inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.027):

Kastie

Kastie was het spel van
werveling uit jongensstoer
en meisjesborsten tussen bomen.

Kastie was een bronst, gespeeld in zon.
Als dromer stond ik er bij, keek ernaar
vanuit mijn bed daar bij het raam

Ik was te jong om mee te doen,
toch meegezogen in de trechter
van het spel, de straat.

Tegenover nummer 12
zoenden ze voortdurend
en ontstond de voortplanting
der stad op korte afstand.

Ik keek,
mijn moeder keek,
en was heel boos
en sloot gordijnen.


Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 1 juli 2004


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 547

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)