Alle inzendingen over bedankt

Echt waar, ze zijn er nog Aardige mensen Echt waar; ze bestaan nog Lieve collega's Eerlijk waar; aanwezig en wel. Ik maakte een fout, Een domme fout Werd erop geattendeerd in de mail Zo lief, en van mij, zo stom! Maar ze zijn er nog, de ridders van nu Want de fout is weggehaald als de sodeju Dank je wel, ridder.…

Een prachtmeid is ze onze Monique, ze schrijft als de beste, omdat ik haar af en toe " gebruik" als columniste van de lokale omroep, is ze nooit te beroerd om JA te zeggen. Als " dank" wilde ze een kreetje voor me schrijven, de tijd ontbrak net als de inspiratie, maar ik ben toevallig van juist DIE natie, dat het idee alleen me al ontroerde…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee! Opvallend is het dat er nooit en te nimmer wordt gesproken over de minder mooie kwaliteiten want natuurlijk is het; over de doden niets…

Mijn zoon te zien, zo jong met rugzak en met baard, zo blij na 't reizen, verhaal verteld in sneltreinvaart. Te zitten in de trein valt er een zee van zonneschijn door 't raam, de velden buiten winterzwart, de bollen ondergronds. Ik sluit de ogen, en voel me plots gezegend door 't zaad, 'k zie stroken regenbogen. Er stijgt een warmte…

Een hele periode terug lukte het me niet zo best Van lieve tante kreeg ik erg veel steun, ze verzond me deze tekst. Je afkomst kies je niet, je toekomst wel. Mijn ouders benaderden de perfectie; ik werd nooit rot verwend. Strenge scholen bezocht, basis werd gekend. Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama…

Uw koele handen aan mijn voorhoofd, alle Gedachten die nooit moe van waken branden Bij dag en nacht, zijn kalm in slaap gevallen. Vanwaar de tover toch dier trouwe handen? 1k weet dat wind, wen hij de aromen woelt Uit bloem en voor der vochte zomerlanden En zo doorgeurd, 't ontblote voorhoofd koelt, Met minder leniging die klamheid…

Hoe gaat het met je?, ach het is helemaal niks. Wat is er op de tv? ach, het is helemaal niks. Wat eten we vanavond? Na een opsomming van datgeen wat er in huis is, ach, het is helemaal niks! Wat zat er in je schoen? Een paar pepernoten, ach, het is helemaal niks! We zijn een maf volkje, we zijn ondankbaar, maar ach, het…

Is het inderdaad zo moeilijk te luisteren trek ik jouw aandacht beter door te fluisteren ja, nu ben je eindelijk aan het focussen ik heb al veel verteld ondertussen je hebt de draad nu snel weer opgepakt zo wordt jij door het leven gepakt en gezakt begrijp nu, ook ik heb behoefte aan een open oor nu val ik tenslotte toch onder jouw gehoor…

Ik was een vlieger hoog in de lucht en iets had het vliegertouw losgemaakt Zwevend soms hoog, soms weer lager en jij maakte dat het vast raakte Nu hebben velen het touw stevig vast, en blijf ik een vlieger voorlopig verzekerd, Door jou ooit verankerd…

Ik keek over mijn schouder het was nog steeds dezelfde schaduw, die mij vergezelde, waar ik ook heenging een zekere mate van trouw kan je hem wel toedichten de afstand bleef eigenlijk hetzelfde tot mijn schrik werd ik op mijn schouder getikt kennelijk maakte hij mij op iets opmerkzaam diep in mijn droom hoorde ik: "Kijk uit!" zonder mijn…

Bar en breekbaar kan de dag vaak zijn Bergen en dalen, ups en downs en de valkuil komt in al haar venijn. Mijn stel ware vrienden daar trek ik me dan aan op Wat kunnen warme en begrijpende harten me slepen tot de hoogste top. Schattige lieverds, ik kan jullie nooit genoeg danken In voor en tegenspoed samen een potje janken. Soms past dan…

De "Rode Duivels" zetten ons op wereldkaart... Start maar met brouwen!…

Jij mijn anker op woeste zee soms donderen golven overal het beukt aan alle wanden aan hoofd, hart en handen. Begrip in je ogen is wat ik zoek o zo vaak voel ik je helpende hand alles te kort, nooit meer genoeg mijn tekorten veel te vroeg. Vaak zeg ik: dit zal ik nooit vergeten opgeschreven in het boek van mijn hart jouw naam op ieder…

Mijn tong is een veelzijdig mannetje, die ik, net zoals mezelf, Albert noem. Net als ik streeft hij naar erkenning. Net als ik wil hij welverdiende roem. Mijn tong is absoluut niet oliedom, drie talen spreekt hij bijna vloeiend. Ook kan hij plots aan het denken slaan. Zonder hem ben ik niet doof, maar stom. Slechte adem riekt bepaald niet…

Ik kam mijn haar, versier het met een frutsel en denk terug aan wat de jongen zei tussen de pubers voor de buurtsuper, opnieuw ontroert het mij. "Mevrouw, ik ken u niet maar vind u nu al aardig en wat u in uw haar draagt vind ik ook heel chique". Zijn ogen twinkelden die dag de kleuren van mijn frutsel en met een licht geluksgevoel…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en onbeduidend…

Als mijn brandende voeten in jouw bruisende branding baden, kom ik tot rust, ik dagdroom. Het waden daarna in schuim is een toetje met toefjes slagroom.…

Een grauwe sloot, maar hier blauw en vol goud riet de wilg door 't zonlicht goud en alles in het kreupelhout is goud beschenen, dit is de plek, de koepel hierin ben 'k vaak verdwenen met dichte ogen zit ik dan geniet nog na van alle kleuren en van alles wat er zomaar kan gebeuren tot er niets is meer, geen lust, geen must, wel bewust…

Dit is mijn gebed Oh dit is mijn gebed voor jou mijn Vriend. Geef me de kracht om het leven te zien met humor als een spel van plezier en pijn als bron van bijdschap. Geef me de kracht om mijn liefde vruchtbaar te laten zijn voor al mijn verbondenen. Geef me de kracht om de stilte te vinden als essentie van mijn zijn. Geef me…

Nu j’ er niet meer bent... ‘k je stem niet meer kan horen, voel ik me niet verloren. Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail…

Een vlammenzee van rood blad, van lijntjes, kruisjes, fijntjes, fluweelzacht glanzend, lachend in de zon, vlaggend in de wind, laaiend licht en vuur, op dit moment, dit uur, ('t was donker), engelen van het veld, zomaar voor mij besteld.…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…

Hij drukte op die grote rode knop Terwijl hij juist zijn klep had moeten sluiten Dat scheelde hem zo'n 5 miljoen aan duiten Want daarna hield het spelletje dus op Toch heeft zijn advocaat nog geld geroken Maar hij is, vrees ik, in de knop gebroken.…

't Ontbijtbord bij het toetsenbord, een kopje thee op 't hart van hout, mijn vingers op de toetsen, en op reflex punten mijn voeten, zo niet koud. De kunstkaart van mijn dochter waarop een mooie vrouw die bellen blaast van universa prijkt onder 't beeldscherm. Van lieve vrienden ansichts waardoor ik zo op Toscane kijk, me in een museumstuk…

Het is 1997. Hartje Amsterdam, Studio Amstel. De honderdste uitzending van VPRO's Nachtzusters. Live om middernacht. Jij bent de hoofdgast Ramses. Je loopt nog moeilijk na een operatie en dus blijf je na de uitzending gewoon aan tafel zitten. Je bent onrustig en geïrriteerd totdat je een fles wijn en sigaretten krijgt aangereikt. Het is twee…

Zonlicht aan mijn venster in 1973, Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden. Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur deed mij ontwaken. Het clowntjesgordijn keek mij aan... Ik sprong uit mijn laken. Ja! Vandaag is het zo ver! Eindelijk was er dan kermis in de west..... Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…

De vrienden uit Den Haag hebben nog maar nauwelijks de hielen gelicht -het kaartje met de woorden : Het was grandioos!: en : voor herhaling vatbaar!: staat nog na te denderen op mijn kast- zeldzame Vriendschap, nog nooit vertoond! of ik neem alweer afscheid van A, de lieverd uit Nieuwegein Werp ik voor mezelf de stelling op: ‘…

het is donker diep in gedachten staar ik naar de grond Ik denk aan jou kijk omhoog, zeg je en plots zie ik een licht zo helder, mooi bijna onwerkelijk hoe kan dat, vraag ik dat licht was er altijd maar af en toe heb je iemand nodig iemand die naast je staat en simpelweg zegt kijk omhoog…

De redactie verveelde zich stierlijk! Veelal gedichten uit stoffig oude tijden vroegen om volledig nieuw werk. Nou, dat ging dan komen: na leegte kwam het invullen van gemis. De woorden waren raak van deze authentiek unieke dichteres... Ze leek bescheiden, maar dat was schijn of toch? Zij wilde alleen verblijden! De verdraaide redactie…

Als het stil wordt in mij weet ik welke mensen er werkelijk toe deden, het zijn die mensen die zich niet lieten afschrikken en de zwaarte niet vermeden.…