Alle inzendingen over emoties

ik aanschouw de vleugels van vrijheid en voel, proef het pure leven in het speelse manoeuvreren op het zuchten van de wind ervaar de schoonheid van de bewegende ruimte tussen het blauw, de wolkenpracht het sluimerlicht zo zacht waardig fluister ik: “Mag ik mee, zweven, beleven?” ik zal de rust van de wieken nippen, bewaren onder mijn…

De tijd verstrijkt in eindeloos veel zwijgen terwijl juist woorden nodig zijn waar zelfs één woord een wonder kan verrichten blijven letters binnensmonds in stilte verzuren de emoties tot steeds meer bitter tot de overvolle stilte ze tenslotte uitbraakt als verwijten zonder einde…

Gaat ie, gaat ie, Gaat ie goed? De natuur is aan Z’n jaarlijkse ont- Ploffing begonnen Met z’n hoerige Geuren langs elke Benzineweg, met Water dat Protserig parelt onder een lucht blauwer dan bloed rood kan wezen. En op de bootterrassen, die net als een echte boot langzaam wiegen en je zo bijna verliefd maken, worden winter ervaringen…

Verdwaald in de wereld Zoek in mijn eigen domein Daag'lijks vraag ik me af Of ik hier überhaupt wel wil zijn ------------------------------------ Titel van dit gedicht ontleend aan Het Fregatschip Johanna Maria, van de Nederlandse schrijver Arthur van Schendel…

Margrieten staan te pronken in blikken emmers ik kik er van op…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn? 't Zand verstikt, ik kan niet praten alleen aan afgrond van ravijn…

Ik maak de reis die ik nooit maakte, plan blijf liggen, ik begin hier waar ik ben en nu meteen, wees stil. Ik zal vinden wat ik wil, het meer en meer, lichaam uitspanselwijd over het volle oppervlak gespreid, opstaan in drie tijden tegelijk, het meteen vergeten, om halfzeven door de nevel en de spinnenwebben waden, blinden losdoen, hemel…

Ik weet een tuin in de zonneschijn Waar mooie bloemen en bomen zijn; Ook witte stenen met gouden schrift En schone woorden er in gegrift; Waar blanke beelden staan opgericht Met klagende ogen in treurgezicht. Veel vlinders fladdren er heen en weer Of zitten stil op de bloemen neer. Daar, in een donker, klein kamerkijn Sprei mij een…

Ik weet niet, hoe mijn leven zal verlopen of welke kant ik op ga, ik weet alleen dat ik naast je sta.…

de haard vertelt me beurtelings van blauw en gele vlammen in het vuur, dat stil een groot verhaal verdraagt had ik gevraagd om liefde rond de omvang van mijn zijn maar het was groots, geen uitgedachte woorden, slechts de ronde toon van vrienden die hun vreugde vonden en de ogen van mijn pijn tijdloos dikke muren houden oude levens vast…

Als hij in de keuken staat de walm nog om zich heen van het geveld zijn, kijkt zij hem aan, zegt iets moeilijks over dagelijkse betrekkingen. Hij hijst het nog warme katoen tot aan zijn knieën op, alsof het antwoord in de stand van de voeten valt te lezen, kijken ze er beiden naar. ---------------------------------------------------- uit…

groene lijnen golven hitte trilt boven de sawa's het geluid van een enkele bromfiets zoemende vleugels murmelend water wind ruist rondom in de verte klanken van de gamelan flarden zang stilte geluk…

aan het einde van de verlaten weg even stilstaan in onbeweeglijke gedachten tranen wellen op uit de bodem van een huilende ziel gebroken in het kleine zo groots zit de diepste kwetsbaarheid evenals de kracht…

Ik ben even naar het rijk der doden gereisd gelegen in het bloemperk tussen de zerken om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel tot rust te laten komen, luisterend naar het zachte geritsel van het lover van de eikenbomen. In de verte hoor ik de koekoeksroep die weer regen voorspelt, dichtbij mijn kloppend hart dat zijn eigen verhaal…

Ik kijk naar je diep in de nacht, terwijl ik mijn schrijfwerk heb gedaan en ik volg je lippen en je matige bewegingen, ik kijk naar je Michelin-bandje en je ogen, die mij niet zien, mij niet zien. Je kijkt zo vrolijk, terwijl je allerlei naars verkondigt, oproer hier en oproer daar, de wereld is nog lang niet klaar om zich een Nieuw Paradijs…

Er liggen veulens in het gras te stoeien twee dicht bij elkaar seringen bloeien blauwe regen hangt charmant haar wellust uit een merel hoog in een es hij weet van wanten fluit…

Als ik in mezelf verzonken ben zachtheid van leven wil ervaren laat jij me toch weer ontwaken haalt me terug uit mijn dromen in je ogen de tederheid lees keer ik terug in werkelijkheid dankbaar dat ik deze nieuwe dag samen met jou weer beleven mag.…

Tranen vallen, de wanhoop nabij. Je roept: ik kan niet meer. Ik ben toch een goede moeder? Je schreeuwt om hulp. Maar niemand luistert. En ik, je kind? Ik ben degene die lastig is. Maar ik vraag alleen maar liefde. Je hoort me niet, je hebt het te druk. Je ziet geen uitweg meer.…

Ik lig hier te badderen In het groene gras En droomde dat hij hier ook Naast me was Ik zou met je rollenbollen, Rollenbollen in het gazon En samen grassprietjes tellen, Tellen in de zon Maar ik zit hier alleen, In het vers gemaaide gras En lees de woorden in de sprietjes, Die ik gister ook al las.…

een bloem weerspiegelt in het water gracieuze blaadjes dansen in de luwte op de stroming ze kent geen tijd enkel de jaargetijden waarin ze droomt van een lange lente een bloeiende zonneglans in het nu ze verbergt, spaart wat harmonieuze kleuren want, ze wil er nog zijn bij de mens, de zomer waarin vlinders elkaar ontmoeten…

Allang Voel ik me senang, Tevreden, in het heden en over het pas verleden. Het is draaglijk, Zelfs heel behaaglijk.…

Hoewel je nu gestorven bent, wil ik je iets vertellen. Ik weet wel dat het niet meer kan, alleen in mijn gedachten dan. Mijn zoon, 't is onze oudste... hij lijkt zoveel op jou. Hij toont mij alle dagen, hoe ik nog van je hou. Ik denk: "Hij vindt het niet zo leuk." Ik moet mij maar beheersen. Ik lach er maar wat om, het is niet uit te…

woorden vullen de ruimte pijn snijdt door ons heen daar waar wij alle maskers laten zakken treffen onze zielen elkaar naakter dan ooit zien met andere ogen het lichaam spreekt voelen ons alleen lijden verlaten dragen tezamen delen affectie krijgen respons op vragen die wij niet hadden vuisten gebald het leven gevierd…

Ik sluimer in mijn droom en verdwaal aan de overkant in het gewas van mijn zielenveld. Mijn droom is als een deken die mijn ogen toedekt en als een verklarend boek zich vergrijpt aan vergeten beelden. Ik laat mijn droom mijn nacht opvullen.…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn. Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

ze kwamen niet gelegen de woorden die ik zocht en vond tussen de raadsels van mijn leven geen zin die mij zou passen als een warme jas maar waarom zou ik wanneer de zon er is, het lied dat vogels zingen dan nog zo uitgesproken moeite doen…

Het mooie observeren maakt me rijk Die krachtige positieve kijk. Genieten van simpele zaken Kan fruitig en zoet smaken. Een blik, een lach of traan De zin van mijn bestaan. Waarom zou ik zeuren Al dat prachtigs bespeuren!…

Wanneer je dicht bij me bent, Voel je dan de pijn in mijn hart? Zie je de twijfel en angst, die me al zo’n lange tijd tart? Als ik het even niet meer weet, wil jij er dan voor me zijn? Wil je een heel klein beetje dragen van deze levensgrote pijn? Ik lijk dan wel heel sterk, maar diep van binnen ben ik week. Je zou het kunnen weten, als…

het fluistert aan de hoeken het gonst in de stilte het komt langs alle muren omlaag de wind krijgt vleermuisoren tot het wantrouwen een kop met zes ogen opsteekt en het valse vermoeden vat krijgt. dat puilt er uit, vreet alles op vreet zich van binnen naar buiten met de knagende vraag waar is wat doet de ander op dit uur van de dag de nacht…