inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.426):

Littekens.

Zij striemden met hun woorden,
de wond doet soms nog pijn.
'k Probeer het te vergeven,
vergeten blijkt nog moeilijker te zijn.

Zij striemden door te zwijgen,
een klankbord zo gemist.
'k Probeer het te vergeven,
Ik wou dat ik het niet meer wist.

Zij striemden in onwetendheid,
een oordeel snel geveld.
'k Probeer het te vergeven.
Vergeten, komt dat wel?

Want wonden worden wondjes.
Het is de tijd misschien.
Een wondje wordt een litteken
al blijf je dat altijd zien.

Schrijver: Klarien van Elburg-van der Linde
Inzender: Maria Voerman, 20 maart 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 818

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
22 maart 2010
Email:
hmessielive.nl
Goed voorbeeld hoe verdriet langzaam verwerkt wordt, langzaam verzacht, maar toch nooit zal verdwijnen.
Het gedicht heeft een klassieke vorm, waarvan de taal toch modern is te noemen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)