Alle inzendingen over bedankt

Ik kam mijn haar, versier het met een frutsel en denk terug aan wat de jongen zei tussen de pubers voor de buurtsuper, opnieuw ontroert het mij. "Mevrouw, ik ken u niet maar vind u nu al aardig en wat u in uw haar draagt vind ik ook heel chique". Zijn ogen twinkelden die dag de kleuren van mijn frutsel en met een licht geluksgevoel…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en onbeduidend…

Als mijn brandende voeten in jouw bruisende branding baden, kom ik tot rust, ik dagdroom. Het waden daarna in schuim is een toetje met toefjes slagroom.…

Een grauwe sloot, maar hier blauw en vol goud riet de wilg door 't zonlicht goud en alles in het kreupelhout is goud beschenen, dit is de plek, de koepel hierin ben 'k vaak verdwenen met dichte ogen zit ik dan geniet nog na van alle kleuren en van alles wat er zomaar kan gebeuren tot er niets is meer, geen lust, geen must, wel bewust…

Dit is mijn gebed Oh dit is mijn gebed voor jou mijn Vriend. Geef me de kracht om het leven te zien met humor als een spel van plezier en pijn als bron van bijdschap. Geef me de kracht om mijn liefde vruchtbaar te laten zijn voor al mijn verbondenen. Geef me de kracht om de stilte te vinden als essentie van mijn zijn. Geef me…

Nu j’ er niet meer bent... ‘k je stem niet meer kan horen, voel ik me niet verloren. Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail…

Een vlammenzee van rood blad, van lijntjes, kruisjes, fijntjes, fluweelzacht glanzend, lachend in de zon, vlaggend in de wind, laaiend licht en vuur, op dit moment, dit uur, ('t was donker), engelen van het veld, zomaar voor mij besteld.…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…

Hij drukte op die grote rode knop Terwijl hij juist zijn klep had moeten sluiten Dat scheelde hem zo'n 5 miljoen aan duiten Want daarna hield het spelletje dus op Toch heeft zijn advocaat nog geld geroken Maar hij is, vrees ik, in de knop gebroken.…

't Ontbijtbord bij het toetsenbord, een kopje thee op 't hart van hout, mijn vingers op de toetsen, en op reflex punten mijn voeten, zo niet koud. De kunstkaart van mijn dochter waarop een mooie vrouw die bellen blaast van universa prijkt onder 't beeldscherm. Van lieve vrienden ansichts waardoor ik zo op Toscane kijk, me in een museumstuk…

Het is 1997. Hartje Amsterdam, Studio Amstel. De honderdste uitzending van VPRO's Nachtzusters. Live om middernacht. Jij bent de hoofdgast Ramses. Je loopt nog moeilijk na een operatie en dus blijf je na de uitzending gewoon aan tafel zitten. Je bent onrustig en geïrriteerd totdat je een fles wijn en sigaretten krijgt aangereikt. Het is twee…

Zonlicht aan mijn venster in 1973, Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden. Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur deed mij ontwaken. Het clowntjesgordijn keek mij aan... Ik sprong uit mijn laken. Ja! Vandaag is het zo ver! Eindelijk was er dan kermis in de west..... Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…

De vrienden uit Den Haag hebben nog maar nauwelijks de hielen gelicht -het kaartje met de woorden : Het was grandioos!: en : voor herhaling vatbaar!: staat nog na te denderen op mijn kast- zeldzame Vriendschap, nog nooit vertoond! of ik neem alweer afscheid van A, de lieverd uit Nieuwegein Werp ik voor mezelf de stelling op: ‘…

het is donker diep in gedachten staar ik naar de grond Ik denk aan jou kijk omhoog, zeg je en plots zie ik een licht zo helder, mooi bijna onwerkelijk hoe kan dat, vraag ik dat licht was er altijd maar af en toe heb je iemand nodig iemand die naast je staat en simpelweg zegt kijk omhoog…

De redactie verveelde zich stierlijk! Veelal gedichten uit stoffig oude tijden vroegen om volledig nieuw werk. Nou, dat ging dan komen: na leegte kwam het invullen van gemis. De woorden waren raak van deze authentiek unieke dichteres... Ze leek bescheiden, maar dat was schijn of toch? Zij wilde alleen verblijden! De verdraaide redactie…

Als het stil wordt in mij weet ik welke mensen er werkelijk toe deden, het zijn die mensen die zich niet lieten afschrikken en de zwaarte niet vermeden.…

Er staat zo vaak een engel aan mijn deur, al lijkt dat dan de buurvrouw of een zeur. Ze brengt me terug op 't spoor dat ik had vergeten, of voedt me met haar woorden veel meer dan heerlijk eten. Soms is ze in de stad als ik loop te sjouwen met tassen vol dagelijkse sleur en nauwelijks te houwen. Je zou zeggen dat ze stralend is met goudvlammend…

Als een briesje Je bent als een briesje gekomen stil, rustig, soms een wild gevoel dat wat ik bij jou heb vernomen gaf mijn leven weer een doel Jij bent gekomen maar ook weer gegaan iets zien wil nog niet dat zeggen kilometers ben je dan bij me vandaan alleen die gedachte kan ik niet aan wennen…

weet je wel zo'n bloem zo'n zeldzame bloem die holle ruimtes kan keren het verdwijnpunt naar een begin zo'n bloem in alle huizen opdat anderen spreken het allermooiste van een stem van stuifmeel en lente, open in de lucht weet je wel als je dit leest ben jij die bloem…

Voor Kerima Ellouise * * * De mens werpt kogels op als kansen de vruchten van een bedorven geest maar in het woord van deze dichter bloeit het kruid wat hem geneest * * * Zinnen slijpend werpt zij haar blik op leven ‘s smalle schaduw die zich aftekent voorbij de wijzers van de tijd In zacht grijs en krijtwit beschrijft…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

Wonderlijk de hand die ooit de sleutel stak in ‘t contact van onze motor, en hem aandrijft, servicebeurten gratis, ons denken reviseert en ons beeld vol waan, schoonwast onze ruiten van binnen en van buiten.…

Al die lieve mensen in mij zet ze op een rij maar jij, openbloeien in de straling van je zijn als nooit, geschenken rondstrooien me boven alles geliefd voelen even dat voorrecht van uniek en vervuld zijn warm en onmetelijk uitbreiden aan alle zijden tijd en ruimte doorstralen moeten is mogen en vrijheid blijheid. Vertel me wat geluk is…

Er is een grote heldin die altijd doorgaat, immer bestaat in alle harten van mensen op aarde! Zij luisterde, ver van overzee; ze ging met vreemde stemmen mee. Zij brak zichzelf in twee: lichaam en geest. Ze brak haar hart, haar ziel voor doelen veel verder weg dan mensen met hun 'ratio' hadden kunnen bedoelen. Ze doorbrak de stille stilte…

de Jaap Edenbaan terwijl je schaatst kijk je het nauwelijks aan tot het moment zoals vandaag dat de sneeuw valt en je gelukkig bent dankzij de sneeuw en de kou ondanks vermoeidheid en een geeuw is het: ik hou van jou zo mooi het wit op de Jaap Edenbaan en op zoek naar brood een verloren meeuw was je er niet, was beter maar gegaan…

Overleden Uit het leven weggegleden Max, jij trouwe kleine mensenvrind Bedankt dat je ons zo hebt bemind Jij die ons zoveel vreugde bracht bent nu in de hemel op kattenjacht…

ik blaas naar een wens geen beter vriend dan dit vingers en vertroosting één voor één gloeien lichtjes, omhoog geheven naar voorwaarts naar alles dat leven is in verbinding met hetzelfde raam waaruit wij verlangen…

Terugkijkend blijf ik mezelf dingen verwijten, waarom ben ik wie ik ben? Wat had ik wel niet kunnen bereiken, de wereld is een speeltuin, de mogelijkheden zijn ongekend. Op dit moment, na jaren van chaos, Denk ik bij mezelf, sluit bepaalde deuren en laat het los. Wees trots en besef je goed dat je verder moet. Koester diegenen in…

Van harte bedankt, lieve mensen: verblijd ben ik met al uw wensen. M'n dag kan niet stuk, want ik baad in geluk. M'n gevoel van genot kent geen grenzen! Ik voel me met Kerstmis heel fijn, want voor mij is die tijd een festijn om van 't leven te houden. - Echt waar: waarom zouden die dagen een uitzond'ring zijn? Ik wens u een feest vol…

mijn gedichtenbundel "Wanordelijke Orde" wordt vandaag gepubliceerd en is dus klaar ik zou zeggen <>…