1913 resultaten.
Rijmen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
497 Wat rijmt er op pijn?
Niets...
want pijn valt niet te rijmen.
Misschien met wat zonneschijn,
want een beetje warmte is altijd fijn.
Of misschien maneschijn,
als ik in het donker van de nacht,
de slaap niet vat.
Dan is mijn venster,
niet zo'n donker en zwart gat.
Wellicht een glaasje wijn,
dat kan ook heel lekker zijn.
Geeft ook wat…
Braille uit Brugge.
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
372 Moeder wanneer spelen we nog eens een 'Quatre mains'?
En dan hoor ik van u nog eens graag 'Tristesse van Chopin'
De toetsen van de piano klinken dezelfde taal zonder woorden.
Bij het klavier schrok ik van de hevigheid van mijn gevoelens
en het verschil voor gevoel en liefhebben
als ik uw wangen streel in woorden van fluweel.
Het tasten aan…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
440 Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette
een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart
zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid
onbevlekt wit en onbevangen
er ligt geen deken van onverschilligheid
over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden
tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte
op zijn vlucht langs de…
Help me, ik weet het niet meer
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
451 Wanneer ik vraag: lekker gegeten
zegt ze, de peentjes wel
we aten bloemkool, zeg ik,
ze kijkt me verwezen aan en zegt:
die smaakte naar peentjes.
Als ik in de lach schiet, biggelt er
een traan, ze fluistert
help me, ik vergeet zoveel.
Mijn hart breekt.…
Dat sierlijk rankt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
304 ik ken
het breekpunt
van glas dat
sierlijk rankt
op slanke voet
maar meer nog
de verleiding
van warme schijn
het vloeibare geluk
maakt alles stuk
want verlangen
heeft een dorst
die nooit te lessen is
ook als het ach en wee
al moeizaam wordt geslist
aangeschoten zijn
herbergt groot venijn
juist op de roze wolk
knapt het glas…
Epilepsie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
407 Ga weg, kijk niet naar mij
Laat mij mijn eigen weg gaan
Ik ben zelfstandig en vrij
Maar laat mij niet in de koude regen staan
Het maakt niet uit
Ik ben dit niet
Je ziet niets aan mij
Ik heb geen verdriet
Ik word duizelig wakker
Alweer een zwaar hoofd
Ik zie tegen deze dag op
Maar wie had mij
een goede dag beloofd?
Ik en mijn epilepsie…
Ze wordt er wel eens moedeloos van
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
384 Het is besmettelijk, zeker en vast
een plekje hier, een vlekje daar
laat er naar kijken, 't lijkt een last
wanneer je niet uitkijkt er niet op past
is het straks foute boel.
Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk
fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt
ik denk niet dat het kanker is, maar
je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…
Vriendin
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
675 Ik denk aan je
dat doe ik veel de laatste tijd
meer zelfs dan voorheen
Je bent mijn beste vriendin
mijn belangrijkste familie
de zus die ik niet heb
En ik smeek je
verlaat me niet
ik maak me zoveel zorgen
ik hou zoveel van je
Zonder jou is er geen wereld
zonder jou is er geen mij
jij bent mijn wederhelft
je bent alles wat ik niet…
Een klein wonder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
330 ik ben gek
maar heb
alles in de hand
weer klant
in de snelle trein
van borderline
heb geen haast
maar ik wil
sneller dan licht
verdwijnen in
het zwarte gat
van jouw gezicht
in je lijf rondspoken
ziel en zaligheden
bij opbod verkopen
een spiegel
duikt plotseling op
wij breken ik stop
mijn ogen
schichten verschrikt…
Verjaring
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
377 Het nadert..
De dagen telden uren,
in nauwgezet verduren,
tot de ochtend schriel herrees.
Tot een wederkerend feest..
Als een feniks,
in gouden gloed getooid,
vlammend uit de eigen as,
zo zag je pas..,
de zon.
-
Het nadert..
Verheug je,
wees voor even blij.
Je bent weer verder,
de adem ingetogen,
de reis nog niet voorbij…
Verslagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
365 woorden
zijn mij ontnomen
nu het vonnis
is geveld
wordt mijn keel
langzaam
dichtgeknepen
tranen vechten
om het eerst
geboren te
mogen worden
vlak voor mijn neus
wordt de toekomst
uitgegumd
met gebonden handen
kijk ik machteloos toe
hoe de eindtijd nadert…
Vergeten beelden
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
367 ik heb hem
mijn hand gegeven
als antwoord
op zijn blik
waarmee hij vroeg
om nog een beetje
warmte in het leven
verward probeert hij
alle dingen nog te
linken aan herinnering
een gedachte of
een naam die hem
te binnen schiet
vaak lukt het niet
dan gaat hij
weer op zoek naar
de vergeten beelden
en lacht naar het
passeren van wat…
kanker schoffelen en wieden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
330 treiteren wordt sarren
plagen dampen
morren geraakt tot wrokken
we krabben en kankeren wat af
omdat aan iets of iemand
we de pest hebben
hartelijk wordt hatelijk
als mispunten mespunten worden
die ons de ziel verwonden
als kwaad verwensend
kwellend het leven
ons verwoestend verderft
morren mindert niet
de kern van woede
die ons wrok…
Overvallen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
326 een laffe aanval
in de rug
welke ik nooit
heb zien aankomen
overvalt mij
ten zeerste
wanneer je me
met de handschoen
in het gezicht had geslagen
had ik de degens gekruist
dan was er sprake geweest
van een eerlijk gevecht
maar nu…
Dementie-aanpak
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
827 Dementie komt veelal hard aan
maar laat ook de zachte kant zien
van de getroffenen die veelal
hard en duidelijk zijn geweest in 't leven
maar nu 'met de billen bloot' moeten
zowel geestelijk als lichamelijk
van rationeel naar emotioneel waardoor
dementie om een zachte aanpak vraagt!…
Demente vrouw
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
373 Blijf maar binnen, zeg ik,
blijf maar in jezelf, dan
kan je niets gebeuren, en
ze verbergt zich voor kille
blikken en boze buien
en blijft zitten waar ze zit
Een schrepele kat lijk je,
een verschrompelde roos,
een gekooide vogel vol
onrust, groei maar krom
naar binnen, naar jezelf
toe, je hoofd naar je hart,
je blik op…
De spuit
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
314 weer dansen spoken
door mijn gespannen geest
op plaatsen waar ik in
mijn jeugd ooit ben geweest
ik heb hun angsten
en waanzin gekleineerd
tot een niet meer weten
in verschrompelend vergeten
ze zijn weer opgedoken
in mijn nieuwe vriendenkring
heel gedienstig en voorkomend
als in een nieuw begin
ik voel de sfeer veranderen
in het verharden…
De Wachtkamer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
411 Aan wachten in wachtkamers,
ontkomt niemand.
Geduldig wachten op je beurt.
Klokken tikken zoveel trager hier.
Ongerust wachten op een oordeel.
Is het een tumor of een opgezette klier?
Vragen. Zat ik maar rustig thuis.
Twijfel. Wacht mij een enge behandeling?
Hoop. Wie weet ga ik met een receptje,
of met een adviesje weer naar huis.
Zucht…
Afscheid van mijn lichaam
gedicht
4.0 met 5 stemmen
12.575 Waarom, mijn lichaam, was je mij zo weinig waard?
Waarom bleef ik zo koppig tronen in mijn hoofd
en woonde ik mezelf zo hevig uit?
O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten,
lucide kaders en oneindig gulle lakens.
Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken.
Nu lig ik op een zaal, mijn hart, die logge spier,
verlaat me, laf als…
In hetzelfde ziektebeeld
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
318 ik las
de schaduwletters
van deze dag
waar toeval
in het eigen schrift
noodlot zinnen gaf
tijd werd achteloos
opzij geschoven
in pure dwingelandij
chaos kreeg
alle prioriteiten ging
schaamteloos de rij voorbij
zo kon ik
jou ontmoeten
in hetzelfde ziektebeeld
jij wanhopig
naar de eerste intake
ik bijna geheeld
iedereen…
Tom serveerde
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen
616 Tom serveerde op de dag van zijn afscheid
nog heel charmant lekkere hapjes aan zijn
medepatiënten, hij lachte vriendelijk tegen
iedereen en hij danste rondom ons heen naar
de laatste deur, die hij in Antwerpen opende.
Witte wijn en knapperige toostjes met kaviaar,
niemand dacht aan de somberheid diep in hem,
het leven raakte voor hem de verkeerde…
Pijn
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
356 Pijn maakt je wezenloos
het laat je achter
als een schim van jezelf.…
Toen ik dat vergat
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
355 hoor mezelf sloffen
maar weet niet meer
waarvan en wanneer
ik ben vertrokken
voel warm hout
mijn vingers kennen
nog de nerven in
jaarringen gebouwd
zij volgen hun lijnen
ooit heb ik geweten
hoe alle soorten
toen hebben geheten
ik lach stil
zonder herinnering
mijn handen weten
hoe vroeger alles ging
ik mag niet pluizen
zeggen…
Onbekende eenzaamheid
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
371 over de
opgaande lijn
in het leven
hebben wij alles
al eens geschreven
de groei
studie en
maatschappelijke bloei
de baan voor een
gesetteld bestaan
tot wij elkaar
in de ogen kijken
en onzekerheid
onderdeel wordt in
bij elkaar kunnen blijven
jij bent afgeslagen
in onwetendheid
kan de verantwoording
zelf niet meer dragen
door…
Zelf bewust
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
384 Het overweldigt
dondert..
Schalt bevatting,
keer op keer.
Vrij beweeg je.
Rond jezelf,
in het kloppen van de strengen,
in de hartslag van een ander,
zo verloren,
sterk verbonden,
meer en meer..
-
Het rafelt.
De eindjes vallen,
als een restje ster geflonker,
dooft het zachtjes in de nacht.
En toch,
de wereld lacht.…
AAN JUFFROUW SUZANNA BORMANS, ZIEK ZIJNDE
poëzie
4.0 met 4 stemmen
888 O Lenteroos, hoe zijn uw bladen
Dus slap, hoe hangt u 't hooft zo neer,
Dat koorts, met zilvren dauw beladen,
Kon strijken aller bloemen eer?
Waarom is schoonheid juist zo teer?
Waar is dat blozend rood geweken,
Dat aangename rozenbloed,
't Geen eedle zielen kon ontsteken,
Om uwe waarde, in minnegloed?
Waar vliegt dat heen met…
Chemokuur
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
476 Ze hoort hakken klakken door de gang
de melodie lijkt doelloos te verzwerven
om hol langs kale muren uit te sterven
voor ze verstommen tot een stil behang
ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven
onzekerheid en onmacht maken bang
haar uren schuilen diep in dagenlang
voor ze de adem van voorbij verwerven
dan klinkt een kinderlach door peinzen…
Wens
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
339 ik hoop dat zonnestralen
haar snel zullen komen halen
naar daar waar liefde
de leidraad is
haar ziel thuis mag komen
zullen wij haar treffen in onze dromen
om te laten weten dat het goed is zo
ondanks het gemis…
Dansen op de draad van Ariadne
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
452 Het is niet het voordragen op dit podium,
waar ik zo tegenop zie.
Maar de deuren van dit bastion
van gebroken geesten, deze deuren
binnengaan, de plek betreden
waar je uit alle macht weg probeert
te komen als je er bent,
waar gestoordheid en gezondheid
om voorrang vechten, waar je
overgeleverd bent aan de goede
bedoelingen van vreemde verplegers…
Eenheid
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen
879 Soms heb ik het gevoel.
Dat ik twee mensen ben.
Het lichaam en de geest.
De geest woont in het lichaam.
En stuurt het aan daarom.
Maar soms … is het net andersom.
Want als de pijnen toeslaan,
ben ik alleen maar lichaam.
De geest komt in het nauw.
Hij wil wel op de vlucht slaan.
Maar heeft geen plaats om heen te gaan.
Dan zoek ik naar…