Alle inzendingen over actualiteit

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

Nee, het is geen U En ook absoluut geen W Dus is het een V! ...over de financieel- economische effecten van de coronacrisis... - - - - - - - - - - - - - Grafiekenfetisjten en cijferfanaten - Getallenfreaks heb je in soorten en maten - Zij wisten, die saaie econometristen Wat EUrsula ons in de maag zal gaan splitsen...…

Het is gek hoe snel de nieuwe omgangsvormen ingang vinden. Ik betrapte me er zelf van toen ik in een filmpje hen zag kussen. Ik riep “neen niet doen”. Geen groepsknuffel! Onnozel is het, maar het went zomaar. Die sociale distancing die ingaat tegen alles waartoe wij als mensen geneigd zijn. Warmte, nabijheid, genegenheid. Tegelijk wint ook…

zacht danste geluid op golven stilte hun wisselingen schreven wat stukjes atmosfeer waarvan de kleuren het uur van de dag bepaalden in subtiel onderscheid waren zelfs dagen in bereik daar waar leven het ritme in hartslag vertaalde soms dacht ik geluiden te zien maar na analyse bleek het niet te verklaren een wonder misschien…

de dictator smoort de woorden die hij niet horen wil de kritieken die z’n hart doorboorden deden hem zoveel pijn hij wou niet dat ze zijn wil verstoorden hij snoert de schrijver verbant hem met laffe inhoudloze woorden naar veraf gelegen onbekende zinloze oorden waar hij zich dan toe went gewenst is zoet geen zuur dus hanteert hij…

jij hebt vandaag boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks…

‘t zat eraan te komen, wis en waarachtig ‘t gaat gebeuren zeker wel niet vandaag of overmorgen maar let op, het gaat rap en reuze snel! ‘t virus heeft dusdanig huisgehouden dat premies stijgen met een gang die zijn weerga niet kent en dus ben ik bang, voor enorme verhoging Neen, koorts heb ik niet, corona evenmin hoop ‘t niet te krijgen…

Hoe ik talent voor de lockdown kreeg door het boek hoe ik talent voor het leven kreeg van Galidi Verblijf in een AZC op twee manieren te beschouwen 4 sterren hotel of gevang hoe hij verwikkelingen beschrijft, omgang met medevluchtelingen vragen over wat we nu eigenlijk willen met ons leven hoe slim mensen in het voor de gek…

ik zag je slanke vingers lieflijk kleuren met een kleine knip kwamen geuren een zachte wind streelde het vermoeide brein je lachte ogen zeiden nu mag jij jezelf zijn ik vloeide langs omfloerste blikken in het loslaten van ikke het is geen trance mijn zielen zijn op pad lichaam houdt de wacht in ultieme vrijheid lach ik…

Emoties vandaag Honderden mensen opeengepakt in de zaal voor het optreden voor hun idool. Bijeengepakt, zwetende blije mensen naadloos schouder aan schouder, buik aan rug, adem aan adem. Juichend, wuivend, glunderend. Ik keek het aan en een kleine droefenis greep me bij de keel. Ik voelde gemis. Niet zozeer om daartussen te staan,…

dit is het moment om leven te vertragen het mooie te genieten dat zo lukraak over is vier het kostbaar voorrecht anderen geliefd te wezen deel vrijgevig het bestaan dat rijker maakt dan geld de verdubbeling van vreugde is wat jij met anderen deelt door hartstochtelijk gelukkig het leven nu lief te hebben…

ik kom ze steeds vaker tegen de pluizen als dragers van leven staar ze na gedragen door de wind die vast een goed stekje vindt wij adopteren plaats en tijd voor directe streaming van wat er blijft toeval en chaos hebben ons nooit achter de vodden gezeten want wij willen alles weten het is geen opzet je intens te volgen maar…

Men kan niet zonder huid-op-huidcontact, Zo klinkt het uit de mond van psychologen. Dat wisten baby’tjes al bij het zogen, De borst wordt met twee handjes beetgepakt. Toch trek ik hier nu even aan de bel: Van huidcontacten krijg ik kippenvel.…

het volk aan de buis gekluisterd klopt de harten vol verwachting zou het goede nieuws dan komen dat zo werd gehoopt en verwacht het eerste pakje is een vermaning dat alleen iets meer samen kan als iedereen de orde houden kan die het virus onder controle houdt het gaat goed spreekt sint rutte maar moet beter pietert de jonge ons blijft…

Hé makker Erasmus, hoor mij eens aan: kritiek op de machthebbers, mag dat nog wel? Als jij nu zou leven, verloor je je baan, want wat je veroorzaakt is méér dan een rel. Aan machtsgeilen immers is spot niet besteed: zij gruwen van humor! Hun tong is banaal: geen uitleg maar kreten en tweets bij de vleet. Dát, beste Erasmus, is nu dus hun taal…

ik regen maar de druppels in mijn hoofd spatten niet op ze vallen amper maar vloeien samen in meanderen volgen het hersenprofiel in hun kronkelende systematiek vaag kleurt het visuele centrum de regenboog die buien begeleidt naast de gangbare emoties zoals haat en nijd die mij soms overkomen ik voel wel nattigheid…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

Straks wéér die dag van Lichte Wolkenwagen En ik wil mee de blauwe luchten in Ik heb genoeg van hier, heeft het nog zin Een aarde die geteisterd wordt door plagen Een ziekte die nog lang niet is verslagen Geen enkel uitzicht op een nieuw begin? Straks wéér die dag van Lichte Wolkenwagen En ik wil mee de blauwe luchten in Ik zit met prangende…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

het regende gedachten in het droge land van talloze wijsneuzen die constant wezen naar steeds dezelfde kant de aarde was gebarsten toonde haar dorheid in tal van scheuren door een immens verlies van kracht in verbondenheid daar waar het laatste groen verbrandde aan boom en struik vocht men zelfs om schaduw voor ieder stukje onbeschermde…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…

jij hebt me aan de hand genomen we zijn weggegaan zonder vliegtuigstrepen en afscheid nemen je beloofde met mij een nieuwe wereld in te gaan ik moest zien ruiken proeven wat er zo veranderd was open je ogen zei je alsof je tegen een blinde sprak maar ik keek normaal en dacht verleden tijd het voelde anders dan gewoon op afstand…

wandelend in gedachten of was het misschien in gedachten wandelend wat het ook zijn mocht vandaag lijkt zo gewoon een dag zoals normaal in de schaduw van de zon op zijn vertrouwde plek speurt de reiger kikkers voor het ontbijt of diner als op weg naar ergens de mensen hem passeren in het glinsterende licht van het water in de sloot…

de wereld van vandaag is zichzelf niet meer de ooit verfoeide boerka is ons eigen masker nu ten strengste verboden is het contact met elkaar corona zet alles op zijn kop met constante dreiging ontwricht het de dagen met abrupte onzekerheid waarin de oogst van angst ons tot eenzaamheid wrijft angst voor het onbekende regeert het doen…

tot grote verbijstering vroren ijsheiligen vannacht bloesems en knoppen kapot alsof de strop door corona ons de adem al niet deed stokken schone lucht in het met sterren bezaaide zwartblauw veroorzaakte strenge kou net als de immense droogte op grote hoogte door het overvloedig zonnig lenteweer rookpotten en nevels ze waren…

de morgenzon begeleidend zingen de vroege vogels mij de dag mooi wakker stil geniet ik het concert tot dan de wekker ontwaakt met het nieuws van de dag krachtig gesproken grafieken door verklaringen overstroomd verduisteren mij de levenslust de moed zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende…

zelfs voor een geoefend oor bleek het onmogelijk in de wirwar van geluiden een leidend ritme te ontdekken chaos zegevierde tot akkoorden hun eigen pad met lieflijke tonen bedekten waar in harmonie melodie ontstond je lachte toen jij uit het pandemonium van herrie kwam de buit schitterde in je stem met hemels geluid hoge…

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…

gezondheid komt niet van burgers die het lichaam dat ons draagt met snel gegrild eten volstoppen tot vol en vet de vaten domineren wat wij kunnen en laten moeten gezondheid vraagt om investering in fitness dus naast ook vers eten in dat wat beschermt en versterkt dat het leven krachtig vieren laat met iedereen waar wij van houden gezondheid…

nog heb ik je boek niet uit het blanco inspireert als letters kalligrafen worden en hun harten dragen in zinnen vol liefde nooit is er verleden tijd als we pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven…