Alle inzendingen over woonoord

Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren, Gelijk een bloesem tussen steen: In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren, In rook, rumoer en ijdelheen! De Stad! dor kerkhof, waar zich levenden begraven In 't graf der Luiheid, Lust of Smart, Voor eigen driften zich verneedrend tot haar slaven, Of wonden slaande in eigen hart; De…

Het is weer eens grijs weer in het verzorgingstehuis de man tegen over mij zegt deze keer het is toch anders dan thuis het eten schreeuwt luider dan de oude melkboer van toen je weet je kan het allemaal niet nog eens doen het toetje moet bedorven zijn waarom anders heb ik buikpijn voordat ik ook maar één hap genomen heb het huis heet…

Ik bezoek geen reeks van aangedane straten meer ze lopen eeuwig uit op treur van toentertijdse vreugd nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd langs opgeschoven vensters waar ooit muziek weerkaatste mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen hun aanzicht is vervaagd alleen namen zeggen mij nog iets alsof levenloos heeft huisgehouden opnieuw…

Je voelt je razendsnel vertrouwd met oude steden, fraai gebouwd om torens heen: al kende je daar heg noch steg, na een klein uur vind je de weg heel goed alleen. Maar neem een wijk uit onze tijd: je raakt er vaak de weg nog kwijt na honderd keer. Zelfs in één bouwwerk, één kantoor, zoek je je rot, de jaren door en telkens weer. Ach,…

Onze stad heeft straten en dreven, Waar mensen hun leven leven. Maar nu is er een probleem: 'Onze Domtoren past niet meer in het nieuwe systeem.' Gelijk steden als Londen en Berlijn, Moet ook in Utrecht de sky de limit zijn. Zo gaat zhet op te grote voet door het leven, En wordt door hoogmoed voortgedreven. Ondertussen stampt het terstond…

Kleine smaragd in de kring van de edele stenen, die blinkend Sieren de golvende plooien van 't kleed der Aigaiïsche waatren, Ligt er het groenende Melos, het vuurontsprotene eiland, Waar zich de gloed van Hefaistos in spleten en dampende bronnen Toont, en dat gips en aluin en de zwavel en 't hout in zijn schoot draagt. Donkere pijnen, hun kronen…

We hebben de auto geparkeerd tegen de rafelranden van de slingerende dijk Je wilt de wijk nemen uit binnenshuis en nauwelijks bewegen Je kent de wegen van en naar de brokken en klonten modder Er is een rijk aan vogels die zwemmen of in vlucht overvliegen Met een kijker kun je ze volgen niet met het blote oog We houden…

Het wit en het zwart, Van de stad in de nacht. Het duister dat duistert, Tot de dag de stad wakker lacht. Een vrouw in een kroeg, die zacht, Kirt om een grap, Waar niemand om lacht. Een man met een pet, Met een keu in zijn hand. Een stoot in een kroeg, Drie over de band. Een heilsoldaat met een boodschap, Over het licht in de nacht…

Waar is de deur die openslaat en welkom wacht in stemgeruis? - waar is het hart dat opengaat? het was zo vroeg, het is zo laat! ....een eigen haard, een eigen huis.... In Holland staat een huis. In Holland staat een huis! Ik was een kind zo welgezind, een kind, dat alle dingen mint: een broze vaas vol wensen, ik wilde minnen…

Maart roerde z'n staart wolken hingen boven de stad het hoofd zwaar Het is waar het weer is -zelfs door een weerman- onvoorspelbaar Wind speelde met licht venijn met jas en das ...tijd voor wanten De rondvaartboot zwaaide en zwenkte had slechts 'n handjevol klanten Maar voor mensen 'uit de provincie' 'beneden de grote…

Vandaag zou ik je een brief schrijven een brief waarin ik iets wilde begrijpen maar ik deed dat niet, het ging te langzaam ik schreef en keek naar mijn hand hoe die langzaam woorden tekende er ontstond in dat handschrift iets als een huis - ik wilde weten waarin we woonden om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven maar ik zag alleen…

Hij trok verschillende jassen uit en andere weer aan. Hoop vervloog, joeg dromen na. Geduld kent geen liefde. Het huis staat te koop. De stacaravan in de polder wacht.…

Een stad ontwaakt uit een sluimerend vervlogen droombeeld. Een natte damp, als een plassende regen, overvalt de gracht. Doorweekte wallenkanten ontvouwen ranke bomen met ontloken twijgen. De houten ophaalbrug brengt heimwee naar weleer. De stille stroom verraadt een blijde glans.…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

Alles wat van het vijfjarenplan kwam ligt hier verloren Stilgevallen wat hydraulisch werd aangedreven wat mechanisch Het valt niet mee de overgang te verlichten het staal te plooien als weleer Zou dat kunnen beton afgrazen de koepel opengooien en de was drogen in het neon? --------------------- uit: 'Thuis', 2014.…

Letters van het plankje schuiven scrabbelend op het bord, woorden van waarde overlappen blauwe en rode vlakken, houtjes kletteren in het deksel van de doos. Het spel heeft een nieuwe dimensie gekregen, woorden kruisen van boven naar beneden in het Gronings de zin van het leven. Letters kletteren over het bord, De waarde van gas is gestegen…

‘Het land is er plat en het volk is er stijf,’ Zo spreken van Holland de vreemden; ‘De kunst en natuur hebben weinig om 't lijf; Men ziet er geen bergen of beemden. De mensen - ze sluiten zich op in hun kluis, En stoppen 't fortuin in de kisten; De vreugd van het leven - ze hoort er niet thuis, Verveling verjaagt de toeristen.’ -…

Aan Dr. Kiewiet de Jonge, Voorzitter van het ‘Algemeen Nederlandsch Verbond’, bij zijn vertrek naar Zuid-Afrika. Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand! Neem onze groeten mee Voor wie een zonnig vaderland Eens vonden over zee. Zeg hun, die mannen van ons bloed, Die vrouwen, trouw en sterk: Wij gaven ze eens ons vol gemoed, Wij volgen…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd: de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt; onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. ----------------------------- uit: 'Woeste grond', 1992.…

Door 't burger-huis op laten middag traden Wij de open lucht in, waar seringen-geur Hing over de achterdeur en lente-wind Stil witte wolken dreef door 't hemelblauw. Een kleine stadse tuin, alzijds bemuurd Door grauwe steen, en waar een enge ring Groen gras en witte kiezel 't perk Veelkleurge bloemen, 't éénge, rond omsloot. Luwte…

Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken de muren zijn dichtbij genoeg weren de regen met gesneden voegen die regen moet je kunnen horen het dak lekt op bekende plekken daar heb je plastic neergelegd emmers gezet, als er een raam is zelfs een plant, alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken. --------------------- uit: …

uit nut voor het algemeen geboren kent het een historie met een rijk verleden waar men met omvangrijk groen is gezegend en diverse waterlopen, elk in een passend gloren daar draagt een gemeenschap verspreid over plekken met eigen haard en opgebouwde waarden gezegend die zijn ontstaan door de eeuwen heen deels zelfs met stadsrechten bejegend…

Benoorden de Moerdijk Daar kan men niet bewonderen, Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held. Benoorden de Moerdijk Daar zitten de tobbers, al welgesteld, In tuin en kantoor zich af te zonderen, En tellen geld. Benoorden de Moerdijk Daar wonen de sufste rijken, Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom. Benoorden de Moerdijk Daar…

Je moet niet alleen, om die plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag…

Er is te Heiligerlee een klok gegoten en het was in de inzet van zijn stem: of aarde en hemel samen vrede sloten; hij zong - de wil des makers wekte hem. En met de macht van zijn metalen mond riep hij mij aan met name waar ik stond. En stemmeloos heb ik het uitgestoten: 'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…

wanneer ik weer eens over akkers stap door brede voren ga, zo diep bevroren de kraaien zie daar op de torenkap hun jassen zwart, ze lijken hier te horen en winter weer zijn glazen offers schenkt aan sloot en vaart waar reigers onverdroten ondanks ’t stille wit van dood die wenkt nog zweven tussen hoop en niet geschoten besef ik, deze streek…

De koude stilte van de donkere kerk. Ik zie de oude monumenten weer, ruik de bestorven wierook van weleer, herken de schedel, de gebarsten zerk. De kale koster, zuchtend aan het werk bij 't altaar, zet daar doden bloemen neer. Een duif vliegt op en laat een witte veer en ritselt aan het venster met zijn vlerk. De laatste non, in een verweduwd…

De straten hebben namen van mensen en betekenis en anderen anoniem zijn zonder stem geboren de pleinen staan vol bomen ‘t volk heeft daar haar dromen en vrienden zonder geluid gaan onbemind verloren de buurten zijn net dorpen maar zonder sterke schouders de schooiers die verliezen die hebben vaak geen ouders de parken zijn weemoedig…

Huizen hebben ramen (vensters) en minstens één deur. Huizen zijn om in te wonen (liefst knus). Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen leuk, eng of duf vinden, bijvoorbeeld). Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele dat ze moeten doorstaan; binnenin leven mensen liefst graag). Huizen hebben daken (waarop vogels…

Plantengezichten, navrante boomtypen, zeldzaamzacht gras. Hoogopgaande raadselgroei..., genoegzaam mos. Dieper: overhoopliggende stammen. Feller: herkenbare kwetsuren in zachtwarm hout! In een badinerende kleurengeur zoek en voel ik, inhaleer ik haar respons...…