inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.822):

VERSCHOLEN.....

Ze kunnen
zich al verschuilen
achter het lentegroen

Het Holland
even
meer van toen....

Groen dat
niet afwacht
niet schuchter,eerder brutaal

Dat de molen
het schuilen niet
met opzet doet

is buiten kijf
ze moet immers
juist wind vangen

in haar bruine
of witte zeilen
op de wieken gespannen

Je ziet
al van verre
minstens twee sterke mannen

die de molen
naar de wind
zetten

Tanig hun huid
door zon met wind
gebruind

Hun spieren
als kabeltouw
zetten de wieken

naar hun hand
zij op hun beurt:
de raderen,de molenstenen.

Schrijver: Harry C.A. Daudt, 6 juni 2015


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 121

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
8 juni 2015
mooi gedicht over de onderlinge
afhankelijkheid en dienstverlening:
wij schakels in de keten van elementen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)