Alle inzendingen over vastlegging van gebe

Ietje Heermina GEB. 06-09- 1954 overleden 18-09-2015 Daar lig je dan, terwijl het niet zou mogen, daar rust je dan terwijl het niet zo mag zijn, daar ben je terwijl wij met zijn allen zo intens verdrietig zijn.…

Overgevoelig voor licht en geluid Stillend je stemmingen met penselen Je kon het voelen niet langer verhelen Hebt dat in koren met kraaien geuit Evangelist wou je zijn naar verluidt Hoop bieden wilde je, God aanbevelen Maar in de kunst lag je geestelijk heil Tekenen deed je, kleur zaaien op doek Landschap, mijnstreek, aardappeleters Vastleggen…

Ik kan nog lang niet zonder fluisterriet En zonder waterwee en schuim en as Jouw universum is ook wat ik wil Voorlopig kies ik voor het mensenras Ik moet nog veel in spiegelschrift vastleggen…

De muziek die in jou via gevoelssnaren dwars door mijn hart gaat en heel hard in ons leven raakt, ik leg haar vast in gedichten over jou: hoe ik altijd droomde over je en nog steeds doe, mag ik nu na lange, lange jaren wachten met eigen hartstochtelijke gedachten vastleggen. Ik had graag in jouw armen gedanst...…

ik vermijd het oranje rood weg dat verzengende vuur het onheilspellend geluid van bommen en granaten impressies van de dood mocht ik jouw land willen vastleggen op canvas nee dat wat is zal ik dan weglaten zodat men kan zeggen hij legt alleen vast wat ooit van waarde was en waarnaar men altijd weer zal blijven verlangen op den…

Gewoon wij, die liefde vastleggen. Nadien wil ik tegen je aankruipen. Even genieten van het moment ervoor. Ik wil de slaap mij voelen besluipen. En "ik hou van je" fluisteren in je oor!…

Fotografen kunnen het wel vastleggen, er namen voor hebben voor het steeds wisselende herfstlicht. Hun schrijven zal vergezeld worden met punten, komma’s en commentaar. Maar alleen de schepper is een eindeloze kunstenaar. Wij kijken naar een openluchtmuseum. De natuur is gratis en voor niets. Onbetaalbaar mooi!…

, nooit meer storen baby girl ik hield onnoemelijk veel van jou was verslagen, radeloos en verdrietig diep in rouw jij moest in mij sterven, gleed door tunnellicht engelveer, mijn vlindertje doe zacht je ogen dicht ik laat de sterrennaam hierboven eeuwig vastleggen je sterfdag, blijvende herinnering aan gisteren ..geschreven als aandenken…

leven hoeveel tijd ben ik kwijt met het plannen van leven en noteren en alle andere beslommeringen nu eenmaal noodzakelijk als papier en balpoints die het ritme vastleggen in de eindeloze stroom de zinnen vullen ongewild de breedte van het papier het einde van de bladzijde staat gelijk aan leven vastgelegd maar hoeveel tijd voor verbeteringen…

met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn boek, jouw boek,ons BOEK Leven, beleven, DOORLEVEN Schilderen. vastleggen…

H., geb. d.d. 16-07-1994 te Alkmaar(een echte kreeft)?…

Sprekend de moeder wat lijkt zij/hij op z’n vader op z’n opa, oma, tante, oom, neef, nicht uiterlijk vertoon allemaal bij de geboorte, het nieuwe leven van een baby, mensenkind; meisje/jongen het is de toon die de muziek maakt afwachten dus, zijn/haar smaak gun het kind z’n eige z’n eigen unieke ik sprekend zichzelf!…

In The Waste Land verbeeldt Eliot het Grand échec, de Grote desillusie van The Great War, de Eerste Wereldoorlog, In de geseculariseerde stad heerst geestelijke leegte en verval in contrast met de heroïek van Rome Maar The Waste Land is meer dan dat: een bewust gewaarworden, gevoelen van een morele grandeur en tegelijk…

Ik draag dit gedicht op aan mijn zo’n levendige en vooral meegenietende concertbuurvrouw uit Alkmaar(geb. Den Helder) met haar mooie kanten jurk en rode lippen en aan de componist de maestro Bernard van Beurden en zijn lieve meelevende en zorgzame vrouw.…

Mijn hand maakt draaiende bewegingen in de regen van vandaag en schrijft in elke druppel een gedachte neer alsof ik zo het leven dat voorbij gaat kan vastleggen op mijn denkplaat.…

via ‘t Damrak, de Dam terug naar d’ Elandsgracht mensen, ik kan het wel uitschreeuwen van geluk de schellen vielen van m’n ogen, zag ik het goed want waar honderdduizenden vaak fast food vretend de straten, pleinen en grachten beliepen, bezatten werden nu enkele wandelaars, ’n hond en daklozen mijn deel en wat fotografen, het stilleven vastleggend…

Wonderlijk dat de geur van frisse, zilte zeelucht nog even blijft hangen zodat ik fracties kan ademen, vervoer via een uitgebreid wegennetwerk tot wanneer breekbare en kwetsbare van mijn hart wordt bereikt Hoe bijzonder en uniek het is om dit stukje leven en liefde te mogen vastleggen voor altijd.…

Wonderlijk dat de geur van frisse, zilte zeelucht nog even blijft hangen zodat ik fracties kan ademen, vervoer via een uitgebreid wegennetwerk tot wanneer breekbare en kwetsbare van mijn hart wordt bereikt Hoe bijzonder en uniek het is om dit stukje leven en liefde te mogen vastleggen voor altijd.…

Een drone zou het, het best, het mooist vastleggen De tientallen ouders die hun kinderen opvangen, halen Op de kruising Hazenstraat Elandstraat, Amsterdam-Jordaan Met fietsen vooral bakfietsen komen ze van 4 kanten aan Moeders en vaders zijn in aantal bijna fifty, fifty Onderling wordt er gegroet met hau, hoi of dag De Montessori-zelfontwikkelingsschool…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

Die klachten die je in de trein kon horen ("Het is wat met het openbaar vervoer" En meer van dat forensgeouwehoer) Daar ging men zich bij de NS aan storen Dus kregen ze een lumineus idee: Er komt een spreekverbod in de coupé!…

onzekere nummers in een groeiende maatschappij wie is de volgende staat voor in de rij verzekeren is geen optie niemand gaat voor wie wacht er af mag er door garantie voor iedereen arm of rijk wie trekt het langste eind breekt door de dijk de lijst kent geen tijd vraag blijft: hoe en wanneer wie is de sterkste maakt de ommekeer…

Op de Aleöten is een kalkoen geschoten. De buurvrouw heeft het me verteld, ze werd gisteren gebeld door haar neef uit Rome. Die heeft hem meegenomen en ingevroren moet je horen, voor het kerstdiner. Daar zit ik best wel mee. Daarom heb ik die neef gebeld. Ik zei: "er wordt hier verteld dat u op de Aleöten een kalkoen hebt doodgeschoten…

Ik weet van de hoed en ik weet van de rand, van de steek onder water en de kikker op de kant. Ik weet van toeten en ik weet van blazen, van de kogel door de kerk en het gegooi met de glazen. Ik weet van alles, van alles niets. Wat ik heel graag wil weten is: Wat ze zoal eten op andere planeten en laten ze daar ook scheten?…