Alle inzendingen over familie

Sommige woorden krijgen door omstandigheden in eens een andere betekenis  Een andere waarde, een andere impact erbij Neem nu het woord blij. Tjonge wat zijn wij blij, dat blij ons  ineens veel blijer maakt dan blij Net zo als die andere 5 letters en dat is Joyce ja dat ben jij Maar dat wisten we al bij je geboorte We kozen bewust voor…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

Hoera, ik heb een fiets gekregen! 'n zwarte... en uit India nog wel van Joep, die heeft 'm meegenomen bij thuiskomst vanuit Israël gebronsd en blond stond hij weer voor me met baard, zeg van 'n dag of drie na 5 maanden koester ik me aan zijn glimlach en aan de gein die 'k in z'n ogen zie hij is wat slanker, ook iets ouder en meer dan vroeger…

mijn lieve schat wat hou ik van jou ooit dacht ik van hoe gaat dat nou houden van een tweede kind mijn leven was als een wervelwind alles ging zo snel ontmoeten.. trouwen.. ik kreeg een tweede kind kind en daar was jij wat was ik blij mijn engeltje ging er door mij heen toen ik jou zag alles was dan ook goed vanaf die dag.…

Als de 'kouwe kant' zich met familiezaken gaat bemoeien, zeker rondom leven en dood, wordt het vaak warmer gaat het smeulen, branden, fikken, vlammen of op z'n minst er heet aan toe zeker met oud zeer, oud gedoe, oud geld!…

Hoop gloort als Alles is verloren Lucht komt als Verstikking dreigt Niet altijd is hij verloren Die normaal gesproken zwijgt Diaconessenhuis Meppel, vrijdag 6 juli 2012 In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton van der Giessen, bewoner van de Sleutelbloem, Stichting Van Boeijen, Havelte, verzorgingshuis voor mensen met verstandelijke…

Stofzuigend loop ik door de gang als hij me staande houdt een foto in de hand Wat lijk ik sprekend op die man zegt hij en kijkt me aan ik kijk naar hem het is zijn over-opa in zijn jonge jaren oud is hij niet geworden hij stierf aan Spaanse griep zijn dochtertje, pas twee kende haar ouders bijna niet tien dagen later volgde moeder vader…

Lief zusje, Onderdeel van mijn bestaan Zal ik altijd bij je zijn In gedachten Blij, verdrietig, boos zijn voor je Kom ik naar je toe Wanneer dat nodig is Een schouder Een lach Of even niets Om jou op te beuren Of Zoals vandaag Een knuffel Er zijn Gewoon om mee te maken Jouw gelukkigste moment…

Mijn zoon jij bent op vrijersvoeten en ik wil het even kwijt het is een leuke meid ook je moeder wil haar graag ontmoeten Het maakt ons helemaal niet uit of ze bruin is of wit of ze dun is of dik een mooie of een lelijke snuit Geen kritiek zal je van ons horen zo zitten wij niet in elkaar wij loven en we prijzen haar niets in onze houding…

Liggend op mijn rug in mijn warme bed Turend in het donker luisterend naar jouw stem in die vertrouwde bovenkamer in dat grote huis, midden in die laan tussen dorp en wildernis Voelend echter dat ik zweef, we vliegen Zwervend door een heelal aan beelden, opgeroepen door onze woorden, onze gedachten, ons gesprek, kalm of heftig, tot de slaap…

Het troebele water waarin ik baad leidt tot ‘t onvermogen van mijn geheugen om op te vissen de infame leugen die vriendschap thans tooit met een doodsgewaad. Nog steeds hap ik naar lucht met volle teugen, maar afgelegd loop ik stil over straat met een gemoed dat is gekrenkt, geschaad door wijze woorden die niet willen deugen. Dat de tijd…

Mijn moeder loopt voorbij. Schimmig, zo maar is zij daar. Kordaat en rank op de been schrijdt zij in opgewektheid langs me heen en glimlacht met ogen grijs van de staar. Mijn moeder ziet me niet. Passé de tijd om duistere pijnpunten uit te praten, het heden voor het verleden te laten onder het mom van de verdraagzaamheid. Met zwijgzaam alle…

Als je de Bacchusboschen kent dan weet je dat de oudste rent van vaste slijter naar de bak waar wekelijks met groot gemak een voorraad glas wordt in gedonderd waarover niemand zich verwondert. Want in die straat op nummer zes daar leegt men menig goede fles in fijn gezelschap weliswaar (het eigen kroost, bleek zonneklaar) Dan denk ik allemachtig…

Dat is het ergste, als je soms dacht dat je leuk was, dat je mij met terugwerkende kracht laat stampvoeten op de vloer in de keuken bij je moeder waar de afwas voor mij stond en jij me hielp de dingen op hun plaats te zetten en op de hare. Met de toegift van je lach mij, aangedaan om nooit meer te vergeten, mini- maal onbereikbaar maakt…

Op stille tocht en eenzame ommegangen, Voel ik mij dichtst bij die mij zijn gebleven Als sterren in dit al te duistre leven, En 'k leef in hen en ken geen vreemd verlangen. Liefde is het louterst, die van brandend prangen Noch bang begeren weet, - wier durend streven Is: lichtende gedachtenbeelden weven, Op liefdes zoet stramien uit strijd…

Hoewel nog wat te vroeg voor weemoed Zie ik nu toch In die stille wintertuin De zon, het bad, het spelende kind Dat heel even Zijn hoofd in mijn schoot legt En "beppe" zegt.…

liefhebben is er een misdaad voor een alleenstaand meisje geen ring aan haar vinger gemaakte beloftes negerend haar zusters smeekten haar doch ze wilde niet luisteren ze sloeg haar Vaders trots in de wind ze trilde van passie en liefde je kon er op wachten er kwam een kind ondanks traditie, in een land waar een vrouw haar gezicht…

Ik voel me alleen gelaten en niet begrepen, Ik heb het zo vaak tegen jullie gezegd, Dus kom niet aan met: Oooh meid dat heb ik nooit geweten! Telkens doen jullie mij keer op keer verdriet, Ieder ander om mij heen weet het en jullie zijn steeds degenen die het zogenaamd weer niet zien! Ik trap er niet meer in. Mijn hart doet nou veel te zeer.…

Mijn opa was een speciale man, Maar ik heb het nooit gesnopen Want mijn ogen waren heel lang dicht En gingen later pas echt open Ik herinnerde alleen mijn oma, Zij speelde met mij, deed me in bad Deed alles om mij te plezieren Veegde vroeger zelfs mijn gat Opa liet het duidelijk horen, Bromde als ik weer iets deed Want oma gaf nooit een…

alsof een ander in mijn lichaam woont en ik vanop afstand de boel in de gaten hou ik ben er wel maar toch ook niet en niemand die dat ziet weg willen toch blijven zitten als versteend antwoorden op automatische piloot mooi kader, lekker eten neen dank je geen trek iedereen is druk niemand is zichzelf maskers op en lachen volgend…

Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt Schreeuwend om aandacht om de dingen die je wilt. Jankend en al scheldende, tranen van verdriet. Je doet dit zo vaak Maar er iets aan doen, dat kan je niet. Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt. Maar verder kom je niet…

Drie zussen Een wereld van verschil en toch uit hetzelfde gezin Als kind gingen ze al niet dezelfde kant op. Andere ideeën, andere visie. En toch voelen we ons verbonden. Verbonden met ons hart en met ons bloed.…

onder de wachtelboom zong een vogel het lied iewiet, iewiet stiefmoeder kookte broertje in de pot vader at hem op zusje weende tranen tot de moordenaar verpletterd werd door een molensteen vogel werd weer broertje toen leefden zij nog lang en gelukkig…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt. Dan de weg vervolgt in haar eigen…

Mijn nicht en ik is dat dan geen mooi gezicht.. 2 handen op één buik.. Hebben we problemen dan komen we er samen altijd uit. Een lach en een traan, maar samen staan we altijd sterk zoals jij nu ook wel merkt.. Geen gedonder of gezeur Nee, mijn nicht stelt mij nooit teleur..…

de man slaat zijn zoon en zijn dochter dit gade en dan op de vlucht…

Vader, Ik wil een nieuwe naam Zoontje, Dan slaap je alle nachten zonder deken Vader, Ik wil een vest met een medaille Zoontje, Slaap dan volle winters zonder deken Vader, Er hangen pegels uit mijn ogen Ik lees je een verhaaltje voor Over de maanvis…

mag ik me even voorstellen ik ben het vrouwelijke lid van deze goed gevulde familie die in de poëziewereld zit het kleine schrijvende zusje ik doe dapper een poging mee om net zo goed te dichten als mijn broers ik heb er twee u kunt het denk ik wel raden dat het om de broeders Noorman gaat de een heet Nico de andere Flip en ik ben Greet…

Ik zie mijn opa daar nog hangen In zijn rookstoel bij het raam Zachtjes prevelt hij een naam Zijn blik verhult een groot verlangen De scheurkalender aan de muur Verhaalt een spreuk en bijbelwoord Dat als dagelijks slotakkoord Weerklinkt in ‘t vroege avonduur Ik hoor de gangklok soms nog slaan Als ik stil zit weg te dromen in een haast…

Dromen, wensen, ontgoocheling, laat ik ze te water in een papieren bootje? Zodat jouw onmacht mee verdwijnt? De fluwelen zachtheid van je kleine kinderziel heb ik je niet ontnomen. Het onoverzichtelijk slagveld van je jeugd heb ik niet doen ontstaan. Gestreden, gevochten... Niet genoeg! Dat is en blijft mijn zelfverwijt, verwijt waarmee…