Alle inzendingen over algemeen

Ik zie een blauwe boom Dansend achter zijn takken, Rode bloesem vult mijn neus, Ik zal hem snel verpakken. De bloesem verandert rood, Mijn neus begint te lopen, De blauwe boom wordt bruin, Bloed komt uit mijn neus gelopen. Mijn mond open van verbazing, Het bloed komt tussen mijn lippen, Ik spuug, ik spuug, ik spuug, Mijn ogen zijn aan…

Vroeg in de koude, heldere ochtend zittend aan de kant van het meer, Staar ik nietsziend naar het water denkend aan de tijd van weleer. Heb geen oog voor de vissen zie de herten niet gaan, Zelfs de vossen en de vogels laten me helemaal links staan. In het water gooi ik een steen, Die net als mijn trieste gedachten naar de donkere…

Wat wil je? Wat wil je van me? Wie moet ik voor je zijn? Ik zou kunnen spelen. Ik kan spelen dat ik een prinses ben, een monster of een vogel. Ik kan spelen dat ik droom. Ik kan spelen dat ik de wind onder je vleugels ben, dat ik je draag en je opvang als je dreigt te vallen. Ik kan spelen dat ik jou ben. Ik kan spelen dat ik in je zit, dat…

silent memories last words written on paper embraced by ribbons…

Blauwe zeeën zonder einde Groene velden met olijven Woestijnen met duizenden korrels zand Bergtoppen op hun hoogste stand Sneeuwvalleien in diepe dalen Dit alles is ooit geschapen…

in de verte hoor ik de doedelzak geluid dat stierf in mijn hart die huilend mijn hart in tweeën brak één helft ging met de muziek mee. de andere is bij me gebleven wachtend tot ie terugkomt voel me zo kil en leeg mijn ziel onbereikbaar, verstomd in de verte hoor ik de doedelzak geluid harder wordend in mijn oren wat ooit mijn hart in…

Hoe moe kan een mens zijn, te moe om op te staan, te moe om naar je werk te gaan, te moe om op je benen te staan. De term dood-moe is er een die ik niet snap, 't klopt ook niet, je bent, of moe, of dood, tegelijk kan niet, dus dood-moe valt af. Ook een onbegrijpbare is levensmoe, nu een definitie daarvan geven is, dat je te moe bent…

Schrijven wil ik een gedicht waar ik mijn vingers van aflik indruk maken op jullie lezers me onderscheiden van alle meesters rijmen dichten alles zonder naam voor eer, glorie, alle faam ik kan gevoelens het best verwoorden daarin ben ik uniek de manier van schrijven, de techniek elke zin, elk woord, iedere letter vermoorden enkel, de droom…

De nacht is duister donker gefluister De nacht is stilte geluidloze kilte De nacht is maanlijk lichtpuntig bekijk De nacht is zwart kleurloos hard De nacht is Ongeloofelijk Werelds koninkrijk Maar dat maakt allicht niet uit Want de nacht is slechts een plek waar De morgen weer kan komen…

Ik lig tevreden in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen. Ik sluit mijn ogen, ik blijf wachten tot jij komt, om alles te verzachten. Maar jij laat me wachten en dromen. Dus blijf ik liggen in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen.…

Hier zit ik dan, in gedachten verzonken, ontnuchterd, maar misschien ook dronken. Gelaten wachtend op de dingen die komen. Het zuivere zingen van de vroege vogels maakt plaats voor het fluiten van kogels. Werkelijkheid neemt de plaats in van dromen. Ik zie mensen angstig naar hun God zoeken, ik hoor Hem, op Zijn troon, luid vloeken. Want…

Als dichter kon ik nooit een tuin omschrijven de schoonheid van 't geheel bleef woordeloos het liefst wou ik er eenzaam in verblijven zo zonder dichtersdwang genoot ik sprakeloos Maar nu de leegte kleurloos aan me kluistert zie ik de reden plots gegrift op mijn papier ik miste nog de geestverwant die luistert die mij begrijpen kan…

woorden wevend weergegeven als altijd achterhaald door dichterlijke drang zwijgt ze zinnen zoekend wellicht wetend waarom... hoe wrang…

Wat ik wil Is een verschil, een oorzaak van verandering zijn Ten goede moet worden gekeerd door mij heen iets geleerd Ik moet iets van ons worden weg van het niets door jullie Pas uitgemaakt kan ik sterven vermoorden…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven! Aanschouw de gek die met zijn dode loden last, al staande op een muur verwoesting…

In het pakhuis woont mijn suikertante. Ze heeft het koud in haar stilte. Ze broedt op haar gedachten en een kwaad verdriet mengt zich door de nachten. Ze gaat alleen naar de markt tussen het rumoer, het gekrijs van warm aanbevolen appels. Maar de liederen van de zigeuner stemmen haar mild. Ze is verloofd met de burgemeester, alleen zij weet…

In mijn wieg oefende ik in de start “De halve winst” zeiden de volkse monden, lippen die de waarheid binnen de lijnen dwong Vader schreef de regels voor de zege las ze voor op de toon van een bitter sprookje Alhoewel ik zelden kon wat het beloofde. Ik voorspelde mijn gal en val. Geprevel. Bij de meisjes waagde ik weinig Hun sier schetste ik…

Op de kaptafel van mijn moeder staat een oker doosje gemaakt van krimpenhout. De laatjes open. Knopjes parelen erover als ongelijke druppels koud. Er is ruw aan gerukt je ruikt nog de geur van vers verdriet - geen wonder - je ziet de rauwe kleur van rood de pijn erin gecapitonneerd op zijde bezeerd door venijn lagen de jaden jaloezie,…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte. Zij op het dek verbijt…

Waarom ben ik zo anders Waarom ben ik niet normaal Waarom leef ik op deze wereld Het is zo verwarrend allemaal Waarom ben ik zo lelijk Waarom ben ik zo dik Waarom ben ik zo geboren Waarom uitgerekend ik Waarom doe ik alles fout Ik begrijp er zo niks meer van Waarom ligt alles aan mij Is er dan niemand die mij dat vertellen kan…

argeloos gevonden woorden, wat gezet op rij tot regel wordt naamloos roepen ze een beeld op en weten dat ze met elkaar, samen zoveel sterker staan regels mooie woorden ingezet om wat te zeggen timide schuift een woordje op om mee te doen met meer vertellen, een beetje, lichtjes aangedaan één voor één een stapje verder samen naar een eenheid…

Mijn dromen heb ik neergelegd vlak naast mijn schommelpaard. Op zolder waar de rest ook staat dat tot geen zier meer dient. Al wankel ik vaak nog wat rond tussen wat toen en hier, en tracht ik soms de avond rond een heel oud lied te zijn. De weemoed naar dat ver gebied, het graag zien dat ik ween, ligt op die zolder niets te zijn. Mijn…

Er worden dreigende woorden gesproken, en de wereld huivert, huivert in stilte. Beloftes worden keer op keer gebroken, en de wereld gaat gebukt onder de kilte. Regeringsleiders spreken dreigende taal, zonder een neiging om te zwichten. Wie van hen schrijft een vredesverhaal, waarmee ze al het leed kunnen verlichten? Soldaten doodden allen…

het houdt me op de been het houdt me sterk het is overal op school op het werk even jezelf geen tikkende klok meer horen altijd leuk zonder je ergens aan te hoeven storen zonder te weten wat er van je terecht zal komen blijf ik lekker dagdromen…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

Tijdens 't eten, schoot er een vulling uit m'n kies, heel vervelend. Belde de tandarts en die zei, kom maar snel, dat regel ik, dat weet je wel. Nou ben ik helemaal niet dol op zo'n bezoek, maar een krater in je mond is ook niet alles. Dus zo gezegd, zo gedaan en vreselijk vroeg m'n bed uitgegaan. 't Was koud buiten, dat…

Onbevangen,vol verlangen zal ik jou ontvangen...... Mijn ramen en deuren zet ik wijd open, zodat je ongevraagd binnen kunt lopen. Wat de winter nam, zul jij mij geven, wat hij vernietigde,breng jij tot leven. Wat hij achter liet zal jij met zachte hand herstellen tot een fris bloeiend land. Ieder uur van de dag ben je welkom bij mij, jij schept…

Een wevelende storm raast door mij heen Een chaos aan gedachten Maar ik begrijp er geen één Weg willen rennen Overal vandaan Nooit hoeven stoppen Laat me alsjeblieft gaan Oplossen in het niets Ik wou dat ik verdween Niet straks of morgen Nee, het liefst nu meteen Laat me maar dromen Laat lopen die traan Ze is een enkel bewijs Van…

Verloren in jezelf, zit je te staren, naar wat of wie, dat weet alleen jij. Je geheugen besloot met je op de loop te gaan, en je bent vergeten van ons bestaan. Je leeft voort in je eigen kleine wereld, is groot genoeg blijkbaar. Laat 't maar rustig zijn in je hoofd, je leven was tenslotte al zo zwaar! Denken en overpeinzen, doe je…

Soms is er totaal geen inspiratie, is de batterij gewoon leeg. Is dat dan een kwestie van 'bijtanken' voel ik alleen maar irritatie, tot ik een ons weeg en opnieuw wat kan bedenken. Pak m'n pen, begin met schrijven en de letters vormen zinnen op papier. zie je wel. 't gaat vanzelf, dat zie je maar weer hier!…