Alle inzendingen over moraal

Dagen zonder deemoed, hoogmoed zegeviert. De eenvoud en het medeleven lijken vergeten. Hebzucht is iets waar men zich door laat verleiden. En wellust is dan bijna niet meer te vermijden. Zelfzucht gaat overheersen in ons hart! En door afgunst raakt liefde verstard. Dan komt in het gedrang het invoelingsvermogen bij mensen. Zo…

Een zwarte kaars, de laatste die ik nog in huis had. Het bezat net als andere kaarsen de mogelijkheid tot stralen. Een licht in de duisternis: ook deze zwarte kaars... mag ik beweren juist deze kaars! De kaars werd gekleurd door mensen. Door hen onderscheidde de kaars zich dan naast op zichzelf te staan. Kaarsrecht.…

Op het smalle pad van goed en kwaad zijn vele zijwegen te kiezen. Je kunt er alle eer verliezen wanneer je het slechte pad op gaat. Je goede voornemens ten spijt word je door twijfel soms besprongen, als zoet van ’t kwade wordt bezongen raak je de juiste koers soms kwijt. Er wordt geen richting aangegeven je hebt slechts het innerlijk kompas…

Ik kan vrede voelen met elk leven. Ik kan vrede ondervinden, bij elke dood. Het is de vrede van het leven op aarde, in dit universum. Mijn integere vrede.…

Er is één regel in het leven voor alle mensen nodig. Namelijk: respect voor jezelf voelen en anderzijds respect tonen naar de ander. Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één…

In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld, sneuvelen en sterven. In mijn stilte sloeg de vader de moeder. In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen. In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw. In mijn eigen stilte haalde ik adem. Ik luisterde naar de werking van mijn longen. Al mijn organen functioneerden nog. Het lichaam werkt…

Daar zit ie dan, die oude man, negentig mocht ie worden dan, die eenzame, oude man. Het enige wat ie nog wensen kan is zijn achterkleinzoon zien das niet zo moeilijk dan? Maar toch gooit men roet in de pan, zwart, voor die oude eenzame man, omdat ie het joch niet zien meer kan, niemand die er bij komt hem te vereren met een bezoekje…

De beul heft zijn hakmes oordelend over zijn medemens om zogenaamd een les te leren. De beul laat het mes van de guillotine vallen om een nek te vellen. De beul heeft een groot gat in zijn geweten... gebrek aan enig besef van ethiek. Hij kan zogenaamd 'niet beter weten', de beul verraadt het woord van de waarheid: levenstijd van een hart…

Ik zal buigen. Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof! Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

Zijn of haar eerste sigaret, werd de laatste sigaret. Daartussen bevindt zich veel grauwe eenzaamheid: tijd alleen zonder werkelijk leven. Met de sigaret: smerige zet om smerigheid te herbergen en verbergen. Krampachtig. Het leek interessant en machtig maar mijns inziens 'een waardeloze houding' om met rook en as een levensas te verbinden.…

Integriteit en waarheid zoeken hun weg in deze woelige tijd vol kronkels in een doolhof van leugen en valse waarden die naar het echte weten leiden en voor duurzame vrijheid strijden licht brengen in het vele duister met de passie van jeugdige luister voorbij illusies op weg gaan vergeten dromen uitstralen als een sprankelende bron…

Zij die de oorlog in zich weten te ontslaan bestaan in mijn ruime hart. Zij die verdriet, pijn, onrust en waanzin verdroegen, in stil hart zij vergaan niet in ziel noch in mijn geschriften. Zij die logen, elke waarheid, wacht een nieuwe, moeilijke tijd. Voorlopig geen 'verlossende' eeuwigheid. Maar zij met waardige houding op de…

Maart roert zijn monsterlijke staart Zwiept plantenpotten van terrassen Dwingt jong en oud in winterjassen Zet mijn vergissing op de kaart Werpt zwerfvuil tegen huis en haard Wist mij laaghartig te verrassen -Ik vond het nogal onvolwassen- Met kelen waarin nog geen baard Ze vielen spoedig door de mand De wilgen graaiden naar mijn lier…

Als jij moest zijn zoals je was was dat misschien om van mij te maken wat ik moest worden. Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Hoe de laster smaal', En door vuige taal, Deugd haar kroon bezwalke, - 't Schendend lipvenijn, Schoon het de aard' verschalke, God verblindt geen schijn! Zie, de nevel zwicht, Voor het zonnelicht, Dat de waarheid bloot leit; En de pest der aard', Staat, in al zijn snoodheid, Naakt geopenbaard. Wat zijn helse tocht, Gruwlijks samenwrocht…

De maan loopt door de wolken, Zo zachtjes en zo snel; De kindren komen buiten, « 0, knaapje, ziet ge 't wel? » Toen stak het kleine knaapje Naar haar zijn armkens uit, En wou het maantje hebben, En weende en schreide luid. Ik kan het u niet geven: 0, zo ge later, kind, Ook 't levensheil woudt hebben, Dat men op aard niet vindt, Denk…

Golven van verdriet scheuten van pijn ik ben er nog hoe erg kan het leven verder nog zijn?…

In stilte leed ik vermeed ik te praten, opdat jij ons ooit met rust zou laten.…

Nee, het is niet alleen Petrus die driemaal toe verraadt. Ja, het is driemaal dat deze Petrus, Petra, wordt verraden. Telkens en opnieuw weer voelt men deze behoefte. Er wordt mij verweten, jawel, de verkeerde naam in het verkeerde hoofd te dragen. Ik weet echter mijn juist hart goed en fier te dragen: de hartstocht gaat verder dan welke duisternis…

De gebergten in het hart van Europa hebben geurige weiden vol zacht en diep groen gras verrukkelijk eten voor het vee dat rijkelijk gedrenkt wordt door kleine rivieren als de Reuss en de Neckar wilden deze stromen méér zijn wellicht al het water van de Rijn vervoeren dan schiepen ze gevaarlijke moerassen armoede om hen heen spoelden…

Als ik boos of verdrietig was en ik mocht en kon mij niet uiten, dan trok ik me terug in mijn kleine kamer. Als ik niet serieus of begrepen werd keerde ik terug tot mij. Telkens terug tot in die kleine kamer met schemer: niemandsland tussen leven en dood. Ongrijpbaar voor wie dan ook of wat dan ook, hoog contact met eigen ziel: nog altijd…

Als de waarheid snijdt Maar de leugen bevrijdt Is de keuze snel gemaakt Geef me wat me raakt…

Mens, oordeel niet, want je veroordeelt jezelf! Mens, jij heelt niet, maar steelt het hart in de ziel van een ander liefdevol, verlangend mens naar respect. Mens, oordeel niet, want u spreekt dan slechts over uzelf. U breekt uw eigen geweten... dit schreef ik, voor zij die dit niet weten. Om nimmer te vergeten zij die nooit wisten, slechts…

Ineens zie je ze tevoorschijn piepen, zo vanuit het niets, er lag nog sneeuw, toen dat verdween, zag je die kopjes verschijnen, zo vanuit het niets en zo, staat er in het groene gras wat vorige week nog voorzien was, van een dikke laag sneeuw, de krokusjes in volle bloei, zie je wel er is nog hoop!…

Het gevaar heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op de mens. Het is als spelen met vuur. Als zij je te pakken krijgt word je verteerd, gedaan is het je rust en je lieve leventje. Schep een zo groot mogelijke afstand tussen haar en haar klauwen. Breek er mee, vergroot de afstand. Laat een dwaas maar lachen, hij mag later de scherven…

Mensen zieken, doelbewust dag na dag en nacht na nacht te beroven van hun rust om gebruik uit vroeger tijden slaapt u zelf dan nog gerust of geniet u soms van lijden Ja het zal je buur maar wezen die elk kwartier met veel stampij al zijn klokken luid laat luiden wordt u zelf daarvan zo blij Heeft het doel of een gewin is het doordrijven…

Hoe laat zij in het nat de schone lokken slingeren! Hoe stilt een regenvlaag nu die gekrolde zee! Zij is niet meer het spel van spiegel, strik en vingeren. Haar maakt nu ander vocht als reukrig vocht, gedwee. Of zou van ieder haar hier wel het zilver glijden, Waar mede d'ouderdom het sterflijk hoofd bekruipt, 't Geen met dit buigzaam…

De kerkbank kraakt onder vrome billen Het orgel speelt Wormen kruipen uit het hout Dominee preekt Vooral over zonden De verlossing is nabij Morgen alweer maandag Dan gelden nog steeds de eigen grillen…