inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.529):

het onvermogen van het hart

het ene na het andere rouwproces gilt
in wat eens mijn thuis was

alles wacht op een teken van leven
ook jij

het lawaai neemt toe
en toch lijk je op de stilte

ik knik
dezelfde avond nog

en ontvlucht iedere kamer
waarin het zicht op mezelf
ondraaglijk is

Schrijver: kerima ellouise, 23 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 373

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

geeraardt, 13 jaar geleden
het hart dat voot zichzelf vlucht...
Marije Hendrikx, 13 jaar geleden
Die ene plek waar het zwerven tot rust kan komen in omarming van stilte..... Weer zo heel mooi !
Rudolf, 13 jaar geleden
Prachtig geheel.
wietefluiter, 13 jaar geleden
zelfbespiegeling naar binnen geënt en dan aan ons getoond. regels vol herinnering.
julius dzs, 13 jaar geleden
krachtig beeld neergezet

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)