Alle inzendingen over overig

O zee van bittere wraak witte haai door de demonen aangeraakt zwemmend zwaard van de dodenboom…

Ze trekt haar jurk op tot haar gezicht en houdt het -- beschaamd verborgen.…

Jij dringt wel voor, maar waarom wil je dat, terwijl -- je ziel achterblijft?…

Jawel, je zei: ik. Hoe durf je! Wat denk je wel! Dat je heel wat bent?…

componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

Niets gaat met een klap naar de knoppen, het gebeurt -- altijd met gekerm.…

We zijn onderweg, en we weten: niet één weg -- leidt naar een eindpunt.…

Toen de maan langzaam verbleekte ontwaakte Hera uit een wulpse droom zedig en traag schikte ze haarzelf in de plooi. Welluidende merelklanken en jubelende leeuweriken streelden haar slaperige oren. Hera’s soezen werd wreed verstoord een woordenbrij gijzelde haar rust kaapte haar dromen. Oeverloos gebabbel had kop noch staart leidde…

Het gedicht opent een raam, waar ik verwachtte -- door een deur te gaan.…

Er trekt een sluier over bos en beemd een koude douche van zuster Pluvia de nicht van Aíolos van Nubia god van de wind reist met haar regen mee Ze spreidt haar zone over 't lage land gezien vanaf de Dom zo'n 80 mijl tot aan de zee, net onder n.a.p. En oostwaarts tot aan goor en enschede daar druilt en mot het net…

In de keuken ligt vaders groene leren tas -- gevuld met dromen.…

de kast staat tegen de muur tafel, stoel en bed staan op hun plaats net als gisteren aan een andere muur hangt een schilderij een paar foto’s op de kast net als gisteren het eten wordt gebracht de koffie, de thee net als gisteren vandaag ben je gisteren vergeten stond die tafel gisteren ook daar vraag je hing dat schilderij…

Als terreur ver weg is, kun je blijven zitten -- op je stokpaardje.…

Ik sliep als een boon in de dop van mijn auto -- in mijn wieg, mijn ei.…

Ik huilde veel, maar stopte daarmee, want het kon -- niemand iets schelen.…

geluk is de veerpont het heen en weerom stromen trotserend zonder pardon... aan gindse oever waar ze wil zijn wacht haar geliefde met een tuiltje jasmijn liefde is zoet zoveel sterker dan pijn wreed het gemoed als een gedicht van Verlaine…

Je moet het smachten kennen om mijn lijden, mij -- echt te begrijpen.…

In het neonlicht komen en gaan er schimmen -- Meisjes in de nacht.…

Het huis klinkt anders: een harmonie van talen -- dans en huidskleuren.…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

De kou ligt dik over de wereld als stof alsof er al heel lang niemand meer is en ik ben vergeten of over het hoofd gezien achtergelaten alsof ik niet meegenomen kon worden Niemand met wie ik kan delen wat ik voel, de kou sinds jij weg bent, de kou sinds ik alleen thuis ben Niemand om aan te vertellen dat ik jou, mijn liefste liefste…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

's Avonds loop ik graag door de straten, kijkend naar de mensen in hun huizen en dan vraag ik me af met wie ik zou willen ruilen en wat voor ruil dat dan is Wat geef ik en wat krijg ik? Een ziel voor een ziel, misschien niet om voor altijd te houden maar, wie zou de mijne willen met alle gevolgen van dien? Natuurlijk krijg ik geen antwoord…

als ik je postuum voorlees wil je mij dan horen al ben ik er niet bij als je mij dode dichter niet vergeet mag ik dan in je verwondering leven als je mij in stilte tot je laat spreken mag ik je soms dan opnieuw ontroeren mag ik dichterbij jou zijn in nagelaten taal zou je dan de toon van je hart verstaan?…

Ik wil andere gedachten ik wil niet alleen zijn met die meningen over wat ik doe Dus zet ik de muziek hard en werk ik hard, met een taart op feestdagen, een hele taart helemaal voor mij En dan word ik misselijk en moet ik overgeven Weer zo'n herinnering die ik niet kwijtraak die rustig wacht op twijfels en dan in de rij gaat staan…

Mijn schrijven is niet deugdzaam verheelde woorden Anders beleefd dan een boek aanschaffen Met vingers voelbaar gelezen door de bladeren glijden bronwater zonder droogrest Tafelbladen zonder kruimels Ontlichamen zonder ritselen Het woord dat eerder was dan het schrijven In stopakkoorden beschrijven Stille krachten zwijgen Gesproken woorden…

Laat muggen mijn bloed maar drinken Ik blijf hier om zelf te genieten van het bloed van de maan de vuurvliegjes door de tuin en de joelende kinderen om een kampvuur ergens ...Achter dendert er een vrachttrein langs ...waar ooit de hoeven van bizons roffelden Mijn dromen zijn blind en naamloos Ze schijten ter plekke en eten als ik weg…

voor bijna alles bang ligt zij in het zware gras er is geen tijd alleen maar duur de pijn van het bewegen bomen wringen zich uit de aarde een witte onweerskleur doorklieft de lucht haar schreeuw zo luid zo rauw zo bang in het zware gras waar de nachtduivel zich verborgen had…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…