Alle inzendingen over filosofie

Zij jongen en doden eeuw na eeuw, doorlopen hun leven stap voor stap; bejagen en grazen, buffel en leeuw, zonder overweging of rekenschap. Ook voor de mens als denkende soort is weten en zien een zeldzaam moment. Jaren en jaren doet hij voort, terwijl hij de zin van zijn daden niet kent. Net als het dier, geen verbeelding of waan: hij volgt…

De muren om me heen fluisteren ik zit er stil naar te luisteren probeer het gefluister te verstaan maar ze spreken een taal zonder naam Het is als het gefluister van de wind van bladeren op het witte grind die in de herfst weg worden geblazen als ware het water zonder glazen Ik probeer mijn gedachten te vangen voor ze verdwijnen in stil verlangen…

Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

Normen en Waarden beklimmen de molshopen in het weidegebied houden zich met moeite staande vallen voor Pampus schuilen in ’t riet langs de uiterwaarden zien kraaien niet noch eksters en Vlaamse gaaien die integriteit belagen driftig pikkend angst verspreiden onrust zaaien Hoofd-Norm probeert een toespraak te houden vanaf een mestvaalt zet…

Treurige bomen, kaal in de mist...opdoemend, kijk naar buiten, er doemt niets op, want ik beweeg niet. Muziek. Op TV, Stereo, De Buren, De Kroeg. Veel geluid maar de toon ontbreekt. Drilboren, vrachtwagens, containers. Het is genoeg. Hier wordt de Arbeit gepreekt. Een gedachte trekt me. Oblomov. Heb honger, wie kookt er vanavond? donkere…

Half op weg besef ik waar ik sta half op weg zie ik mijn grenzen half op weg voel ik waar 't om draait half op weg weet ik haarscherp wie ik ben half op weg kijk ik om en ga dan fier vooruit…

De leegte vlucht die ik teder omvat Kneedbaar als was in mijn handen Vloeiend pers ik het tussen de vingers Om het weer op te vangen Angstig om geen verlies te lijden Vergetelheid in de zin ervan Krampachtig koester ik het Een vlucht in het niets Zwarte zwoelte dringt tot mij door De mond is hol haar tong dringt Struikelend vlei ik mij…

Dwalend door dromenland met uitgeschakeld verstand Dromen worden werkelijkheden mijn toekomst in het verleden Er was een mate van zekerheid in kinderlijke onschuldigheid Dromen hebben geen realiteitszin kunnen zich voor doen als waanzin Fantasieën in beeldende vormen ontdaan van werkelijkheid en normen Zonder enige vorm van zekerheid uit…

Ik vlucht in beelden waar ik veilig ben waar ik niets hoef en geen verplichting ken Nee, de daden zijn vrij je kunt me gewoon zeggen dat het vandaag niet lukt het is dan ook goed. Vissen langs de kant gewoon in alle rust met een hengel in de hand je leven dobbert aan je voorbij. Ja, het kan verkeren het gaat niet altijd even mooi…

Als wij het konden overdoen Herstellend staten van verleden Als wij het konden overdoen Terugkerend op onze schreden Als wij het konden overdoen De ogen naar binnen gericht Als wij het konden overdoen Maskers af tonend het gezicht Als wij het konden overdoen De angst slaat om mijn hart Als wij het konden overdoen Meedogenloos gaan wij…

De schoonheid van misbruikte maagden in de modder van een afgestorven meer. De schoonheid van verrotte graven met nazi leugens voor de helden van weleer. De schoonheid van een wereld die we willen redden, kost wat kost, opdat het gruwelijke, het offer en de abstracte schoonheid van het worden wordt.…

Omdat daar toch niemand zat, en omdat het niet dicht zit, is het weer tijd voor een wandeling langs de oevers van het strand, daar waar het woud zich plotseling inhield, of zich gaandeweg heeft verwijderd. Dit denkt iemand die niet weet dat hij in deze tekst zit en er nooit meer uitkomt, hoe hij ook morrelt aan zinnen en met betekenissen…

Noch handen noch ellebogen konden weten, wat z'n dromen waren en hoe het leven eruit zag in zijn knoesten houtogen. En hoe vaak hij ving op de onderkant van tongen en borden, het gezegde en ingeslikte woorden. Zijn kennis drong dieper dan pijn van hete pannen en hij wist het. Ooit een van de stemmen zal zeggen "Die is oud geworden".…

Geen ogen om te zien of warme vingers tien Hij meet - en treft van verre het levendwarme vlees dat zingt en zindert in de zomernacht Ik doe het licht uit in de doos: het objectief is machteloos…

Tussen geum en aronskelk staat de tuinman met zijn net. Hij schept en schept de vliezen weg, bij oevergras en waterblad. Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

‘t Verkleurde licht van sterren roept het universum te weerleggen het tegendeel is ook, beroept zich op zijn recht niet te ontzeggen gepatenteerde feiten nemen de eigen ruimte in, de stelling om stelling, houdbare systemen veroordelen een andre velling donkere materie blijft verhuld voor het oog maar is niet te negeren althans, het vreemde…

Uitgekristalliseerde gedachten vinden ruimte en gebakken stenen dromen in woorden papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden…

zoals een waar iets dat verzonnen leek te zijn keek ik langs je heen en bemin je heden ten dage een vlucht in het willen een dans om geluk ik kan me niet meer heugen de dag dat ik er niet meer was…

Voorspellen is zinloos, indien ik gisteren al kon vertellen wat ik vandaag zou voorzien: dat ik morgen niet zal voorspellen, omdat dat dus zinloos zou zijn. Dan kon ik dat evenzogoed eergisteren al laten horen, maar daarvoor ontbrak toen de moed. Weet alles maar eens van tevoren, dan wanhoop je wel op termijn.…

Bloemen en bomen blijven voorstelling reële dromen bronnen voor vertelling Want we zien een beeld het zicht blokkeren door een waan bespeeld in het funderen Zijn slot conclusie is nog niet weerlegd het is illusie wat een zintuig zegt…

zal ik onder onrust blijven liggen of weggaan van dit pleintje wat me niet doenbaar lijkt met een kapot kompas en een gescheurde kaart met ergens in een achterzak een flard herinnering waarvan ik hoegenaamd de plaats of tijd niet kan zien en dus beginnen stappen, ergens naartoe, dichtbij, nee, zeker niet te ver, de volgende boom,…

Het gat in de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

Rust daalt neer Stof dwarrelt op Mijn verlaten ziel Bewoon ik weer…

Het is maar goed dat je niet weet wat de dag van morgen doet. Vandaag ben je uit je humeur want het leven stelt je even een beetje teleur. Maar de dag van morgen kan misschien ècht verdriet bezorgen. Geniet, leef bewust, elke dag omdat je niet weet wat de dag van morgen brengen mag.…

Het schijnt: Jaroslavna's gehuil klinkt in de nacht en dit verdriet hangt als een vals akkoord, alsof een traan van een stille seconde zich verdubbelt, maar de redding is nabij en de zeilen zijn vuurrood. Alsof De Maan een kristallen bloem blijkt, En de sneeuwstorm fluistert: «Het is verricht…” De middernacht, glimlachen, kaarsen en ijs, En…

in de avondschemering keren huis en haard tafel en stoel, glas en boek naar hun roerloosheid terug dooft ieder gebaar, zwijgt elk woord sluipt de nacht in de dag versmelten de dingen met schaduw en duister vinden in vage contouren heimelijk rust zo toeven zij onbewogen in het dunne, wazige licht tot de nacht weer krimpt…

Het juiste midden is: in één kaarsrechte lijn van hier naar daar en terug geloofloos over stromend water lopen. zo mogelijk als brug, zo denkbaar als rivier.…

Met een glimlach om mijn mond dip ik in het levensschaaltje ik neem onbevangen een klein hapje verlangen, het smaakt naar meer voorzichtig proef ik even aan een brokje geluk en laat het zachtjes smelten op mijn tong, waar het zich vermengd met het verlangen onverschrokken neem ik een té grote hap liefde, verslik me bijna, maar weet toch…

moet ik heuvels omschrijven het oude zwembad noemen woordenwisselingen sommeren het thema kent geen woorden geen taal en moet toch in begrippen leven het is de hoogste taal de bron van alle taal metataal van metataal Plato had er notie van…