Netgedichten

netgedicht (nr. 5.157):

Afstand

De kosmos is een grap
bij een mensenleven
neem haar verhalen
onder de lange wimpers
zover als begin en einde
zullen ze niet komen
maar enkele passen
en ze zijn al dieper
met enkele passen
zijn ze nagenoeg thuis
aan hun eigen oever
waar andere sterren
hun licht dompelen
in de binnenste stilte,
meer zo je wilt,
verborgen voor wetten
die in dit buitenleven
op onze deuren bonzen
met realiteit onder de arm
en een mondvol vragen
om steeds opnieuw
onze antwoorden te eten
desnoods alle woorden
maar de verhalen
zoals die van haar
zullen ze niet vinden
de kosmos kan niet lezen