Alle inzendingen over schreeuwt

Een bijdehandje uit Noordeloos treitert de buurt al een hele poos springt steeds tevoorschijn en schreeuwt met venijn dát mag ik als duvel uit de doos.…

mijn hart is eenzaam het schreeuwt om jou Mijn ziel is bevangen door een bittere kou Je zegt : vergeet me, ga door met je leven Maar zonder jou kan ik niet Ik heb je nog zoveel te geven…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Zonsondergang Terwijl Veere De rode broek aantrekt En wegzakt Op de horizon Schreeuwt een meeuw Dat het heelal lekt En roept van Red de zon…

stroomt een zandstorm droog en gevoelloos Je lippen kussen koud Je hand raakt de mijne niet Je lijf schreeuwt de waarheid En ik blijf maar kiezen voor je woorden…

Ik sta stil geen woord dat fluistert spreekt of schreeuwt dat bij mij naar boven drijft zo zwijg ik en hoe ik ook probeer te denken wat blijft is een onbegrensde leegte een echoloze ruimte…

trossen los schreeuwt mijn stem al kan ik niet begrijpen dat niemand het schip laat varen het blijft aan de kade van de haven achter en ik zink naar de bodem van het bestaan…

zonder idealen , in koude harde wereld schreeuwt een kind in de straten, maar niemand die hem hoort. iedereen loopt hem voorbij, niemand heeft hem in de gaten, en er is niemand die zich aan hem stoort.…

In Rotterdam schreeuwt men nu "Verrekt ! Waarvoor dient zo'n duur alarmproject ? Het scant je discreet volgt je kamerbreed maar loeit pas als je gepakt vertrékt !"…

Wat schreeuwt het hart in een oceaan van teleurstelling een zee van angstige verwachting een vijver van piekende hoop Het schreeuwt van hulp en alsjeblieft wat begrip misschien een beetje hulp een duwtje in de rug Niet de overweldigende depressie van slagende anderen en angst om achter te blijven waar de rest maar verder spoelt Ik…

zich kort in het ontbreken van een ware tijd, het opstaan knelt in de knoken van ouderdom, er is niets dat nog telt van hoe iemand is, het aderlaten schreeuwt om de laatste druppel bloed alvorens de lente zich heeft neergestreken als een herboren leider…

De goudomrande bolide schreeuwt om meer ruimte Diep daarbinnen schuilt een wegwuivend gebaar van het hoogdravende blond Achterlatend slechts schichtige sporen, onzichtbaar riekend.…

Mijn hartenkreet schreeuwt, roept alleen maar om aandacht voor een goed gesprek. Kringgesprek met jou en ieder die wil over de weg van geluk. Ieder is welkom voor een goed kringgesprekje met mij waar dan ook.…

De stilte in jou schreeuwt steeds maar weer Er is geen weg terug Een hand op je schouder ogen die je aankijken Een enkel woord is genoeg Maar het blijft stil in jou.…

Verstild verdriet is mijn mond die schreeuwt maar niemand hoort ogen die verdrinken maar niemand ziet hart dat niet wil weten maar onmogelijk kan en stil, stiller, het stilst als ik aan de liefde denk.…

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

De bond bevestigt weer mijn vooroordeel: Die hele maffia in hoortoestellen Die schreeuwt u toe met toeters en met bellen, Maar u betaalt geregeld veel te veel. Nu snap ik wat ze bij die bond bedoelen: Dat wie niet horen kan, die zal het voelen.…

Luister naar het kind de wind en de zee weet dat zij leven baren met elke wee een meeuw schreeuwt niet in Gods- maar in mijn- naam laat mij laat mij gaan met de wind en de zee.…

Een mooie tekst schreeuwt om een reactie, zing...vecht...huil...bid lach...werk en bewonder. Wanneer je de woorden in je oren knoopt, en alle elementen uitvoert, kun je niet meer zonder?!…

Want de Nederlandse leeuw is pas tam Als hij niet meer schreeuwt op de Dam…

Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

Natte lippen Trillen vragen Heb mij lief Bemin mij Houdt van mij Slaaf mij Dring in mij Versmelt met mij Lustig gewild Hard gekromd Vol in staat van Beestachtige penetratie Ontladen schreeuwt zij…

draag mij….alsjeblieft mijn voeten voelen geen grond mijn benen geen kracht en mijn lichaam schreeuwt mij te rusten vraag mij….alsjeblieft mijn handen verbergen de wond mijn ogen de nacht en mijn lichaam zwelgt in lusten…

eerst verander je van kleur dan van structuur maar soms ook niet als de rukwinden komen en ze komen altijd dan gaan we allemaal zeggen de goden het angstige kind klampt zich vast aan zijn stam en schreeuwt om zijn moeder…

Je schreeuwt zonder stem terwijl je naar me glimlacht en je zuigt me naar je toe als en gat vol licht. Suis heen, laat me gaan. Nee, blijf staan, ik wil luisteren naar je stilte zien hoe het uitdooft.…

en schreeuwt, fel en vuurrood schittert de heldere voederstip, onder de scherpe punt van zijn gouden snavel…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

Haar hart schreeuwt in huilend lijf zij is gevangen in leven haar plaats aangewezen in vrijheid beknot dromen scheuren in kleine stukjes papier vliegen mee met de wind steeds verder weg…

Op handen en knieën, stof bijt wonden uit, vuile vegen in gezicht Geen medelijden met God, verlaten al sinds lang, de weg is duidelijk hart schreeuwt om liefde. -------------------------------------------- *Van verre zichtbaar/hoorbaar…

Ik wil het wel uitschreeuwen het wonder van leven maar woorden blijven verstopt achter een brok ik ben veel te bang dat het leven naar mij schreeuwt en dat het wonder dan verloren gaat zo blijven woorden slechts letters neergeschreven op een kladpapier…