Alle inzendingen over jaargetijden

Een ongeklede tak Vogel droomt over lente Prille zon komt op. Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel schapenwit en voorjaarsblauw zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan zullen de roosjes en viooltjes binnen de kortste keren opnieuw bloeien als vanouds. Wanneer prille geluiden vrij te horen…

Inspirerende bomen nodigen ons uit. Kom naar Bomencentrum Nederland! Nederland wacht op groene ideeën. Op groene innovatie. Op ieders groene denken. Met het oog op onze toekomst. Maak al onze parken, tuinen en tehnieken groen. Jardin d'Hiverre rekent op ons allen, samen met het Groene Paviljoen.…

Eens zullen bloemen bloeien en bomen in blad weer staan jonge dieren in ’t veld stoeien wij samen de paden op gaan. Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar…

Speenkruid, Slanke Sleutelbloem, Fluitekruid en Bosanemoon, groei, bloei, Flora floreert: Lente! Vogelzang en nesteldrang, de eerste vlinders, Fauna barst van leven: Lente! Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

Eerste zonwarmte – het geduld met de winter eindelijk beloond…

Een nieuwe schemer Zij deelt tinten en tonen Dat is ware kunst. Gedurende de avond wanneer zon ondergaat in het luchtledige waar het aantrekkelijk en mooi lichaam zich schuil zal houden achter het groen glooiende landschap terwijl het puur licht tijd vrijmaakt om zich van haar creatieve en inspirerende kant te laten zien. Het resultaat…

als de lente voelbaar is de lucht zacht de zo gekoesterde tijd ons wacht stemt ons goed gemoed alsof Corona er niet meer toe doet we willen rosé, geen associatie met bier niet meer, nooit weer want als de lente begint het mooiste seizoen als alles als toen ooit eerder genoten de lijven ontbloten met zand overal zon, zeebad, het…

Dit is de dag der kanteling. Het wit is nog voor even. De koude bijt niet meer. Het ijs begint te kraken. De wind ruimt naar het zuiden. De zilverreiger is weer zichtbaar. Schapen grazen het gras weer bloot. De voederplank blijft leeg. Sporen smelten weg. De winter stopt ermee. De lente dringt zich op.…

langzaam slinken witte bergen langs de bermen van de wegen wanneer het geglazuurde dons onder gestrooid zout krimpend tergend traagzaam er vergrijst mistig wollige nevelen nu luchten over verkeer dat treuzelig rijdend bruingrijs met pekelregen sproeit naar de schuifelende wandelaars op het spiegelgladde wandelpad waar koning winter…

Sneeuwpoppen, Bewakers, zij hielden Warmte binnen Dooi. Gedachten Kleuren doken op Vogels stoven op…

De vijver ligt er nu verlaten bij, na een lange dag van vallen en weer opstaan. Een gekraste ziel zie ik in de laatste zonnebanen, het was slechts één dag dat hij onze zorgen dragen kon. Een zware last, maar alles voor een kinderlach. De vijver zal zich nu ter ruste leggen en morgen tranen huilen om vergane winterpret.…

Een ochtend geeuw De laatste sneeuw Het zonnetje mag komen Tussen blauwe lucht met wolkjes wegdromen De zon laat takjes pruilen Knoppen die zich verschuilen De winterse pret is gedaan Het voorjaar komt er aan Een glimlach wordt geboren Vogels die elkaar weer horen Het maakt de dagen opgewekt De winter wordt genekt Roel van Ekeris©…

De zon, de witte landerijen, De eindeloze horizon Dat is het land waar ik ben geboren Mijn prille leven eens begon De ruime velden bekleed in wit tenue Waar, als straks de seizoenen wisselen, Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt Mijn hart ligt daar in kleine dorpen Ergens verspreid over het vlakke land Niet opgesloten tussen vele muren…

Sneeuw duint zich op opgejaagd vanuit 't oosten door een snijdende wind. Richels vormend, waar het ijzig sporen verjoeg, groeit het wit aan in een blauwende kou, dekt toe en slokt op. Een eerste stap knispert kristallig, het is nog vroeg en net licht, als ik tussen haar passen stukjes winterpret vind.…

Tussen de nieuwe sneeuw en kille sterren tintelt de winterstilte, maanlicht schijnt eenzaam over het witte dorp; er deint mensengesprek hoog en helder van verre. Huizen, onregelmatig, blind verlicht, rijzen de straat langs, bleek en schaduw-somber; een kroeglantaren schijnselt op de dicht gelegene sneeuw glinstering; - dan komt er stil in…

Korte dagen, lange donk're nachten. Kale bomen, alles grauw en zwart. Mensen gezichtsloos. Weggedoken in muts en jas. Huiverend, ploeterend in weer en in wind. Zoekend naar warmte bij huis en bij haard. Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in…

sneeuw stuift zich stapelend uit het wit van katoenen wolken tot witter dan het witste zand de hoogste duinen in het land voor een winterfrisse wandeling een sneeuwballengevecht soms of een ritje op een afgestofte slee struinen jong en oud daartussen buiten rennen kinderen spelend rollen stapels sneeuw tot poppen met hoge hoeden op…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

Och winter, barre winter, Wat zijt ge bitter koud! Ik wou, ik had een gulden, Dan kocht ik turf en hout. Een vuurtje zou ik bouwen Als onze plaat zo groot, En 'k vroeg mijn arme buurtjes Op koffie en op brood. Wat zouden ze dan smullen In 't hoekje van de haard! Voor mij wierd 's nachts een plaatsje En ook wat brood bewaard: Och had…

In de strenge winter van '96 Was het zo koud Zelfs de woorden bevroren Zodra zij werden uitgesproken. Ze lagen bij handenvol op straat Als gekleurde kralen, Sommige rood, sommige goud, De meeste grauw als zand. En toen het begon te dooien Was het een onvoorstelbaar kabaal, Hulpgeroep, gelach, ruzies, gefluister. Jouw naam zat er ook…

Steeds sneeuw of regen, steeds blijven de wolken grijs – nog steeds geen lente.…

Het wit. Onhoorbaar is het wit. Slechts wat getrippel van vogelpoten heel omzichtig in de bange stilte van het wit. Onhoorbaar ligt het wit in de leeggeblazen ochtend. Ik schrijf er geen voetstappen in. ------------------------ uit: 'Bladstil', 1977.…

Sneeuw bedekt de landen: Was de kille handen Dat ze tintlend branden, Kneed de sneeuwbal vast; Krachtig d'arm geheven, Fiks de bal gedreven: Ha! dat is een leven, Dat aan jongens past! Koudkleum mag zich warmen In zijn Moeders armen, Schreien om erbarmen, Als de bal hem raakt; Laat de kachel gloeien,.... Ons zal door het stoeien '…

de kat en ik voor het raam, gesetteld in onze luie divan met de haard die knettert. het komt en komt het dwarrelt en valt het vlokt en kalkt het schittert in het licht. zo mooi, spiegelglad 'k vertel het mijn kat ze kijkt op en ze geeuwt, bah, ze miauwt "het sneeuwt"…

uit de stoel jas aan we gaan wind tegen soms mee waterkoud lippen zout de zee, het strand striemend zand bepokte palen huid open halen drabbige plas alg aan je jas eb en vloed natte voet plastic zak afvalbak scheepsrook vuil verlaten kuil dooie meeuw, blauw pluis genoeg zo we gaan naar huis even m'n bril poetsen…

Waar de winter speelt En sneeuwvlokken uit worden gedeeld Zijn vogels al vroeg in de weer Rond huis zie je er telkens meer De nootjes in het bos zijn aan het op raken En pinda’s uit de tuin die ook lekker smaken Ze komen weer nestkastjes inspecteren En jij ziet ze vrolijk jongleren Ze weten je te raken Zorgt voor voer wat extra zal smaken…

Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen. Schuif gordijnen open en staar verwonderlijk door het raam waar kinderen…

Bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het al aan het sneeuwen vlokken vielen dansend, spelend, uur na uur bij avondschemering warm ik mij aan een vuur nooit lag de natuur zo wit en maagdelijk puur en ‘ k hoorde enkel ‘t krassen van de spreeuwen bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het…