Alle inzendingen over ouders

slaande deuren schreeuwende stemmen tranen rollen woorden vallen stilte... ik lig in mijn bed hoor mijn ouders ruzieën ik huil kruip weg wacht op het licht morgend ijzige stilte...…

Hoe het met me gaat, dat is de vraag. Ik zeg goed, want dat horen ze graag. Van binnen heb ik veel verdriet, Maar dat is iets wat niemand ziet. Kleine dingen die me zo diep raken, Mensen die domme opmerkingen maken, Mensen die gewoon maar zwijgen, Bang voor de reactie die ze krijgen. Waarom doet dit zo’n pijn? Niets is meer zoals het had…

de naald in haar hand zoekt haar weg gestuurd door herinneringen langs paden van haar geest al lang telt tijd geen uren meer schakelt beelden van nu en lang geleden zij praat met hem die ik niet ken vraagt of ik ook thee wil…

Voor de allerliefste mama, en dat ben jij. Voor de allerliefste mama, Je maakt me blij. Voor de allerliefste mama, Blijf bij mij. Voor de allerliefste mama, Omdat ik dit zei. Voor de allerliefste mama, Bij jou voel ik me vrij. Voor de allerliefste mama!…

je hebt je zin ik ben weg ik ben het huis uit veel veranderen zal het voor jou niet dat waren je eigen woorden soory als je me haat sorry als ik je pijn doe sorry dat ik je koppijn bezorg sorry dat ik je slapeloze nachten bezorg maar zo ben ik en daar zal je niets aan kunnen veranderen je wou me niet als ik dit gedrag vertoonde maar…

probeer dat maar eens uit te leggen aan je kinderen niemand wordt als vader of moeder geboren voldoen aan een patroon zo ging het toch altijd nu besef ik dat mijn ouders door dezelfde hel zijn gegaan ik heb het mijn kroost uitgelegd, het knaagt…

Al weer een tijd lang een nieuw begrip kinderen schommelen of op de wip sommige kunnen echter niet kiezen zij zullen dankzij dokterdealers verliezen concentratiegebrek en ietwat druk Relatine op recept uit handen gerukt ADHD rennend naar de apotheek eindelijk rust, zonder geschreeuw of preek Kinderen behoren te zingen schreeuwen, gek doen…

Kreeg ik mee van thuis de 2 voornaamste dingen: wortels en vleugels…

Ik weet nog dat ik naar haar keek en dacht wat is ze bleek de haren zijn niet goed gekamd volgens mij droeg ze de scheiding toch wat lager die lok over het voorhoofd lag er nooit en de glimlach doet me denken aan de laatste keer dat ze me kuste op mijn wang wat was ik bang toen om te gruwen van het Keulse water dat de geur van kwijnen…

een condoom barstte in de nacht wij waren jong nog destijds en jammerden zacht om het kind van de rekening uiteindelijk werden wij de trotse ouders van en hebben menige was gedraaid…

Na tweëendertig jaar uit krakend ijs, Adolfine Pakistaanse olie en citroenzure watten ben ik herrezen met loodzware vleugels om niet meer te vrezen het witte paard met de losse teugels het leven schoon als een baby de wedstrijd te hervatten Dankzij Willem J. en moeder tevree Lieve Floor ga ik nu schrijvend en…

koffie druppelde rustig en donker geurig in een bruin potje…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

het druppen van de kraan heeft de klok doen roesten minuten duurden langer vielen uiteindelijk stil water kan de tijd niet stoppen slechts de maat valt weg de duur van het verloop telkens dezelfde druppel die op dezelfde plaats valt holt de hardste steensoort uit zo voed je op, zei vader even zag ik weer zijn handen verweerd, vol sproeten…

Ik zag je op die en die foto in mijn eigen gezicht er zijn spiegels die altijd liegen in elk tijdsgewricht…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…

Wezenloos starend witgebluste muren om nu en dan naar zijn voeten te turen Nagellak schreef bloedrode teksten die de sfeer hier meestal beheksten Voeten petsend plakkend op en neer in een steeds droger wordende plas bloed merkt hij op met een mondhoek lachend mijn grote teen kan het ook Ach wel minder goed van vette letters naar driebaans…

Ze zat zomaar te zitten, zomaar te zijn, zomaar te kijken zonder te zien. De laatste jaren van haar leven. Ik dacht het kan niet erger, maar het kon wel elke dag wat minder haar kind te zijn.…

Moeder sprak de wijze woorden als je niets te wensen hebt is je leven toch zo leeg. Moeder sprak de wijze woorden in de wetenschap dat men met weinig dingen al tevreden zijn kan. Moeder was een wijze vrouw die er al lang niet meer is, maar ze sprak toen wijze woorden: Als je niets meer te wensen hebt, is je leven toch zo leeg…

Zijn aardse huis heeft hij in zwijgen verlaten De Ander had het laatste woord Zijn bed vreemd leeg 't tafelblad vol medicijnen De laatste uren kon hij niet meer praten Ik las z'n gebaren in z'n hand te korte levenslijnen Hij wuifde en wees naar raam en muren Het kon beslist niet lang meer duren: Deze reis naar 't onbekendste…

Je kleine handjes kunnen nog niet slaan, Je kleine tandjes nog niet echt bijten, je mag je jonge leven slijten in liefde en geluk. Je kleine oogjes zien nog geen gevaar Je oortjes horen geen slechte geluiden. Ze horen wel de klokken luiden, voor liefde en geluk Je kleine hoofdje denkt geen slechte dingen je mondje kan nog niet vrolijk…

Een wonder dient zich aan; moeder kijkt naar het geluk; vader heeft haar bij gestaan; even zijn de doktoren nog druk Het kind is kern gezond; moeder is tevreden; geschreeuw komt uit zijn mond; het leed is geleden De melk spuit in zijn ogen; het plast direct omhoog; nog even drogen; het ging met een boog Klaar voor de bokkensprongen…

Vaders Op straat hield ze me even aan en vertelde zomaar over haar leven ze was toen zes over haar vader zo opeens weg was hij nu al meer dan vijftig jaar geleden begrijpen deed ze het nog steeds niet zei ze en liep door ik bleef staan en keek om begreep het ook nog steeds niet over míjn leven van meer dan vijftig jaar nu…

In mij schemert het rood in stille sintels van extase en brand ik ineen langs het vuur der stervenden. Spiegel der aarde, waar ik vandaan kom, moeder en zoon, een oorsprong zonder einde van woest en onbegrensd verlangen. Een sublieme stilte koortst in het avondlicht waar wij eindelijk samensmelten. De tijd der taal is aangebroken…

Je leeft je eigen leven. Mijn wereld past niet in die van jou. Als ik nu eens kan vertellen Hoezeer ik van je hou. Frustatie en je woede Die komen op mij neer. Wil dat ik je kon aanraken Wegnemen alle zeer. Puber zijn is niet leuk Puberen doet pijn. Maar weet één ding lieve meid Zal er altijd voor je zijn.…

Haar ziel moet wel vleugels hebben gekregen Zij liet haar duiventil voor wat het was In haar huis kwam geen woord Gebaar van haar me tegen Er werd gezwegen als het graf Maar boven haar tuin kon de lucht niet blauwer Het KNMI voorspelde regen Deze zonnige eind-julidag.…

het werken zit hem in het bloed woorden verspilt hij er niet aan afbreken en opbouwen is een baan die zonder zeuren gebeuren moet de restauratie van het kerkelijk goed vergt handenvol werk dat altijd spontaan en met heel veel plezier wordt gedaan zonder te struikelen over een loonvoet maar niets van dit alles had hij kunnen doen zonder…

Godallemachtig binnenkort wordt ons ma tachtig. Da's op zich heel goed te hebben. Maar waar ik niet goed tegen ken is dat ik verdorie ook al vijftig ben.…

o Al te kwade boodschapper, die, bitsig als een horselbie; die, stekende als een degenstoot; die, snel gelijk de bliksemslag; die, stom en doof, noodzakelijk, te mijwaard op de snaren komt gevlogen van de tekendraad! Te gauwe, och arme, vindt ge mij en biedt gij, in uw bitsigheid, de boodschap, - en geen troost daartoe! - dat 'vader overleden…

Voorbeeld, inspiratie, geweten, energie, steun en trots.. Hoeveel woorden waar je 'mijn' voor kunt zetten kunnen een andere persoon beschrijven.…