Alle inzendingen over geweld

Er zijn bruggen die je niet over wilt sluizen die je niet voorbij wilt de grootste hel maken mensen nog altijd zelf (zie ook met foto's op website)…

Dat iemand zó kan liegen, dat iemand zó kan draaien en bedriegen. Zó disrespectvol met vrouwen omgaat, zo'n meisje aan haar lot overlaat. Crimineel gedrag vertoont, dronken is of stoned. Weet je dan niet wat je mensen aan doet, is je geest zó vertroebeld en keur je dat goed? Opsluiten...meer gun ik je niet, en hopen dat je nooit meer de buitenwereld…

Zinloos, ondoordacht, zonder nut of resultaat. Een woordenschat schiet mij te binnen, ik maak me druk en zit vol haat. Woede komt nu in mij op. Ik denk eens na en laat een traan Is dat wat de toekomst brengen zal, is dat nu ons bestaan. Een land vol gekken die niet kunnen aarden Je niet respecteren of laten rusten in je waarden Je niet nemen…

Gruwel dient zich aan Met uwer aller lot begaan De geest angstig verward Sluit het sponzend in het hart Gevoed door de geletterden Dringt het in de open wond Woekert rond om te veretteren Ieder ander geloof te verketteren Luistrend naar wat het boek zegt Met woorden in oeroud geschrift Genocide moorden terreur volgens gebod Verschuilend…

het was niet haar schuld wiens schuld is het als een boom, nauwelijks ontschoten aan de zwarte aarde, in de herfst zijn bladeren verliest ze krabbelde op, huilde en liep verdwaasd door een mist van tranen, zonder gevoel van richting, naar de schoot die haar eens baarde armen omsloten het kind het hart van haar aarde, van haar moeder…

met gedenktekens die zijn opgericht louter om te camoufleren dat duistere daden de doofpot ingaan toont verleden een ziekmakend masker waarachter nieuw leed toe kan slaan trauma’s lijden tot nijpende kolken een feitendrainage richting moeras verwijt explodeert als een giftig gas uit belten van herinnering vallen ooit de slijkpoelen droog…

ervaren vriend -die erg vroom is- beducht voor een mes in zijn geplooide halskraag verdween in het water intrige van niet-levende schapen ontstaan uit het vruchtbeginsel van een niet-luchthartig mens als met een trechter ingegoten arriveren trouwe bezoekers van de kersenbloesem onder klaaglijk-kreunend geluid bij de kern van de zaak…

Hij vult beide handen met dieprode doornen rozen slaan taal stuk in glas in lood het kroontje speelt met de schaduw rond haar gezicht maar laat in ogen de lach verbloemen beneveld worden stelen verzopen in de laatste steken haar huid blijft lelieblank de striemen leven onderhuids…

Tranen maken geen littekens, laten niks bloeden. Ze zeggen ook niks, zwijgen, zelfs wanneer het teveel wordt. Tranen maken het leven echt niet beter maar maken het erger. Ze verzwijgen de waarheid verstoppen mijn enige trots.…

Versplinterd ligt het op de aarde ooit was het van doorzichtige waarde Een druppel kleeft rood aan de punt ooit onderdeel van onverdund…

Ik denk dat het komt door de manier waarop zij "lieverd" zegt Misschien meer hoe zij dat tussen de oren vult werkelijk wordt Bommelding een andere betekenis krijgt als men geen Marten Toonder leest Jij omsluit mij als een handschoen die ik even later verlies en tot eenzaamheid verdoem haar in vrieskou achterlaat…

waar ‘t harde schijnsel ondergaat wacht al in het diepste duister een zoveel zachter toekomstlicht dat stralen wil op voordracht van mensen die met open zicht kracht herkennen in een fluister…

Bespottelijk gewoon! Jij monsterachtige, Vuile gnoom! Wat mot je? Waarom leef je? Doe gewoon! Jij walgelijk Persoon! Jij bent een vrek Een bijtertje Het echte werk! Hoe kan jij bestaan? Tyfus een eind op! Stomme stomste Stop!…

De tranen zitten erg hoog hopelijk hou ik het droog ik kijk naar de tv en wat ik zie dat valt niet mee het is ook hartverscheurend wat je ziet is niet opbeurend mensen met zoveel haat je weet dat het bestaat gelukkig is het ver van je bed en de tv is zo weer uitgezet maar als ik dan mijn ogen sluit zit het in mijn hoofd en dat zet je niet…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf kan laten verstijven het broeide al langer, sluimerde in stilte zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt wakker een lichtflits opent ogen en deze keer breekt de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

zuchtend hangen vege lijven voor hun uitkijk op de rest bewasemend met verkrampte geur gestoten uit te volle monden kracht gaat op in klachtenwolken bloed kookt over sofakussens en uit niets wordt licht gezonden ondertussen huilt het buiten verwilderd door ’t barse grijs na jaren lopen frisse passen vast ook op dezelfde wijs…

Natuur, jij doet niet aan behoud; goochelt graag met nieuwigheden; grijpt soms goed maar vaker fout. Hoeveel zijn daardoor overleden! Natuur, vergeef me dat ’k hier stel: jij speelt echt een rampenspel! Je kunt toch wel iets vreedzaams maken; dat gerommel van ons staken? Natuur, ik vraag je heel oprecht: geldt voor jou dan slechts het spelen…

vol vertrouwen nam ik in mij op de lessen van geschiedenis studeerde heel naïef op fouten waarvan de wereld leren zou maar ik miste de herhaling die keer op keer op keer en heilig hout vertoont het lijden met nadruk op het oude zeer dan kan de mens weer verder dromen van verbetering want de zatte adviseur in zijn luie rotanstoel…

als met alle ervaring de kunst is vermoord geen oor meer dat nog valsheid hoort geen vaste hand en alles verstoord als elk verband met het verleden gewelddadig is doorgesneden is het leed nog lang niet geleden angsten, droefheid, haat en spijt zo goed als alle kennis kwijt slechts kleine restjes vaardigheid ingrijpende hulp van buiten…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

de man verhaalde van zinloos geweld waardoor zijn zoon destijds om het leven was gebracht dat de dader inmiddels alweer op vrije voeten liep en van het gevolg dat het op zijn gezin heeft gehad doch bovenal van de pijn die ze nooit meer de baas zullen zijn... ik hoorde het met afschuw aan wist eigenlijk niets te zeggen want ik realiseerde…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

een jonge boomvalk grijpt met gretige klauwen de blauwe juffer…

het had niet veel meer om het lijf dan vel over been als je ze zo samen ziet vreet hij nog wel wat meer uit terwijl zij nog dood gewoon bewogen raakt als lopend lijk aast hij nog op wat haar rest…

ze doen je pijn ze denken dat ze alles zijn je gaat door een hel je gelooft in hun spel je hebt veel verdriet maar ze snappen jou niet jouw liefde is echt iets waar je voor vecht ze spelen met je hart en maken je zwart ze weten niet wat liefde is en jij zit opgescheept met gemis ze lijken lief dat wel..maar trap niet in hun spel…

Nergens is de mens nog veilig Nergens is er nog begrip Niemand die zich nu nog afvraagt Wat de mens dan toch bezielt Of je zwart of geel of blank bent Gelovig of juist dat weer niet Mishandeling van bepaalde rassen Is iets wat je elke dag weer ziet Mensen die bepaalde keuzes maken Man zoekt man of vrouw zoekt vrouw De gasten die dit niet…

ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik kom niet vooruit ik ren ik ren ik moet sneller sneller ik ren ik ren hoe lang nog? ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik weet niet waarom ik ren ik ren een deur gaat open ik ren ik ren…

Zinloos een kind de wereld schreeuwt wie stopt de golf geweld…

In de val gelokt Als een willoos beest Op weg naar de slacht Bestemd voor een offerfeest Het ging te snel aan me voorbij Ik zag iedereen vechten Incluis jij Terwijl ik voor anderen ging staan sloeg jij hen bij mij vandaan Las je niet het vuur in mijn ogen? Puur en alleen, opgebouwd onvermogen? Het was te laat voor jou om het te…

Alles werd anders die ene dag Als een nachtmerrie binnengeslopen toen hij even niet keek Met open ogen geslapen Zwarte beelden opgenomen geluiden bevroren tot negatief werd onwerkelijkheid waar Gebroken woorden zwierven zinloos door zijn hoofd kronkelden rond als slangen Ontregeld, gifspuwend venijnig werd de eens zo rappe tong het zwijgen…