Alle inzendingen over algemeen

“Esprit caché des lois / qui d’ ici loin mais fort lié / dans les choses est exprimé” (onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wet die ver van hier in strak verband der dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen; spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan; aggregaat…

ze hoorde het geluid van monotone drums zag de dans van de geesten in een donkere grot ze draaide wervelend rond tussen vochtige slierten afgrijselijke geluiden weerkaatsten tegen de muren ze viel van grote hoogte in een griezelige diepte het voelde alsof ze was beland in haar ergste nachtmerrie nu weet ze het zeker ze gaat…

chiraal is het de vele schimmen die haar lichaam telt vooraleer haar lichaam raakt het blanke laken waarop het als een teken kwetsbaar ligt te slapen, naakt bij nachtinval. de maan slurpt slierten mist die van de kale takken druipen. heel de dag sleurt zij het mee, het vreemde hier en daar, dat onverwacht gebaar. zij vindt het woord niet…

Ik heb geen enkel bewijs dat ik van jou ben. Eigenlijk.... weet ik nog steeds niet wat we van elkaar zijn. Bekenden,vrienden,zielemaatjes of lovers? We reizen samen niet, geen foto van ons gezien. En toch mis ik je vandaag .....als zuurstof.…

Momenten van geluk, je laat ze vaak zo maar gaan. Je merkt ze niet eens meer op als ze pal naast je staan. Wij zijn met zoveel dingen bezig, want alles is van belang. Behalve dat kleine beetje leven, maar dat weten we allang. Wij zijn altijd aan het zoeken, kijken steeds weer om ons heen. Maar je hoeft je hand maar uit te steken en je bent niet…

In 't kader van drie mei, de dag van de Persvrijheid neem ik genoegen met een duinrups in kameelwoestijnen Vlinders, wolven werden er tien jaar zelden gesignaleerd Voor 'n goodwill dwaalgast was 't de laatste tijd oneindigheid Het lichaam dat het leven van grootmeester Paul gedragen heeft Vers le sud - verhaal dat nimmer eindigt…

ze verraadt niet, hoe ze het eigenlijk vindt om in de belangstelling te moeten staan misschien verafschuwt ze wel deze baan het blijft de vraag, wat ons eigenlijk bindt toch is ze mooi, ik hou van haar zachte huid die geen verval toont, van de vergane tijd al kan ik wel een beetje licht op haar kwijt voordat ik het landschap achter haar sluit…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

Ga mee op mijn vleugels Samen naar de maan zweven door de sterrennevels Daar, waar onze zielen vrij zijn Is het met jou tot in den eeuwigheid hemels…

Soms zou ik uit de band willen springen, om te ervaren hoe het is om echt vrij te voelen. Soms zou ik een vogel willen zijn, gedragen door de thermiek en zweven door de luchten. Soms zou ik leeghoofden verstand willen bijbrengen om hun vernielzucht weg te spoelen. Soms zou ik willen strijden tegen psychopaten zodat slachtoffers niet hoeven vluchten…

Horizons heb ik altijd graag geschilderd en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd. Woeste buien werden in mij gemilderd, nadat ik me voor een kim had uitgezegd. De bomen hebben hun takken dan gekruist en hun applaus heeft het dal doorruist. Dit blijft mij een troost, mijn hele leven liep ik horizons na. Ik heb gefaald. De vreugde erin te…

Waarom komt de regen niet gewoon uit een kraan en zit de zon niet in een doosje samen met de maan Waarom kan je de wind niet in een zegelboekje plakken en kan je niet zomaar sterren uit de hemel pakken Waarom kan je de wolken niet in een kastje leggen en kan je de storm niet leren ‘sorry’ te zeggen Waarom zijn de mensen nooit…

't mengsel mens wil van zijn vrijheid blijven dromen, en morrelen aan de sloten, wijl elk ander dier van schrik verstijven zou, omdat heel klaar de dood besloten ligt in waar het in leek opgesloten. 't kille lot heeft in de mensillusie met de tijd catastrofaal een fusie aangegaan, en zijn zou al 't bedachte. zo, verdurend in eigen confusie…

Hou mijn vingers gespreid naar boven, als bescherming tegen het licht. Zie de rimpels komen, in dat bekend, vertrouwd gezicht. Rustig kabbelend vanuit het midden, tot in alle uithoeken langs de kant. Doen zij zich in hun noodlot schikken, samen straks te sterven hand in hand.…

hangt niet egaal het vlak aan de hanger? gaapt niet uitdagend het gat in de slaap? slingert nerveus niet de lijn op het laken? het velletje bengelt alleszins aan de lip. spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de…

constant is steeds het aanbod van beweging het ogenblik nabij waarop de vraag verstomt. kelk die je dwingt zich om te keren: een bodem schilfers dwarrelt neer, leegte na het drinken, magerman, die op de winterhuid van straten slijm en rot als goud verteert. vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen…

vloedgolven volgen, tsunami’s en plagen? Europa een slagveld of steppe met wolven vooral? "de mens is een blinde die wroet in een pijp weg van zichzelf", verzucht nu in rust het stokoude ik. met ter staving het kreng van een mol in de hand. kom: sla dit blad ook maar om. morgen sneeuwt weer de getekende dag haar beton op wat we kenden als…

de spin schakelt zich in : het zuigt op het darmpje tot het putwater met dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het eten de enkels, bij de koffie de knieën, bij valavond het borstzakje, tot het met krakende wervels en barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich…

het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij de zingende vlam in het…

Is er een dokter... 'Ontzorg de zorg', een omineuze mare Wat denkt u van het lerarentekort Wat krijgt een basisschoolchef op haar bord? Het komt mij zeer bekend voor, als het ware Laat aio's effectiever tele-leren En leer ze assertief communiceren Dat leidt tot minder agressief gedrag Patiënten denken nu dat alles mag Geïnspireerd…

Woorden denderen slapende kamer binnen Honderd verlichte letters zweven geluidloos aan het plafond van onze derde dinsdag…

plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht. het is voldoende, oppert ook een klerk met kennis van zaken, zó de trappen af te kunnen dalen, éénmaal en voet na voet nauwkeurig dat dalen in je ziel te kunnen kerven, dat wat volgt daarvan herhaling is…

niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak…

je grote woord staat nooit tussen de regels maar altijd in het geruis van ‘t volle daglicht zelden een vlaag van sombere twijfel voor het gemak noemen we je vergetelheid of ijdelheid van ijle lucht, altijd vanuit de hoogte en je komt, tegen beter weten in, snel ter zake langdurig licht heeft alle tijd…

de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver.…

Hier woonde tot voor kort een prachtige vos. De jagers kwamen, hij was de klos. Hier woonde tot voor kort een trotse ree. De jagers kwamen en namen zijn kadaver mee. Hier woonde tot voor kort een rappe haas. De jagers kwamen en werden hem de baas. Hier woonde tot voor kort een glanzende fazant. De jagers kwamen en vilden hem met blote…

plots, nu ik het zie, zie ik het gezien worden, met brede strepen van zichtbare vreugde, en dan, als een stuiteren van dank in schokjes niets, zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maar liever te vergeten.…

De wond in de moederschoot Er is geen diepere wonde Een oneindig verlangen Naar wat niet zal zijn Verlies in het diepste van de ziel Door eeuwen heen Totdat het puzzelstukje past In het raadsel van het leven…

stoelen weiden ramen flessen plassen palen struiken wegen takken raven huizen boxen winkelstraten overwegen het reclame zeulen. stokken blazen stoelen weiden ramen vijvers beken bomen slapen samen tuinen hokken koeken auto’s smeren zuilen. rode tractoren voetbalvelden en witte lichtbakkonijnen schieten goed op met scheve bloemkolenbollen…

liepen wij niet - oofdloos ? - met de splijtnekken zeemzoeterig druipend van eigenzang? - met de soeplepels choco-mousse schietend naar de anderen? - met de armen kruiselings gebonden op de kwabberende vetbuik? en wij, wij glimleden der bakfietsenbourgeoisie, hadden wij niet uitgesproken de neiging - te vergeten? - te vergeten terwijl wij…