Alle inzendingen over overig

In m’n dromen zie ik een beeld van jou, een lieve mooie vrouw. Als ik mijn dromen mag geloven, moet jij mij één ding beloven, blijf mij dan eeuwig trouw. Eens hoop ik jou te ontmoeten en je in levende lijve te begroeten. Al dat dromen is misschien onschuldig maar ik wordt nu wel knap ongeduldig. Zijn dromen dan toch bedrog of is het zo…

drijven in het midden Gelaten met het lot getart in eenzaamheid verlaten zelfs door god onzichtbaar leed verzwaard trekt in het bodemloze putten echo`s wensen woest golvend brullend uit den boze kreten treffen doven kaarsen blikken als blinden dicht druip ik er mijn tijd voorbij en jij mag er jouw wegen vinden…

Ik ruik je geur. Ik zie je kleur. Ik steek je aan, in het licht van de lachende maan. Je gloeit, je rookt. Ik snuif en blaas. In de lucht verschijnt een waas. Dan ben je op, je hebt pech. Ik druk je uit, op de weg.…

Ik noem je Lola Femme fatale als mens Mijn handen klam Jouw blik intens Je houding in rust Starend naar de wijn Hij die je kust Maar achter laat met pijn Je blik beslaat Op jouw droevig gelaat Als ijs dat verdampt En handen verkrampt Begrip borrelt omhoog Als ik je behoedzaam bestudeer Voel ik dat hij tegen je loog Als een herinnering…

Dichten is zo makkelijk Dichten is zo fijn Woorden zijn belachelijk Niet zo als ze zijn Mijn hoofd spreekt boekdelen Deze pen doet me niets Met mij zo velen Starend in het niets…

De ziener staart met dode ogen langs de lange horizon. De einders lijken weidser als hij ze met zijn blik beschrijft. Zijn blijven is zijn reizen, zijn reizen is een blijven. De ziener ziet alleen als hij niet kijkt De ziener zit stokstijf en lispelt met droge lippen werelden en gods verlaten schepping en werelden aaneen. En ik, ik drink…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

Maak eens een eigen vlag Want die mis je nog verleg dan je grenzen En plant dan jouw vlag in elk nieuw overwonnen gebied…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Een droom, een vlinder die op mijn neus kwam zitten, en toen wegfladderde. Een stroom, gevoelens die mij zouden bezitten, en daarna wegzwabberde. Daartussen niets dan flarden, vergane deeltjes van de ziel. Daarbuiten enkel barsten, alles voelt onstabiel. Een nacht, de vlek die voor de zon kwam te zitten, en vervolgens wegsloop.…

Onschuldig zijn je berichten, maar onthullend in al hun onschuld. Tussen de regels, lees ik alleen wat geen ander vermoeden kan. Soms speel ik met "jouw" gedachten, want inspirerend zijn je "verborgen" woorden op z'n minst. Ik waag het te vluchten in jouw ontcijferde taal, maak zo mijn eigen "verboden" verhaal. Ook al zit ik er…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

langzaam open ik mijn ogen, en kijk naar haar. soms komt ze sprankelend voorbij gevlogen, soms is ze triest en zwaar. langzaam open ik mijn ogen en lach, ja, lach naar haar, mijn nieuwe dag. want valt ze tegen dan denk ik maar, er zitten er toch 365 in een jaar.…

pijlen schieten je droom aan stukken als flarden werkelijkheid zich opdringen nooit meer wil je wakker worden nooit meer wil je opstaan voor altijd blijven liggen hier waar het warm is en veilig eeuwig door blijven dromen in een roes van onbezorgheid je probeert de droom nog beet te pakken als een deken over je heen te trekken maar het is…

Een gouden ei rust in zijn linkerhand zijn rechter houdt de toverstaf omsloten en moedig stapt hij voort, en vastbesloten op weg naar waar hij weet het magisch land De maan verlicht hem onbekende wegen eenvoudig weten is hem niet genoeg verlangt te vinden waar hij niet om vroeg te vinden om weer door te kunnen geven Het regent sterren uit…

Een donderwolk overtreft de schoonheid die ik met dode ogen zie heimwee naar het gras Wat elders groener lijkt. luister ik naar getjilp fluit het de geneugten van mens en dier de overgang van samenzijn Het raakt me niet. De slotakkoorden spelen het einde is nabij als ik mijn armen uitstrekt raast het zwart voorbij Het water kabbelt…

Een lief klein wonder is helaas verloren, de toekomst wordt somber ingezien. Een nieuw wonder wordt over een tijdje geboren, dit wonder telt voor tien. Er is nog steeds dat ene grote verlangen, veel blijdschap en geluk tegenover zoveel pijn en verdriet. Niemand zal haar ooit kunnen vervangen, maar dat is ook de bedoeling niet.…

Stil nu, hoor je die vogel niet Stil nu toch! Hoor, hij zingt het hoogste lied Waarom toch altijd geluiden om me heen Waarom nooit eens met mijn gedachten alleen Luister en maak geen geluid Luister nu toch, wat maakt die ene minuut nu nog uit Klanken worden me de gehele dag opgedrongen Nu nog hebben de vogels niet voor mij gezongen…

ik ik wil ik wil je ik wil je kussen ik wil je kussen op ik wil je kussen op je ik wil je kussen op je bed ik wil je kussen op je bed leggen…

Rommelend gewichtig geluiden in hoekjes verborgen kleinigheid snuitje snuffelend stuiteren knabbelen zonder zorgen tijd Wassende handjes buiten schuld oogjes kralen spiegelbeeld vol wereld glans nieuwsgierigheid en gif dat je het leven steelt…

Ik ben even weggeweest naar de zon en naar het water waar het zand zijn schelpen leest vroeger samenkomt met later Ik ben tot de rand gegaan van mijn voelen en mijn denken heb er op een wolk gestaan zag een engel naar me wenken Ik ben uit mezelf gegleden heb als vogel rondgevlogen zwevend door mijn oud verleden zoekend naar een nieuw…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

Dag Man met de zeis, je hoeft me niet te komen halen voor de reis. Ik heb in het traject een bocht verkleind, wat vouwen in de kaart gelegd. Morgen wordt mijn lichaam opgedregd.…

Dwaze konijnen zitten in mijn hoofd, ze graven in mijn geweten. Ik zou ze op willen eten, met frietjes en in rode wijn gestoofd.…

Zit al maanden te turen, wachtend, lurkend, nooit zo lekker gevoeld, ik krijg echt rare kuren, is dit wat men met liefde bedoelt? Je agenda staat heel erg vol, bij elk feest slaat mijn hart op hol, dan vraag ik me af, heel misschien, ga ik dat meisje uit m'n dromen zien... De tijd is gekomen, een lasershow verblindt mijn gezicht, meisje…

ik ben de beste dichter mijn werk nog niet geschreven het publiceren van mijn meesterstuk doe ik pas na mijn leven dus vrienden verwacht nog niet van mij dat ik u zal behagen mijn schrijfsels zijn nog enkel spel uit mijn mortale dagen leef lang genoeg, leef mij voorbij lees dan mijn ode aan het leven in gouden letters zal mijn dicht op…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

Ik weet niet of het mijn herinnering is waar ik eindeloze straten zie, waar de wind je in het gezicht striemt, blazend, en zie rauwe natte tegels onder voeten hozend het kleed van mijn verafgode begeleider waar ik het spel mee deed "ik zie dat wat jij niet ziet" laat maar waaien…

Na geboorte is er leven! Er is nog tijd om dood te gaan! Er is geven na het krijgen! Je zult niet voor eeuwig in krijt blijven staan! Na vriendschap is er vertrouwen! Ik zal je nooit haten voor een kus! Na de afbraak is er nog bouwen! Ik laat je praten, zeg het gerust! Je draait nog mee op deze aarde! Je draait nergens om heen…

Ik neem een slok gloeiend hete thee en krab mijn voorhoofd stuk. Pas als onder mijn nagels het gestolde bloed gaat tegenwerken is het genoeg. Nog een slok terwijl een straaltje rood mijn mond passeert. Zet alle zeilen bij om toch op tijd mijn kin te halen. Wordt niettemin onderbroken wanneer mijn tong de taak van spelbreker op zich neemt…