Alle inzendingen over algemeen

Als ik mijn beide handen boven de toetsen houd, dan gaat alles vanzelf en bijna zonder fout. De letters vormen woorden en de woorden weer een zin, hoef bijna niet te denken als ik weer eens begin. Zo ook nu weer dit gedicht uit mijn gedachten op papier ik zie het wel als een gave als ik dat zie zo hier. Het is fijn om te kunnen delen…

Ik zal de lucht blauw kleuren, het gras groener dan ooit tevoren. Ik zal de zon fel laten schijnen, de nacht minder lang laten zijn. Ik open voor jou alle deuren, ik zal je de vogels laten horen. Verdriet zal ik laten verdwijnen, en geef je een leven zonder pijn. Ik zal altijd naast je staan, je hand vasthouden als je wil. Ik zal je troosten…

Een verdronken vlinder op het water, hij drijft voorbij en ik kijk toe. Geen gedachten aan toen, aan later, ik sluit mijn ogen, voel me moe. Ik tel minuten af maar zonder doel, waar ga ik heen en met welke reden? Vandaag geleefd zonder enig gevoel, en blijven hangen in het verleden. En een zanger zingt zijn lied, over liefde, over liefde…

Verkruimeld Als een vastgepinde vlinder Het stof van zijn huid gespoeld De lust, de overlast afgeschud Graait en tolt en zoemt Iemand onder mijn harnas Wisselt van geest en gezicht In een bekende schemer Een soort pluimgewicht…

de strepen uit de rode pen alarmkreten die gedoemd zijn te verdwijnen in het land van On boze blikken raken verdwaald verklikkers zijn hot complicaties verschijnen in het land van On krachtdadige slagen in de lucht beïnvloeden de positieve gedachten die kwijnen in het land van On planken voor hoofden pasklaar gemaakt maten gestandaardiseerd…

Langs de havengeul Hangen zwaluwstaarten aan de draad Jij vangt de flarden van hun lied In jouw bloes dat bol staat als een zeil Aan een bezemsteel geknoopt Alsof je in matrozenpak in het kraaiennest kroop Op de boegspriet een radeloos evenwicht vond Het schip ligt aangemeerd Dan scheert een meeuw Hapt naar jouw tepel De zoetzure bes…

Luister eens naar het kloppen van je hart, Voel maar: de donkere golf van je bloed Stuwt je voort, steeds verder weg uit de kust. Je denkt dat je nieuwe dingen ontmoet En dat een happy end op waarheid berust, Maar alles blijft bij het oude, meisje. Als je dat weet, komen de jukbeenderen Vermoeid en scherper in je huid te staan En je zult zijn…

’t Is bijna vijf uur in de morgen Nog dekt het zwart de sluimer zacht En weet zich in haar veilig geborgen Die zich liet wiegen door de nacht Ik sliep de slaap der rustelozen Niet meer dan enk’le korte uren Waarin ik even mocht verpozen Een droom, hoe kort slechts zou zij duren O, mocht ik toch eens langer blijven Waar vredig dromen mensen…

Diep over zichzelve heengebogen Zodat zij mij niet binnenkomen zag, Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen En dromen sloten een geheim verdrag Met alles wat men wakend moet gedogen. Zwijgend betaalde zij het hard gelag Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen, Godin met gekortwiekte vleugelslag. Eenzaam keerde zij terug naar het…

Nors zwijgend sta ik aan je graf, ik heb een roos op je steen gelegd. Ik ben stil, stiller dan ik ooit was, want feitelijk is alles al gezegd. Je dood kwam te vroeg en was laf, maar misschien zie ik het verkeerd. Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd. Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt…

Ondeugende ogen die naar me staren, net zo ondeugend als zijn lach. Nog klein en nog jong van jaren, genietend van iedere nieuwe dag. En áán gaat de tv, álles aan de kant. En Geertje zegt: "Opa, hollen met die band"…

Ook wel zetel, troon, Als de koningin gezeten, lezend voor de Staten Generaal, vanuit papieren niet zelfgeschreven proza, maar fictie van de minister-president.…

Het leven zit vol schakels en jij bent er daar één van. Ik heb er al een heleboel en maak er maar een ketting van. Die zorgt dan voor de aandrijving van de molen van het leven. Ik ben best wel benieuwd wat die mij nog gaat geven.....…

Langszij de kentering van het getij Drijven de dode dingen aan: een kist, Een uitgeteerde boei van een vermist Schip dat ergens met een zware slagzij Op de bodem rust. 's Nachts, door een list, Komen de geesten uit het water vrij En waaien aan het strand voorbij. Zij koersen in de duinen op gegist Bestek tot aan de eerste nevelbank, Dan…

besturen is georganiseerd dienst verlenen effectief door degelijke kennis van zaken communicatieve vaardigheden en sociale instelling gespierde handen die het stuur hanteren worden vanuit het zenuwstelsel voorzien van positieve prikkels intuïtief neigend tot het kiezen van juiste directies voor het zelfstandig opererend orgaan door gebrek…

belaagd door talloze sneeuwvlokken haal ik buitenshuis een frisse neus blijk naderhand niet alleen een heus verkild reukorgaan naar huis te lokken maar ook brandende handen waarop de sprinklerinstallatie meteen reageert een stijve nek alsmede lippen bezeerd hoge nood het plassen houdt niet op mijn droge huid is finaal open gekrabd mijn…

De Nachtburgemeester van Rotterdam; zijn dichtbundels lees ik nuchter of in een roes. Ik mocht wensen dat ik hem ooit tegenkwam in een café met jazzmuziek of blues… Respect voor een dichter van zulk een formaat, “Attenooi”, zijn woorden zijn abrupt, komisch of kordaat, zijn Rotterdamse roots heeft ie nooit vergeten, aan zijn talent zal ik…

Op school zocht ik naar snijpunten, gedreven schreef ik in logaritme schriften vol. Mijn jongensbrein stond van formules bol, maar veel is mij er niet van bijgebleven. De leerstof was niet bruikbaar in het leven en bracht mij af en toe het hoofd op hol. De vraagstukken eisten een hoge tol, oneindig meer dan ik had willen geven. De functie…

In een omgekeerde wereld groeien bomen aan de blaadjes, laten honden baasjes uit, voeden kinderen ouders op, jagen zeerobben op haaien, gaat het volk Jan Peter naaien...…

Van rots tot diepte en de zeis die zijn beweging kiest; van golf tot boegspriet en het meer dat in zijn vloot de waarheid regeert met de vaardigheid van stromen. Kringloop van gevoel, de vaste hand die met de zekerheid van licht de sporen drukt van voet tot stap tot zelfsprekend gemak.…

Ik schrijf vanuit een bepaald gevoel woorden kruizen elkaar spontaan elke keer lees ik precies wat ik bedoel en zo kan ik achter het resultaat staan De beroepsmatige dichters in dit land staan met behoorlijke aantallen op de schappen maar ik vraag me af, zo langzamerhand of liefhebbers die gedichten wel snappen Ik verdwaal in een doolhof…

Als ik, aan 't eind van mijn dagen, m'n ogen sluit, hou me dan vast. Blijf dan bij me, voor heel even, meer dan dat kan ik je niet vragen. Deel met mij dan de laatste uren, met de liefde die bij ons past, zo was het immers ons hele leven. Onze liefde, het zal eeuwig duren. Als de dood nadert met rasse schreden, streel dan eventjes door…

Een luitenant uit Zierikzee verscheen laatst met bepakking-C zwaar zuchtend op een danssoirée compleet met zijn geweer en knarsend op zijn tanden 'Elk ogenblik kan hier te lande een nieuwe oorlog gaan onbranden', zo sprak hij zuchtend, 'en mijn eer zegt mij: Sauvez la liberté! Paraat!, ook op een danssoirée'…

Ik kijk naar je, naar al je grijze haren, naar hoe je je verschuilt achter je krant. Rimpels, bijna als onneembare groeven, trekken hun sporen op je oude gezicht. Ze zijn gaan tellen voor je: De jaren, alleen de tijd had jij nooit in de hand. Maar je kon wel van het leven proeven, ieder moment was voor jou een gedicht. Ik kijk naar je, zoals…

Hier lig ik in bed te rillen, belaagd door 'n leger bacillen, die met me doen wat ze willen. De dokter overlaadt me met pillen. Witte sneeuw bedekt ieder dak, naast me staat een glas cognac.…

Schuimende koppen, een vergezicht, de wind loeit genadeloos om m'n oren. Kinderen spelen luidruchtig in 't zand, bouwen zandkastelen op het strand. Schuimende koppen, grijsgetint licht, de zilvermeeuw laat zich duidelijk horen. Ik laat voetsporen achter in 't zand, de zee overspoelt woest het land. Schuimende koppen, brandende kou, Engeland…

bottende twijgen de bonte tjiftjaf tjilpt no more illusions de fiscus viel vroeg dit jaar…

Gehuld in een bruin gewaad, schrijdt zij langzaam voort, trots geheven, haar gelaat, verbannen van dit vervloekte oord. De handen op de rug gebonden, touwen stremmen het bloed, verborgen zijn de open wonden, ze aanvaardt haar lot met moed. De beul snel, doch genadeloos, leven vloeit uit haar weg, op haar graf : één klaproos, haar ziel…

Avonden weemoed waaien door mijn haar, De zilte wervelingen op het strand Vloeien als lucht en aarde in elkaar. Het wrakhout sluimert langs de duinenrand. Hoe lang is het geleden dat ik naar Dezelfde wereld keek, hetzelfde zand En zorgeloos hier speelde ieder jaar. De zee schuimt eeuwig eender op het land. Dit blijft door alle jaren heen…

Is dit waar ik leef Daar waar de armen Armer worden En de rijken Rijker? Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen…