Alle inzendingen over literatuur

Een klinkende woning openstoten een huid van taal blootstellen aan weer en wind. Woorden vinden naar het hart van de werkelijkheid langs de weg van de meeste weerstand.…

o boeken o boeken, wonderen van papier wat was ik zonder u? o boeken ik leer nog zoveel van u wat wijsheid, mededogen is en veel meer o boeken, ik hou zo van u…

het parkeerterrein brengt oudshoorn nooit meer terug eenmaal platgelegd het oude oudshoorn vervlogen vogelenbuurt voor nieuwe bijlen een wijk als oudshoorn naar de elfen van aphen aan de oude rijn het oude oudshoorn en villa nuova in de gnephoek een flauwe bocht terug de schrijver oudshoorn in de salamanderreeks - een fout verhaal…

Ik Hermes, zoon van de Oppergod Zeus bergnimf Maia mijn geboortemoeder niet alleen bode, benoem mij hoeder der kunsten, lyriek, poëzie en heus leraar van de schone zanggodinnen men vergeet, ook ik laat mijn stem eens los hoor het gezang alom Epidauros luister Grieken, laat mij u beminnen zodat ik uw ontroerend hart beroer zet u neder op…

AAN DE ONBEKENDE LEZER Hoe zoet is 't om te peizen dat, terwijl ik rust misschien, een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, u lezen kan, mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet van al de droeve falen van uw vader de Poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, u volgend waar gij loopt op uw…

De roep van de golven rood. Een bloem glijdt door een glooiing En geeft haar parfum aan een steilte Die vrij in de lucht zwijgt. De trots van de golven zwart. De ogen roven het onverwachte Dat de striemen op de huid Met blaadjes kalmeert.…

(een personage uit het boek 'Vele Hemels boven de zevende' van Griet Op de Beeck) Voor Eva die ook ik nu graag zie Nee niet die listige uit het Paradijs maar voor u, de enige echte Geen vraag over het waarom de lezer kent het daarom Uw naasten misschien niet Lieve, zachte, meelevende Eva ook gij kreeg niet wat u verdiende dat beetje…

Het is nauwelijks te bevatten, maar 'Eenzaam' van August Strindberg ligt al jarenlang naast mijn bed, terwijl het maar 125 pagina's bevat. Ik vergeet er vaak maandenlang in te lezen en dan moet ik weer opnieuw beginnen om de verhaallijn te snappen. Dat mankement herhaalt zich steeds. Omdat het kleinood zo meesterlijk is en ik het…

Jaar heeft zijn oude jas weer uitgetrokken en een splinternieuwe aangedaan hij heeft er flink voor moeten dokken doch die oude heeft wel dienstgedaan afwachten geblazen wat die nieuwe doet het ziet er allemaal wel lokkend uit maar het dragen zorgt ook voor tegenspoed geen mens heeft een flinke olifantenhuid zijn oude jas zat vol met grote…

Aan mijne Mededichters. Blinkend, schittrend, alverbazend, breekt het vlammend Hemeloog Door de donkre nevelstromen van den bruinbeschaâuwde boog: Blaakrend, schroeiend, en verblindend, stijgt hij 't steile renpad op, Meester van d' ontzetten hemel in zijn hoogstbereikbre top: En nog, dalend, stort zijn aanschijn bij het blussen van die gloed…

Monumentum aere perennius, Regalique situ Pyramidum altius. HORATIUS. Een eerzuil hechter dan metaal, En hoger dan de Piramiden Die aan de wolk haar spitsen bieden; Die regen, wind, noch zonnestraal, Noch tijdreeks, ooit omver zal stoten; Ik gun u die, mijn Kunstgenoten, Zo goed als kaak of geselpaal.…

Een groep rebelse mussen uit Den Ilp vertrok naar Leiden onder luid getjilp om tegen Hanlo’s tjielp te protesteren. Geen vogel kan zijn nabauwwerk waarderen. Dus eisten alle vlerken mordicus Catullus’ eeuwenoude lierdicht “Mus”…

Met wat gespaard geld wist ik zo goedkoop mogelijk een treinreis naar Charleville-Mézières te boeken en daar in een goedkoop hotel te duiken. Ik ging alle adressen af waar Arthur Rimbaud had gewoond en ik aaide met mijn hand de stenen en de overgebleven sferen. Met gemengde gevoelens keek ik naar het gymnasium, waar hij zo geploeterd had…

Beng! Been tegen hek, knettergek, stepstep, olifantmeneer zakt neer, buigend ijzerbankje, sapautomaat kleurt rood, groen, geel, piepenorkest zwelt aan, Tarzan zonder lendelapje aan een glibberliaan, open, dicht, open, dicht, patatgeuren en een blubberpopwicht, haar keuren, stempelen met kurrysaus, waaien in neushoornneuzen, klikklak, klikklak, stapstap…

(rijdier der dichters) het gevleugeld paard stijgt tot grote hoogte de dichter komt al snel superlatieven tekort waant zich in de zevende hemel zoekt zijn heil in hoogdravende woorden en komt er nog mee weg ook…

ach kom - laten wij niet zeuren tot in de treuren - het is de nieuwe tijd bekleed met hippe zomergeuren open ik het venster wagenwijd een boeket om 't huis mee op te fleuren wandelend door straten als een jonge meid zonnebloemen naast een bos met okergeuren kleuren de ezel in een landschap van krijt ach kom - laten wij niet zeuren tot…

Karina Wolkers grapte wat en ze liet haar volop opgemaakte gezicht koninklijk in de plooi. Ze sprak een uur lang op de televisie, want de biografie van haar overleden man Jan Wolkers was eindelijk klaar. Zowaar. Hoe ze ooit met hem de wildste avonturen aanging en hij kickte met nog een vrouw erbij, hoe mooi hij in de keuken was en in…

Er hangt een dikke mist in Bremm De Moezel houdt zich even schuil Een berg gaapt met wijd open muil Ik lepel cappuccino crème Kapellen bidden kom tot Hem U valt zich daardoor echt geen buil Er hangt een dikke mist in Bremm De Moezel houdt zich even schuil En Merkel smeekt geef mij uw stem Ik haal de slangen uit de kuil Een kloosterkerk biedt…

Na een nachtelijke busreis belandde ik 's morgens in een Wildwest-Parijs, waarna ik zo gauw mogelijk naar de wijk Montparnasse snelwandelde. Vele Franse francs op zak. Ik had grootse plannen en ik liep dan ook naar alle straten en vermeende woonplekken, waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine vertoefden. In een antieke boekwinkel zag ik de…

Een interview? Waartoe? 'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord — In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank! wat…

wars van competitie schrijf ik gedichtjes die me raken verwond door m'n woorden wil ik dronken worden en wegdromen in één van mijn eigen versjes maar wat ik ook probeer en hoe ik mij verwonder ik blijf er telkens weer te nuchter onder…

Op een portretfoto van Willem Kloos uit 1894, hij was toen 35 jaar, zie ik zijn lodderige, eenzame, lege ogen en de blik naar bovenaardse verten of Atlantis-taferelen. De Amsterdamse bacchanalen ijlen nog na in zijn zwaar getormenteerde ziel, die gebroken is door de onderdrukking van zijn homoseksualiteit. Zijn jeugdvriend pleegde zelfdoding…

Ik ben gestemd om een sonnet te maken, Teer-blauw als mij Japanse verzen lijken, Zo vlak als water, dat geen rimpels strijken Tot vloeiend matglas, waar zij de' oever raken. Fijn porselein met verwende smaken, Bleek-blauwe poppen die zo wijd uitwijken, En zonder perspectief - de rijken kijken Bij 't kopen, of de kleine barstjes kraken.…

(voor Jan Siebelink) Als een oudbakken dandy met een glas brandy loer je naar de wereld om jou heen, bijna gestorven door een hartaanval, terwijl jouw laatste boek al bij de drukker lag. Ik zag de kou van jouw verre verleden als een wolfsspin naar jouw hart kruipen, even leek al het literaire succes fata morgana en verdween je in de dramatiek…

(voor Herman de Coninck) Geen wonder dat je elke nacht tien Duvels soldaat maakte, gezien het leed wat je met jezelf mee moest sjorren. Je schreef me altijd handmatig de afwijzingen voor het NWT, wat ik altijd zeer krijgshaftig blijf vinden. Op een foto van jou op het strand te Oostende zag ik hoe droefgeestig jouw ziel was. Ik probeerde…

Net wakker kan het fris ijlen zijn Verplichtingen, feiten, dwingend geheugen zijn vooralsnog vage herinneringen Uitgeslapen is verwondering aan zet Het is een dag om literatuur te eren We gaan een gang, puzzelen en priegelen, Verzinnen woorden, verzetten zinnen, kanaliseren wat wroet van binnen Taal is het instrument van het volk dat…

Mijn ziele is in mijn zangen, Mijn zang is mijne ziel: Mijn lied is 't zoet verlangen, Dat in mijn harte viel. Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

het wonder zit in het alledaagse zegt Jan hij ziet het in de eenvoud van de buurjongen die in al zijn gewoonheid een buitengewoon bijzonder man is Jan gaat in zijn droom terug naar de kwekerij de bron waar zijn onbeweeglijke vader met de gieter een broesje aan de planten geeft het wonder zit in het alledaagse zegt Jan…

In het holst van de nacht, vraag ik me af wie ik ben. Wat we over onszelf weten, weten we van elkaar. Hoe ik over mezelf denk, verneem ik van hem, van haar. Steeds houden we elkaar spiegels voor, waarin we ons zelfbeeld kunnen zien. Voldoen we aan elkaars verwachtingen? Illusies van haar, ideeën van hem? In het holst van de nacht, besef…

Mooie boeken met verhalen en gedichten, worden uitgegeven met een kleurig lint. Wanneer je zo'n boek dichtslaat, zorgt een bescheiden lint ervoor, dat je snel de rode draad weer vindt. Door elk mensenleven loopt zo'n rode draad. Wanneer we die draad zijn kwijtgeraakt, vertelt ons leeslint dat ons verhaal, na goede en na hele slechte dagen,…