Alle inzendingen over ziekte

Nog wat verbouwereerd zit je stilletjes in je stoel bij te komen van de schrik. Er werd gebeld, je reageerde niet zonder doel bleef je zitten in je stoel. Ik zwaaide naar je, door het raam je zwaaide terug, zonder op te staan. Gebaarde dat je naar me toe moest komen en jij: gebaarde dat ik naar JOU moest komen. Maar ik kon er niet in, was…

Een lege blik in haar ogen, zegt me meer dan duizend woorden, 'k zag het eerder al bij hem. Een vreemd antwoord op 'n gewone vraag bijtend op mijn tong, herhaal ik: waar gaan we heen vandaag? Een lege blik is het antwoord, schuchter zegt ze: moet ik naar het toilet? Nee lieverd, kom maar. Ik kan wel huilen, besef is zo groot dat: waar…

Hij kon het zich niet heugen was het kwijt, kon 't nergens vinden vergat de tijd. Liep verloren, gebogen en triest aangifte gedaan bij de politie maar ook die wist niets. Alles afgezocht, althans dat dacht hij tot ie in de pantalon van gisteren keek, daar zat zij. Compleet met sleutel, pasje en rijbewijs alleen zijn geheugen nog: want DAT…

Licht dat uit je ogen vervaagt tot wazig beeld het veld van zien wordt kleiner versmalt tot een kokertje klein als een speldenknop het grijs dat wint terrein verduistert zwart de wereld om je heen je richt je op gevoelen horen ruiken proeven misschien een anders zien…

Mijn moeder heeft kanker een week geleden gehoord Zij is mijn anker zij heeft altijd het juiste woord Nu is zij ziek en zij is ook moe Het gaat goed allemaal fysiek maar nu al dat gedoe Ik bid naar God en zeg geloofde zij maar in U ook Als U het haar maar uitleg ja, tegenwoordig kunnen ze een hoop Ik vertel haar niet teveel te…

Ik droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een…

Opgesloten in je net Van lange, zwarte haren Je staart in je gedachten Zomaar wat vooruit Op volle kracht probeert Mijn geheugen te bewaren Wij, verkleed als twee prinsesjes In een zorgeloze tijd Even nam naïviteit Ons nog onder haar vleugels Een glazen schild voor even, Maar de last werd toch te zwaar Het brak, ook jij, ook ik, ook…

er was iets aan de pijn dat er nooit echt mocht zijn het voelde niet eigen waar oorzaak gevolg een geruststellende logica was liep dit vreemde gevoel volledig uit de pas het stak en vrat in een zeurend herhalen en zo dat je ook in de slaap zijn prijs moest betalen rust en ontspanning gaven geen enkel soelaas met afleiding en drukte…

blaffende katten, miauwende muizen - en piepende honden - is de wereld helemaal gek? of mankeer ik soms wat aan m 'n oren 't is tegelijk zo lachwekkend en vreselijk en ik durf 't geheel ook niet verder te verstoren de vogels graven gangenstelsels in 't fundament terwijl mollen al vliegend wormen vangen en een zeearend die zonder weerga al…

Kalende knuffels tekenen leed. Het zieke kind ziekt nooit alleen. Koorts klopt in je hoofd, rillend droom je dat je slaapt of sliep je toch, -zuster, blijf, mijn buik doet zo raar- dan draait de kamer, een golf warme brij schuimt over mijn jas, wangen wisselen van kleur, het is voorbij. Pendelend tussen de kruisjes van de kuurkalender…

kan ik ooit nog rusten nu wij door de tijd worden ingehaald mijn tranen veiligstellen lijkt een onmogelijke opgave die bewaar ik liever voor later nu vang ik je zolang ik kan bevecht ik draken met lange zwaarden verdelg demonen die je dreigen te ontvreemden te vervreemden van mij die je lief heeft gelijk het mooiste ochtendgloren…

De gedachte dat geloof beter maakt is juist maar dat het moet leiden tot genezing is een weg van dwaling en gevaar die zo vaak ontmoedigt je raakt volledig in de knel als het wonder van genezing komt is dat een teken van boven! niet van voldoende menselijk geloof als iemand niet geneest welk getuigenis leggen wij dan af? wordt er wel…

Ze zocht wat, maar wat precies, dat wist ze niet ze was iets kwijt, zocht overal. Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen. Zo trof ik meer vodjes aan,…

Nooit zal ik een ander kunnen vertellen hét gevoel dat maar aan blijft zwellen Nooit zal ik iemand duidelijk kunnen maken hoe naar deze ziekte is en die nooit zal staken Nooit meer vooruit, maar achteruit gaan denken, weten, waarnemen, onthouden, niet meer goed op je benen kunnen staan Nooit meer diezelfde persoon die je graag wilde…

het is stilte die ik voel kloppen in mijn hand er is veel buiten maar in mijn hoofd wordt alles klein kleuren zijn er wel maar spreken minder fel dan voorheen vormen zijn mij heel vertrouwd in de omgeving waar ik van houd loop nog steeds niet om ergens heen te gaan maar voor even op de been soms denk ik dat ik er nog ben…

Is het waarheid, of bedrog gisteren geloofde ik het nog omdat je zo stellig was. Nu weet ik echter pas dat alles een facade was er een naam kleeft aan jouw waarheid Mijn droom is ingeklapt verdwenen, foetsie, weg een pathologisch leugenaar Gelooft alleen haar eigen waarheid.…

Giulia Eleonora Liefje loopt lopen doet hopen er gaat een wereld open voor onze dappere Giulia en haar vader haar vader Jan Jacob die slankt af en haar moeder haar moeder Giselda die weegt af wat wij allen hopen voor dit kind wat mama, papa hoopt hoop doet leven wij als ouders met onze dochter GIULIA ELENORA LIEFJE hoopt…

Wat rijmt er op pijn? Niets... want pijn valt niet te rijmen. Misschien met wat zonneschijn, want een beetje warmte is altijd fijn. Of misschien maneschijn, als ik in het donker van de nacht, de slaap niet vat. Dan is mijn venster, niet zo'n donker en zwart gat. Wellicht een glaasje wijn, dat kan ook heel lekker zijn. Geeft ook wat…

Moeder wanneer spelen we nog eens een 'Quatre mains'? En dan hoor ik van u nog eens graag 'Tristesse van Chopin' De toetsen van de piano klinken dezelfde taal zonder woorden. Bij het klavier schrok ik van de hevigheid van mijn gevoelens en het verschil voor gevoel en liefhebben als ik uw wangen streel in woorden van fluweel. Het tasten aan…

Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid onbevlekt wit en onbevangen er ligt geen deken van onverschilligheid over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte op zijn vlucht langs de…

Wanneer ik vraag: lekker gegeten zegt ze, de peentjes wel we aten bloemkool, zeg ik, ze kijkt me verwezen aan en zegt: die smaakte naar peentjes. Als ik in de lach schiet, biggelt er een traan, ze fluistert help me, ik vergeet zoveel. Mijn hart breekt.…

ik ken het breekpunt van glas dat sierlijk rankt op slanke voet maar meer nog de verleiding van warme schijn het vloeibare geluk maakt alles stuk want verlangen heeft een dorst die nooit te lessen is ook als het ach en wee al moeizaam wordt geslist aangeschoten zijn herbergt groot venijn juist op de roze wolk knapt het glas…

Ga weg, kijk niet naar mij Laat mij mijn eigen weg gaan Ik ben zelfstandig en vrij Maar laat mij niet in de koude regen staan Het maakt niet uit Ik ben dit niet Je ziet niets aan mij Ik heb geen verdriet Ik word duizelig wakker Alweer een zwaar hoofd Ik zie tegen deze dag op Maar wie had mij een goede dag beloofd? Ik en mijn epilepsie…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Ik denk aan je dat doe ik veel de laatste tijd meer zelfs dan voorheen Je bent mijn beste vriendin mijn belangrijkste familie de zus die ik niet heb En ik smeek je verlaat me niet ik maak me zoveel zorgen ik hou zoveel van je Zonder jou is er geen wereld zonder jou is er geen mij jij bent mijn wederhelft je bent alles wat ik niet…

ik ben gek maar heb alles in de hand weer klant in de snelle trein van borderline heb geen haast maar ik wil sneller dan licht verdwijnen in het zwarte gat van jouw gezicht in je lijf rondspoken ziel en zaligheden bij opbod verkopen een spiegel duikt plotseling op wij breken ik stop mijn ogen schichten verschrikt…

Het nadert.. De dagen telden uren, in nauwgezet verduren, tot de ochtend schriel herrees. Tot een wederkerend feest.. Als een feniks, in gouden gloed getooid, vlammend uit de eigen as, zo zag je pas.., de zon. - Het nadert.. Verheug je, wees voor even blij. Je bent weer verder, de adem ingetogen, de reis nog niet voorbij…

woorden zijn mij ontnomen nu het vonnis is geveld wordt mijn keel langzaam dichtgeknepen tranen vechten om het eerst geboren te mogen worden vlak voor mijn neus wordt de toekomst uitgegumd met gebonden handen kijk ik machteloos toe hoe de eindtijd nadert…

ik heb hem mijn hand gegeven als antwoord op zijn blik waarmee hij vroeg om nog een beetje warmte in het leven verward probeert hij alle dingen nog te linken aan herinnering een gedachte of een naam die hem te binnen schiet vaak lukt het niet dan gaat hij weer op zoek naar de vergeten beelden en lacht naar het passeren van wat…

treiteren wordt sarren plagen dampen morren geraakt tot wrokken we krabben en kankeren wat af omdat aan iets of iemand we de pest hebben hartelijk wordt hatelijk als mispunten mespunten worden die ons de ziel verwonden als kwaad verwensend kwellend het leven ons verwoestend verderft morren mindert niet de kern van woede die ons wrok…