Alle inzendingen over lichaam

Door de open ramen ademt ontspannen het huis. Ik zie mijn vrouw voor de spiegel een rode blouse passen - verwachting maakt haar ogen jong als de eerste dag. Ik hoor het kind de trap op komen met een mond vol vragen. Buiten in de zomerdroogte zijn alle geluiden rond en verend. Aan lange draden van licht zweven de acrobatische vogels. Bomen…

Op bed kijken we elkaar uit de kleren op de vloer een jurk een hemd, meer valt niet uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan…

Zeer, het doet erg zeer sommige dingen gebeuren nu eenmaal je hebt het te accepteren alles heeft een verhaal Pijn, het doet veel pijn dierbare mensen verliezen is ontzettend moeilijk je krijgt het voor je kiezen Zeer veel pijn en te moeten voelen wat je voelt het is eigenlijk te veel waar is dat allemaal voor bedoeld Gaat het over…

Een molen die domineert tussen wolken die drijven een paarse kleur klimt in stroken naar boven op 't land hoe trouw is het groen van de berm en het riet dat zal groeien het water zo trouw aan haar blauw, zo donkerblauw als die ogen van jou en ik denk aan het strijken van een hand over de huid die daarna landschappen toverde…

Wie zal mij begrijpen het leven wat ik leef wat te doorstaan iedere dag opnieuw Wat gaat er voor wie komt er achter aan ik leg het mezelf op daar verandert geen ziel wat aan Ik kan niemand iets kwalijk nemen het is lastig om mee om te gaan maar wat begrip extra voor mij of vraag ik nu teveel Ik moet voor mezelf opkomen is een wijze…

Bij dit Russische Staatsbedrijf Kunt je je hersenen laten spoelen. Opnieuw programmeren Zullen ze waarschijnlijk bedoelen. Gelukkig zijn dit in Nederland Nog verboden praktijken. En of de verzekering het vergoedt Zal ook nog moeten blijken.…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

Het gaat door De tijd is Ons gegeven Wij mogen Mogen het Leven leven Al meer dan Veertig jaar Blozende wangen Een frisse blik Behoort het Tot ons verleden? Met een huid Die toont Sporen van Jouw leven Van de liefde En zorgen Van verlangen En teleurstelling Al is dat Buitenste niet Zo veerkrachtig meer Als destijds…

Een tattoo zegt meer dan het woord alleen het kan zeer ingrijpend zijn voor diegene die het aan gaat maar ook de naasten voelen vaak de "pijn" Identificatie, bepaalde waarde, medisch een tattoo is er voor de rest van je leven een herinnering, een volwassenwording, een sieraad, een plaatje, een naam, voor altijd beschreven Impulsief of goed…

Mijn vinger kan ik er niet achter krijgen, ik krijg er geen vat op, houd mijn vinger aan de pols en hoop dat het zichzelf oplost, als ik mijn vinger maar niet kwijtraak!…

als je 's morgens vóór je spiegel staat en je ontwaart een hoofd op je schouders en het is niet het jouwe dan moet je daarvan onmiddellijk melding maken bij de dienst voor bevolking van je gemeente die doen dan wel het nodige. maar herken je in plaats van je hoofd je lichaam niet meer als je eigen daarmee helpen ze je niet 'meneer zo…

Mijn leven is net een pakketje, je weet nooit wat erin zit, Maak me maar niet open, dan kun je nooit voor verrassingen komen te staan…

wit eenzaam toilet verbondenheid met velen een menselijke, onontkoombare behoefte doorspelen!…

Als je lichaam je in de steek laat, Je doet niet meer wat ik graag wil, mijn motoriek valt daardoor stil. De pijn die gaat maar komt weer terug, maar ik ga door want ik ben stug. Ik laat me door niemand beperken en blijf hard aan mezelf werken. Ik hoor erbij dat wil ik graag, ik ben niet snel meer eerder traag. Omgevingsangst die ken…

De verwarming staat één voor hoogst, maar in mijn huid voelt het het koudst en gegund met stilzitten ben ik niet. Hoe graag ik het zou stoppen willen, mijn lichaam blijft zo zachtjes trillen dat ik twijfel of je het niet ziet.…

hij die ik vroeger was is niet meer... er stroomde veel water langs heel veel water zodat de scherpe randjes behoorlijk zijn afgevlakt de te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik zó dikwijls de zorgen als vruchten van me afwierp zijn…

poëzie te schrijven die als een jas met je meegaat ik haat je wel eens altijd moet ik erop letten dat ik je niet vergeet soms lig je te wachten in stoffige hoeken door jou, omhulsel, ondervind ik het leven aan den lijve ik groei in je vorm waar ik steeds meer naar sta --------------------------------- uit: 'Ode aan mijn jas'…

Als ik al opsta - het is niet gering - vallen schilfers voor mijn voeten spatten zweetdruppels in het rond geuren oksels van gekloonde stier. De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane…

Binnen het lichaam werd geprotesteerd Over andere voorwaarden gedebatteerd Dat zijn dan van die dagen Waarin men om opslag gaat vragen Of anders de boel gaat vertragen. Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

Mijn voeten brengen me op paden en in landen die ik niet had kunnen raden aan kusten en op stranden, ze lopen en ze dragen mij, ze dansen met me, geven kansen aan me, ik neem foto's van mijn tenen van mijn benen. Ze vragen mij wanneer ik teveel loop, stil te staan. Rustig aan lijken ze te zeggen, terwijl ik zoveel zou willen, maar samen…

Al Roos' vriendinnen waren al getrouwd. Als oppas werd ze vaak door hen gevraagd. Ze was jaloers op hen: ze was nog maagd en deed d'r best, doch liet de mannen koud. Ze wensten haar gewoon niet aan te raken en bloempje Roos versierde slechts de muur. 'Wil jij', zo vroeg ze aan een arme buur, van mij een ongehuwde moeder maken?' Hij…

Als was in niemands handen stortte zij ineen aan voeten van geen een los van dromen alleen; uren op de grond verstomd, had ook zij geen woorden meer de wereld deed te zeer.…

Jij begrijpt wel dat ik terugverlang naar de wonderschone dagen en nachten minnen, waarop wij niet konden wachten onze liefde bestaat nu uit lofzang nog dansen wij in eeuwige lente van bloem naar bloem dragen wij onze kleur noem je mijn liefste en jij mij charmeur het houdt ons zo jong in het fervente hoewel onze huid verrimpeling toont…

Zie jij hoe dromerig het avondrood weerspiegelt in het Passievollemeer? het stille lauwe water lokt alweer hoor het kirren dat lendenen omsloot zou zij nog komen waden in de nacht sporen strelen reflectie van de maan wenkend, jij op avances in wilt gaan luister het zachte zingen van haar pracht? droom jij al in het Buitenwestenriet bedwelmd…

ontloken is mijn ziel gebroken is mijn hart het beest getemd tot aan de schouders, door god verketterd en gestenigd door de in dit leven bezochte graven – er is niet meer dan de lengte van mijn adem, het geruis kermt en kronkelt door het rot van herfst bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer krast aan het licht wie draagt die verzwaart…

Je breekt niet, je gaat een heel leven mee, lichaam. Strak sta je om me heen, herkenbaar, huiverend, als ik de grens oversteek en het niemandsland in loop. Je vermaant; stel je niet bloot, zeg je, val niet ten prooi aan de vogel die rooft. Ik kan van jou niet weg: je splijt niet slaat steeds met me op de vlucht en brengt me thuis. Je staat…

Veel mensen zijn alweer toe Aan een nieuwe tattoo. Ze versieren zo lijf en leden, Van boven naar beneden, De afbeelding is weleens omstreden. Een tattoo is niet taboe.…

voorbij de datumgrens in de lage tonen van de rivier worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk…

Het zou een tropische dag worden, in het huis benauwdheid als een klamme deken uitgespreid onweer, bliksem en regen, voorspeld vast en zeker Moeder had geen BH aangedaan en zij bewogen mijn ogen bleven kijken hoe en moeder zei de afwas wacht geduldig en vele handen maken Zij bleven mijn blik lokken en ik werd rood van kop tot teen, van hemel…

Bekroond met tepels in jouw hof de borsten trots rond en groot een buik met drie plooien als je zit vervuld van diepe zinnelijkheid krullend dat jouw heuvel bedekt als je van bovenaf met lippen begint Volle hoekigheid van kathedrale heupen kloeke dijen ondersteunen harde bollen kuit die knie met voet verbindt zo klein en fijn als jouw handen…