetten II (1879)
poëzie
4.0 met 22 stemmen 2.062 Daar zullen mensen zijn, die op u wijzen,
Als dat, waar zij geloof en liefde aan stieten....
Sonnetten! zelden zal men u slechts prijzen.
Die zal u dom en onbegrijplijk noemen,
En gene als boos en goddeloos verdoemen....
Sonnetten, klinkt! U dichten was genieten!…
Mijmering
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.131 Vóór ik haar had gezien, was dof en koud
De zomerse natuur, zo warm en licht, -
In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout,
Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht;
Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht,
Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, -
Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, -
Zij scheen me éen enkel wezen…