Alle inzendingen over algemeen

Vanaf je allervroegste jeugd krijg je mee: eerlijk zijn is een deugd Maar in de loop der jaren kun je pas echt ervaren De betekenis van deze zin eerlijk zijn is eigenlijk 'n beetje min Het is beter te draaien en te keren zit het niet in je, dan moet je het leren. Maar wanneer je dat nooit is meegegeven wordt het steeds moeilijker om zo te…

Het schrift van de gedichten heb ik tot de laatste bladzijde gevuld. Zinnen die enige pijn konden verlichten, die ik heb opgeschreven met behoorlijk wat geduld. Het schrift van daden, emotie en woorden, is volgepend met alles wat ik zeggen moest. De letters die naast elkaar hoorden, al was ik vrolijk, verdrietig of woest. Het zielschrift…

Als er leven is na de dood, heb ik één vraag van waarde, hoe komt men dan in vredesnaam aan de opmerking: "Hemel op aarde"?…

De dronkaard fluit zijn vrolijke wijsje wanneer hij langs mijn raam waggelt. Tegelijkertijd hoor ik beneden de vriezer weer aanslaan. Als in een ritmisch patroon komt het gezoem van muggen en het vlotte geluid van vogels tot mijn gehoor. Zacht als een onheispellend gevaar hoor ik het gedreun van auto's op de achtergrond. En plots dringen…

Prettig vind ik de nacht ik geniet ervan, zonder weemoed Het is niet iets waar ik naar smacht en toch, prettig voor mijn gemoed Er zwijgt een donkere sfeer, die verlicht wordt door helder denken. Ik neem haar op, zonder verweer en weet dat zij mij dit wilt schenken Turend naar de horizon voel ik mij zo alleen Maar de nacht is waarmee…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

't Leven omarmen met woorden verwarmen de zon laten schijnen 't negatieve laten verdwijnen De dagen plukken zonder schroom en pardon Dát moet toch lukken ergens schijnt toch de zon ? 'k Heb zoveel te geven Maar wat ik werkelijk wil in dit aardse leven houd ik toch maar stil...…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

Tegenover mij zat een keurig man hij keek mij zwijgend aan Even dacht ik bij mezelf zou hij ook Nederlands verstaan Want zo te zien kwam hij van ver en wat u er ook van vindt Hij was niet blank hij was niet zwart maar zoals men dat noemt getint Voor het gemak heb ik hem toen in het Sanskriet aangesproken En zoals het dan meestal gaat…

misschien praat de mens teveel daar hij patent heeft op de beweging verplaats je monden gaan in proces meestal van elkaar…

Ontluikend laat jij kleur zien de blaren nog in je opgevouwen. Dan ziet men heel misschien je pracht, helemaal ontloken. Geen geur die doet bedwelmen je mist de doornen der pijnen. Tot in een klap de windvlaag je schoonheid laat verdwijnen.…

Je zal altijd dichtbij me staan, de ruimte met me delen. Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen. Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee…

Dag in dag uit Houd jij de wacht Blijf jij op je plek Zo dag en nacht De bloei komt in de bomen De bloemen krijgen kleur Jij staat te dromen In d'heerlijke zomergeur Kon ik maar Zijn zoals jij Een tuinkabouter...vrij!…

De schoonheid vertelt- historie vertaalt zich in verborgen vlekken…

Een sneeuwvlok. Als vederlicht kristal zoekend naar een landplaats in zijn val. Zacht komt het neer op een muur van steen met de andere verenigd, met de andere één. 't Vredig wit, de zachte kou maar toch gedreven in het nauw. Want dit leven heeft een korte duur de zon die brandt als hevig vuur. Dan verdwijnt het, de dooi, de dood Jij was die…

Woorden zijn schatten en soms moeilijk te vatten in lopende zinnen waar moet je beginnen. Ieder zijn vak dus laat je voor 't gemak een ander de woorden voor mooie akkoorden. Maar soms loopt het wel en komen woorden snel want voor het uiten van jouw hartekreet ben je de enige die juiste woorden weet…

Prettig vind ik de nacht ik geniet ervan, zonder weemoed Het is niet iets waar ik naar smacht en toch, prettig voor mijn gemoed Er zwijgt een donkere sfeer, die verlicht wordt door helder denken. Ik neem haar op, zonder verweer en weet dat zij mij dit wilt schenken Turend naar de horizon voel ik mij zo alleen Maar de nacht is waarmee…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen. Proberend fier te blijven klaarstaand voor je innerlijke strijd oog in oog staan met je…

Een hand vol zelfvertrouwen, zou ik je willen geven. Het is een waardevol geschenk, voor heel je verdere leven. Wanneer de dingen eens niet gaan, zoals je graag zou willen. Dan zal jouw zelfvertrouwen, je onzekere gevoelens stillen. Vertrouw steeds op jezelf, blijf invloeden vermijden. Bewandel je eigen weg, laat nooit je leven leiden…

Op een wankelend been en een fiets zonder bel fladder ik de ruimte rond razen rondkijkend en alert. Tierend en teleurgesteld draaf ik langs mij heen. En uiteindelijk uiteindelijk uiteindelijk. Tuimel ik over mijn veters. Tuimel ik over mijn duimen. Tuimel ik, ja, tuimel ik. Doorgedraaid en omgekeerd droef en doldriest draag ik…

Het leven is als een tunnel, niet wetend wat je bij de volgende bocht tegenkomt Tegenliggers op je weg door die lange tunnel waarvan je 't einde niet kunt zien. Oneindig net zoals je denkt over het leven wanneer je nog jong en onbedorven bent. Maar eindig wanneer je rijp en ervaren aan het eind van die tunnel komt...…

woorden dwarrelen als herfstbladeren door mijn brein het gedicht rijgt ze aaneen leeg stom zonder ziel zonder pijn woord na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer…

Nu begrijp ik Waarom gebergten Zelfs de woeste Onbegaanbare Zijn voorbestemd Langzaam aan Te verglijden Tot rondvormige Gepolijste Beeldhouwwerken Nu begrijp ik Waarom stenen Hard en hoekig Eens een keer Zullen splijten Uiteenvallen Tot lichte wolken Van zandkorrels Die sprankelend Neer zullen vallen In de holte Van mijn handpalm…

schrijnend kwijnend je kan gewoon niet meer smachtend wachtend waar is de tijd van weleer sluipend kruipend slaat de onmacht weer toe Je bent een vechter en gaat door al ben je nog zo moe…

Laat de dag van morgen zijn als de nadagen van de geboorte. Stille verwondering en vrede. Laat mijn ziel zich koesteren aan dampende kringen in de ochtend. Geef mijn bestaan de inhoud die ik eraan zou geven, Geef het lichaam terug aan de geest die verward is en vol van pijn. Laat de tranen het levenswater zijn van een nieuwe dag.…

‘k Ben moe en toch lig ik nog wakker. De dag passeert weer de revue. ‘k beleef opnieuw wat er gebeurde, vanaf vanmorgen vroeg tot nu. Gedachten dwarr’len door mijn hoofd heen als vlokken sneeuw, zo lokkend loom. En door die wazigwitte wereld Glijd ik van werk’lijkheid naar droom……

Je bent nu al weer dertig jaar dood en jouw kleine meisje is nu groot toch zit ik af en toe, in mijn gedachten nog steeds op je te wachten. Afscheid nemen was ons niet gegeven plotseling verdween je uit mijn leven een ongeluk, gewoon wat domme pech nam je uit het leven weg. Het gekke is dat hoe ouder ik ben ik steeds meer wil dat ik je…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Ik sta afwachtend op het verlaten strand, niet precies wetend waar ik nu op wacht. Misschien is het wel op een nieuwe kans, of op zomaar een nieuwe, warme dag. Ben ik dan die zoeker naar jouw hand, of ben ik op zoek naar wie me toelacht? Zonder woorden vraag ik je ten dans, en ik verdrink, ik verdrink in je lach. De wind jaagt geruisloos…

Het verveelt. Altijd hetzelfde. Dag in, dag uit. Wil eens wat anders. Het onbekende. Je springt. Met beide benen. Kom neer. Je kijkt. Wat vreemd. Het blijft hetzelfde.…