Alle inzendingen over verdriet

Laten wij gedenken die lieve jonge vrouw. Die met geweld van het leven werd beroofd. Anne had nog een heel leven voor de boeg. Een fietstocht werd haar fataal en haar vermissing maakte haar familie bedroefd. Een hoopvol leven werd gewelddadig gedoofd. Wie dan nog in zijn medemens gelooft is nog niet van al zijn illusies beroofd. Rust…

Ha! beklaag hem, die gevangen Onder 't wegen van de pijn, Niet en kan een trane ontvangen, Wenen en gelukkig zijn! Arme schaap! hoe moet het lijden Door en door zijn herte snijden Daar het blijft in barensnood Van de bittre vrucht ontbloot! Tranen, bittre vrucht des lijdens, Drank die 't smachtend herte laaft, Zaad der vreugde…

Verdriet Intens verdriet voelbaar, maar zijn er eigenlijk wel woorden of is er alleen verdriet. Gelukkig mag je jezelf uiten hoe jij het wilt. Dierbare herinneringen, ze zijn zo prachtig mooi. Tranen kunnen soms mijn hart niet dragen. Het doet mij zoveel pijn. Blij dat er lieve mensen mij steunen. Ze geven mij aandacht en dat…

Tranen Tranen van verdriet, vaak voelbaar en begrijpelijk in het leven. Je moet verder, zonder die persoon, die jou liefde gaf. Een ding is zeker De mooie herinneringen blijven je trouw.…

Als in een huis in de onderwereld, waar De stille vader en het stomme kind Elkander aanzien - zó zit ik gebukt Over mijn boeken in dit donk're huis. En tegenover me aan de tafel zit Dat stomme kind der sombere gedachte, Mijn stille weemoed met het bleek gelaat, Mijn stomme weemoed met het donker oog, Die niemand ziet dan ik, - maar áls…

Als je tranen laat vloeien vermindert het verdriet. Je hebt gevoelens, je hoeft ze niet te onderdrukken. Het liefst zou je even een arm om je heen willen hebben, om je emoties te kunnen delen. Liefde en verdriet gaan vaak samen. Het is nu eenmaal de waarheid.…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Scheldedijk fietsend Wedren tegen levensloop De stroom kan ver leiden Maar maar een eind meegaand Blik op de loop Getrokken naar de diepte Vissen voelen zich niet meer thuis Zuivere lucht, vervuild water Zuiver geweten, vervuild inzicht Vervuld verleden in de toekomst? Terugrit tegen de wind in Voor de boeg. Avondlijk gezwoeg…

Sluit mij in je armen al is het maar heel eventjes. Mag ik mijn verdriet mijn wangen laten bewandelen. Als jij mij verwarmt met jouw warme handen. Het verdriet doet mij pijn. Blij dat ik het bij je mag uiten. Het voelt zo intens goed dat ik mijn verdriet mag tonen in het bijzijn van jou.…

onder de kast van vergetelheid schuilen bedrukte flarden van een onbegrensd gemis in het verlaten landschap scheurt de storm de gekwelde schreeuw aan stukken één voor één zetten we de spiegels van het verleden neer één voor één draaien we ze om we zijn nergens gebleven…

Tranen Huil van verdriet. Mijn tranen voel ik langs de wangen lichtjes, naar beneden rollen. Momenten van herinneringen komen terug in mijn gedachten. De druppels zijn tastbaar. Herinneringen blijven voor eeuwig. Fotograaf onbekend…

Ik ben je vachtje blijven strelen Zag je hartje stoppen Het was klaar Liet mijn tranen rijkelijk stromen Voor al jouw trouw en liefde Al die tijd, 12 jaar Maar Ollie Het is beter Jouw lijfje wou niet meer Ook al wilde jij nog wel Het verzuimde Keer op keer Elke dag werd je iets minder Dat te zien Deed vreselijk pijn Het kwam steeds dichter…

Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken geen liefde in mat gebaar noch in lede ogen ziet, maar in uw zedig kleed uw knieën weet te schikken zó, dat me te elken male een laaie drift doorschiet: gij zult het nimmer aan mijn vrome woorden weten hoe mijn begeren om uw kleren dolen dorst; maar ìk draag in me-zelf de wonde, zelf gereten…

Haar geheugen belde haar op gevolgd door haar geweten. Dit stokte toen zij afhaakte. Het klikte niet meer. De zure wijn werd een bittere pil. Zij wou niet komen tot stilstand. Zo schakelde zij uit haar verstand.…

Gekneveld verdriet, niet te verwerken. De mond gesnoerd. Het hart ontroert. Beelden vereeuwigen, op het netvlies van een vorig leven Troosteloos verloren, in diepe kloven van een ontaard gevecht. De schijnbare wrevel is onnodig berecht. Blijven geloven kan niet meer. Het is zelf verboden één druppel herinnering op te…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

Het is een zware tijd voor jou, maar woorden geven moed en kracht. Liefde heb je nodig. Verdriet heb je zeker en dat valt niet mee. Het is te zwaar om alleen dit te dragen. Het is fijn dat er zoveel steun is om je heen. Mensen geven om je en er wordt met je meegeleefd. Natuurlijk wens ik je veel kracht en liefde. Liefs…

Als tranen voorzichtig wellen hou ze dan niet tegen ga ze laten ze willen overduidelijk iets vertellen dat heb jij dat heb ik dat hebben we beiden in de gaten Over iets van waarde iets van geluk iets wat je zorgen baarde? over een liefdesrelatie die heel wat was maar nu echt stuk? O mijn schat mijn kind laat ze wellen laat ze voluit…

Wel de pijn, maar niet de tranen Niet de woede, wel de wanen Proberen zich een weg te banen door de afgedankte gedachten in mijn overvolle hoofd Wel gezien maar niet gehoorde Niet de daden, wel de woorden Blijven hangen en doorboren alles wat standvastig is mijn uitgehongerde hart Wel de illusie, niet wat zal lukken Niet de leegte, wel…

Melancholie van scheiden en hervinden, Stadig verliezen en verloren gaan, Van binden en gebonden zijn; beminden Aan dood en leven eeuwig af te staan, Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden Hun ijzige gesels op de woning slaan, Door leed geboog'ne en door liefde verblinde, U weer te melden met Uw oud vermaan! Altijd in 't leven…

Je ogen rijmen, maar een harmonie lees ik achter een mist van netvlies. Je verdriet giet je uit tot regenpijpen, zij zenden een rooksignaal. Je ogen rijmen, parelen ervan zoals het enkel 's morgens kan.…

Soms is zwijgen beter Woorden maken het alleen maar erger De stiltes leggen intuïtief uit wat ik bedoel Want weet je Spreken is zilver en zwijgen is goud…

Ik heb u nooit gezien, ik ken u niet, Uwe ogen noch de ovaal van uw gelaat; Maar nu gij raaklings langs mijn leven gaat Wekt gij, waarom?, een onvermoed verdriet. Zij die 'k met de uitverkoren namen noem Stond naast u, toen een doodvermoeide vrouw, En uit de plooien van haar kleed van rouw Hing haar hand neer als een verlepte bloem.…

Ik zie je staan Je haren zijdenzacht Als een engel op aarde In al haar macht Als een engel op aarde Sta je daar En ik denk bij mezelf Is dit echt waar Jij bent de mooiste Dat zie ik direct Want alles aan jou Dat is gewoon perfect Een stap dichtbij Maar het lukt me niet Ik ben gewoon niet dapper En ik keer in immens verdriet Jij…

Ik weet niet wat er met me is, niemand weet wat er aan de hand is. Ze maken zich al zorgen om m’n keiharde gevecht, maar ondertussen gebeurt er zoveel meer. Ik kan het niet meer aan, ik wil niet zonder hen zijn. Ik wil alles kunnen uitleggen, dan kunnen ze misschien beter van begrip zijn. Als een dood vogeltje lig ik hier, niet wetend wat…

abrupt ontwaken of nooit geslapen in illusie van minimaal gedroomd hoe dan ook de pijn verdragen van niet zo, nooit zo, niets van wat geen moed om 't eerste zonlicht van morgen alweer te vangen liever geen wijn maar woorden drinken uit de tranen van een dichter- bij gewild te zijn. Veel dichterbij gewild geworden, ernstiger nabij dan niet…

Met onze en mijn neergeschreven wensen gaan we aan de slag, branden een kaars wat heeft het voor nut te schreeuwen. Leven is net als de remmen van een trein zelfbeheersing kan ons staande houden. Vrouw zijn is soms zwaar, 'n moeilijke taak kinderen en mannen en de anderen hun wensen, rekening houden met. Hoe ontvouw je 'n dag, tij definitief…

toe droog je tranen ik ben er steeds nog zwevend op vleugels om jou heen toe huil niet meer ik blijf jouw liefde zoals in elke herinnering jij de mijne bent toe stap uit de leegte die jij met tranen vult terwijl het boek vol is dat wij samen schreven toe laat je niet pakken door de kou van eenzaamheid warm je hart en handen…

Soms is verdriet zo erg, slechts bemoedigende woorden en een arm om je heen, houdt je hopelijk op de goede weg. Natuurlijk wil je graag liefde, want zonder dat is er geen bestaan. Een mens met verdriet wil ook graag aandacht, van een ander persoon. Het lijkt zo gewoon, maar zo simpel is dat niet.…