Alle inzendingen over psychologie

met tijd gebroken, wellicht ontspoord op de trein gestapt een oude liefde opgedoken in de kroeg gezeten met halve vrienden een vleugje ander leven gezien van Sander, overdag herenkapper ‘s nachts onbetwist de Queen divine Jasmien en dat allemaal dankzij een vlieg die na een dag het licht niet meer zag ze viel dood op tafel en ik zweer het…

Zij die het weten Konden - zij hadden Er voor doorgeleerd - Wilden niet weten Wat nostalgie kan Doen met het menselijke zijn - Verwarmende gedachte Niet alleen in het brein Maar zoals nu is Vastgesteld in heel de Mens - geest En lichaam die Onlosmakelijk verbonden zijn N.a.v. wetenschappelijk onderzoek naar de lichamelijke…

Doof was ik Jarenlang voor De nagalm van Mijn gedachten Onbewust van het Leed dat zij me brachten Nu ik met mijn ziel Beter luisteren kan Helpen ze me juist Op weg, mijn helpende gedachten!…

(nog altijd draagt de tijd mijn wonden...) elk beeld vertelt een oud verhaal rond mooie woorden struikelt het gevoel van volgepakte zinnen om te beginnen was er nog een zachte foto en een valse naam, die afscheid aan zijn slippen droeg waar ik ook naar vroeg, het rolde voor me uit geen uitgestippelde staketsels of een patroon naar…

Heb je net als ikke Weleens ergens tegenaan lopen hikken, Bijvoorbeeld tegen een beslissing of besluit, Komen we er samen uit Of word het slikken of stikken. Men weet het nooit vooraf, Wijsheid komt pas achteraf.…

Boeken over mensen over hoe zij op hun zoektocht gingen rivieren waren onrustig en breed zeeën waren diep en wild woestijnen waren echt droog zelfs geen fata morgana verscheen daar voor hun ogen hun strijd om te overleven over deze mensen en hun reis verhaalden mijn boeken maar zij zaten op hun Ikea bankstel.…

De adem die Mij het meest Nog beklemt is De adem die Mij door angst Is ingeblazen…

Zwijgzaam loop ik Met mijn andere zelf Als reisgenoot Door eenheden die De tijd lijken Vast te houden Op weg naar de Oneindigheid - Geleidelijk zie ik Dat het lukken Gaat en dat Wij samen - Hij en ik - Tussen de dagen Zijn gevallen…

De hoogste piek van berusting zal ik nooit bestijgen, ik blijf steken onder de toppen van herinneringen en sluipen contouren uit de mist van de gestreden tijd. Peinzend tuur ik naar boven, te ontwaken - op door vlijt en twijfel - uitgesleten treden, op een ingeslapen winterdag verlaat ik mij op de dromenmaker die ik aan de gene zijne…

hij staat hier klein en eindeloos te wachten zo deerlijk kwetsbaar blauw – maar hij verbleekt vaalwitte vogels stalen ooit zijn krachten de wind vertelt: hier huist een hart dat breekt zo deerlijk kwetsbaar blauw – maar hij verbleekt en ik zak altoos dieper in de dagen de wind vertelt: hier huist een hart dat breekt hij legt zich neer – ik…

Als Woede met Bravoure het podium Betreedt, en Angst Roemloos door de zijdeur Is afgegaan - Dan neemt Agressie Als doublure zijn Rol probleemloos over, Nadat Geduld voorgoed De benen neemt…

Het was een soort van mens, die met zijn macht, De vorm aannam van wat men hem ook dacht: Pechvogel, durfal, of verdrietig kind, Een stille storm, koel briesje, of een wervelwind. Tot op het heden weet ik niet Of hij was wat ik zag, of wat men ziet, Of wij eerst zagen en hij was nadien, Of hij dat was wat wij graag wilden zien.…

Ik ben het niet, Dus ik ben, Zegt Matthijs, Wat volkomen logisch Is voor de mens Die voortdurend op Zoek is naar zijn Eigen Ik, de mens Die hij was, Die hij werd, En die hij Zijn kan n.a.v. documentaire Mark Schmidt over leven met autisme Nederland 1, NCRV, maandag 8 oktober 2012…

Licht voor het hoofd Licht voor de ziel Net-op-tijd Toen er voor mij in het leven Niets meer te zoeken viel…

(schrijverslusten buigen mooie letters slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen) in het nevelmeer van nu verandert niets er drijven woorden over, tot de oevers van vandaag overal krult leven rond de grip op alle dingen in veranderingen schuilt mijn glimlach warmer nu een bloem haar zachte blaadjes beurt de herfst verkleurt…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

Woede ligt Onder mijn dag Vierentwintig-zeven Waakzaam te zijn Is er als Ik slapen ga En zeker als Ik wakker word Aan het begin Van elke nieuwe dag Slapende vulkaan…

een wolk snijdt de maan doormidden de man opent zijn ogen welk deel van jouw land ken ik, vraag ik waaraan ben je gestorven aan de waarheid, de wind witgepoederd door de enorme stilte van de eenzaamheid ik vraag waar je bent en voel het afgesneden deel de kamer is vol gegons wanneer je me zwijgend ontmoet we schrikken van…

er is geen loslaten zonder liefde, zegt de ochtend terwijl hij met een lemmet mijn huid opensnijdt ik leg mezelf te vondeling op veel te kleine bloemen samen met het geluid dat ik liefheb de avond zal van zwakheid spreken wanneer ik mijn mond opensper om regen zichtbaar te maken…

Je dwaalt in een vierkant land waar ratio en emotie oorlog voeren zonder elkaar pijn te doen af en toe komt er een spreekwoord voorbij toepasselijk in de tijd maar verloren voor de eeuwigheid van het alsmaar dieper innerlijk voelen alsof het land geen bodem kent beadem je verleden in de toekomst haal je alles wat overbodig is weg om…

Ben je op twintig jaar niet rap, Ben je op dertig jaar niet krachtig, Ben je op veertig jaar niet knap, Ben je op vijftig rijk noch machtig... 'k Vrees, dat ge àl uw levenstijd Wel zult blijven, wat ge zijt! Daarom, wat ge gaarne wáart, Knapen, maagden, mannen, vrouwen,…

In eenzaamheid is het verdriet voelbaar tussen het netwerken van mensen lijkt de ziel een frivole schim achter het vitragegordijn schemert een egocentrische wereld vol schijnbeweging en bedrog en wanneer werkelijkheid klaart is wat er overblijft: Bezinning, niet los te krijgen van de ziel die in eenzaamheid verlossing zoekt ver…

Vastgeroest zijn ze, Mijn gedachten Als oudijzer In een lekkende Boerenschuur - Geen helpende, Maar ook geen Remmende gedachte Meer, zoals het moet 'k Moet me d'r mee behelpen, met mijn Gedachtengoed…

Wie z'n leven inricht op regen houdt het geestelijk langer droog!…

Als je veel te breed van stof bent snapt niemand meer je verhaal en uiteindelijk trekt niemand meer iets van je aan en sta je feitelijk in je hemd! Deze hartenkreet draag ik op aan JJK te R.…

ik nodig olifanten uit dikbuikig in cirkels rond mijn lichaam hoor alles dreunen op het linoleum van de leegte wijsvingers breken maanlicht meedogenloos in het spoor dat ze achterlaten slapende kamers en striemen worden geklemd tussen slagtanden en een bloedend hart ik begraaf mezelf onder aarde en bladeren en blijf nog even…

Ten diepste Woont de dood In mij - mijn Bovenkamer die Vol leegte was Heeft hij gekraakt En er zijn Intrek in genomen…

Afgepeld heb ik Mezelf - laag Voor laag ontdaan Van elke schil Van degene die Ik was Van al mijn Ikken bij elkaar Ben ik nu aan Mijn laatste ik Toegekomen Het ik dat alleen Nog van de hemel Wil dromen…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…

het huis geraakt langzaam leeg op zolder zoek ik naar woonst ik luister naar heimwee en gooi mijn hart overhoop nog even en dan word ik een zwerfkei tussen struikelende schuldvragen en de tijd…