Alle inzendingen over familie

Dat is het ergste, als je soms dacht dat je leuk was, dat je mij met terugwerkende kracht laat stampvoeten op de vloer in de keuken bij je moeder waar de afwas voor mij stond en jij me hielp de dingen op hun plaats te zetten en op de hare. Met de toegift van je lach mij, aangedaan om nooit meer te vergeten, mini- maal onbereikbaar maakt…

Op stille tocht en eenzame ommegangen, Voel ik mij dichtst bij die mij zijn gebleven Als sterren in dit al te duistre leven, En 'k leef in hen en ken geen vreemd verlangen. Liefde is het louterst, die van brandend prangen Noch bang begeren weet, - wier durend streven Is: lichtende gedachtenbeelden weven, Op liefdes zoet stramien uit strijd…

Hoewel nog wat te vroeg voor weemoed Zie ik nu toch In die stille wintertuin De zon, het bad, het spelende kind Dat heel even Zijn hoofd in mijn schoot legt En "beppe" zegt.…

liefhebben is er een misdaad voor een alleenstaand meisje geen ring aan haar vinger gemaakte beloftes negerend haar zusters smeekten haar doch ze wilde niet luisteren ze sloeg haar Vaders trots in de wind ze trilde van passie en liefde je kon er op wachten er kwam een kind ondanks traditie, in een land waar een vrouw haar gezicht…

Ik voel me alleen gelaten en niet begrepen, Ik heb het zo vaak tegen jullie gezegd, Dus kom niet aan met: Oooh meid dat heb ik nooit geweten! Telkens doen jullie mij keer op keer verdriet, Ieder ander om mij heen weet het en jullie zijn steeds degenen die het zogenaamd weer niet zien! Ik trap er niet meer in. Mijn hart doet nou veel te zeer.…

Mijn opa was een speciale man, Maar ik heb het nooit gesnopen Want mijn ogen waren heel lang dicht En gingen later pas echt open Ik herinnerde alleen mijn oma, Zij speelde met mij, deed me in bad Deed alles om mij te plezieren Veegde vroeger zelfs mijn gat Opa liet het duidelijk horen, Bromde als ik weer iets deed Want oma gaf nooit een…

alsof een ander in mijn lichaam woont en ik vanop afstand de boel in de gaten hou ik ben er wel maar toch ook niet en niemand die dat ziet weg willen toch blijven zitten als versteend antwoorden op automatische piloot mooi kader, lekker eten neen dank je geen trek iedereen is druk niemand is zichzelf maskers op en lachen volgend…

Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt Schreeuwend om aandacht om de dingen die je wilt. Jankend en al scheldende, tranen van verdriet. Je doet dit zo vaak Maar er iets aan doen, dat kan je niet. Jankend sta je voor me deur. Praten en praten is het enige wat je wilt. Maar verder kom je niet…

Drie zussen Een wereld van verschil en toch uit hetzelfde gezin Als kind gingen ze al niet dezelfde kant op. Andere ideeën, andere visie. En toch voelen we ons verbonden. Verbonden met ons hart en met ons bloed.…

onder de wachtelboom zong een vogel het lied iewiet, iewiet stiefmoeder kookte broertje in de pot vader at hem op zusje weende tranen tot de moordenaar verpletterd werd door een molensteen vogel werd weer broertje toen leefden zij nog lang en gelukkig…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt. Dan de weg vervolgt in haar eigen…

Mijn nicht en ik is dat dan geen mooi gezicht.. 2 handen op één buik.. Hebben we problemen dan komen we er samen altijd uit. Een lach en een traan, maar samen staan we altijd sterk zoals jij nu ook wel merkt.. Geen gedonder of gezeur Nee, mijn nicht stelt mij nooit teleur..…

de man slaat zijn zoon en zijn dochter dit gade en dan op de vlucht…

Vader, Ik wil een nieuwe naam Zoontje, Dan slaap je alle nachten zonder deken Vader, Ik wil een vest met een medaille Zoontje, Slaap dan volle winters zonder deken Vader, Er hangen pegels uit mijn ogen Ik lees je een verhaaltje voor Over de maanvis…

mag ik me even voorstellen ik ben het vrouwelijke lid van deze goed gevulde familie die in de poëziewereld zit het kleine schrijvende zusje ik doe dapper een poging mee om net zo goed te dichten als mijn broers ik heb er twee u kunt het denk ik wel raden dat het om de broeders Noorman gaat de een heet Nico de andere Flip en ik ben Greet…

Ik zie mijn opa daar nog hangen In zijn rookstoel bij het raam Zachtjes prevelt hij een naam Zijn blik verhult een groot verlangen De scheurkalender aan de muur Verhaalt een spreuk en bijbelwoord Dat als dagelijks slotakkoord Weerklinkt in ‘t vroege avonduur Ik hoor de gangklok soms nog slaan Als ik stil zit weg te dromen in een haast…

Dromen, wensen, ontgoocheling, laat ik ze te water in een papieren bootje? Zodat jouw onmacht mee verdwijnt? De fluwelen zachtheid van je kleine kinderziel heb ik je niet ontnomen. Het onoverzichtelijk slagveld van je jeugd heb ik niet doen ontstaan. Gestreden, gevochten... Niet genoeg! Dat is en blijft mijn zelfverwijt, verwijt waarmee…

Gedachten en gevoelens in een eindeloze rij spiegelland van jou voor altijd in mij Soms vreemd, omdat je de dingen anders ziet en “jou-zijn” dat wil ik “natuurlijk” niet Een spiegel laat echter zien wie je bent al is het soms of je jezelf niet herkent De goede reflecties doeltreffend achterna komen uit bij het evenbeeld van mijn Ma Eerlijkheid…

ooit had ik zoveel vragen en ik ken nog wel van die dagen maar nu heb ik jullie en jullie onbezorgde lach, mijn prinsen, gelukkig en blij en als men mij zou vragen wie schildert de regenbogen zo vol kleur… het antwoord is dan snel bedacht jullie zijn een wonder, allemaal net als de regenbogen vol kleur jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen…

onder de oude notenboom vertellen wij elkaar familieverhalen beschenen door milde nazomerzon in opkomende avondnevel zijn even voetstappen hoorbaar van de twee die niet meer leven zacht zweeft een Memento…

Een glimlach van een kind dat je met hart en ziel bemint dat maakt je dag weer goed z'n heerlijk stralende snoet ondeugend staan zijn ogen die vandaag van oma alles mogen ook al weet je dat is niet goed maar zeg nu zelf, je kan toch geen nee zeggen tegen z'n lekkere toet!…

Hoe zijn de paden in het leven Voor een man ontstaan Waar dacht hij te moeten geven En waar te moeten gaan Hoe zijn langszaam levenslijnen groeven geworden in je hand en, hoewel vitaliteit soms kan verdwijnen, kracht en spirit zó gebleven want... In je gedachten terug te varen naar de tijden van weleer Al wat karakter kan verklaren, een…

Je raapte het leven als dwarrelende bloesems van bomen in de lente, gevangen door de zachte bries van Astarte. Je had er een in je haar gestoken, als symbool van vruchtbaarheid en eeuwige vreugde. Het was een leven dat je zelf niet mocht tekenen: je verwachtte zoveel, en zou zo weinig krijgen En terwijl je een stil gevecht leverde,…

Zo klein als je bent kun jij me al ontroeren En ik weet niet wat ik nu moet voelen Het wonder dat jij mijn kleinkind zal zijn, Jouw oma zijn dat vind ik ontzettend fijn Mooi, onschuldig zonder weten van mijn pijn Dat er nog een kleinkind op komst zal zijn Een kleinkind dat ik altijd ontzettend zal missen Maar dat komt omdat het de ouders…

Er was iets ouderwets in mijn jeugd ik deugde niet voor zwarte raven ze loerden altijd naar mijn ogen er zaten er twee, goedgebekt op de grijze nok van een schuur ze leken tegen elkaar te praten in een gesprek over mijn ouders sloeg mijn vader haringen aan gort bij het graanveld waar de tent waarin we woonden wind verdroeg liet mijn…

Lieve papa. Wat maak ik mij zorgen. Ik raak je kwijt. Ik bén je al kwijt. Lieve papa. Dit is het ergste. Het is wachten op erger. Het is wachten op de dood. Lieve papa. Kon ik maar iets zeggen. Kon ik maar iets doen. Kon jíj maar iets zeggen of doen. Lieve papa. De hoop is weg. Onze sterke band is weg. Twee handen op één buik zijn…

werd het mij soms wat te veel de troep en drukte om mij heen leek het eindeloos te duren zo voel ik mij nu vaak alleen mis ik onze dolle buien de schaterlach en vrolijkheid van jouw uk rust en ruimte om mij heen benauwen mij nu denk ik wel zo is het goed al zijn het jullie wie ik dagelijks nog mis weet ik dat het zo beter is onze…

Als ik zo eens naar dit plaatje kijk, En ook weet, iedereen is gelijk. Zijn het dan enkel cultuurverschillen, Dat mensen anders willen, Het lijkt mij verre van gemakkelijk. Maar het is waar, Ze hebben wel steun aan elkaar.…

Je hield niet van dode bloemen, en zei altijd, die dode dingen, die moet ik kwijt, als ik dan bij je plekje aankom, zie twee dode bloemen op je graf, dan haal ik ze er gewoon vanaf. Want je hield niet van dode bloemen, net zomin als ik!…

zat te filosoferen wat ware liefde is betekent het soms ook jezelf wegcijferen voor geliefden je naasten? het werd mij duidelijk: ineens zag ik hoe krachtig zij is met haar zieke man haar zieke zelf te kunnen leven zij leefde altijd al voor haar man en haar kind voor het huis en haar werk niet voor zichzelf nu leeft ze met hem…