Alle inzendingen over Hooge

I de zonnestralen raken mijn gemoedsrust net als in vroegere kindertekeningen daken van perspectivisch mislukte huizen energiecellen worden geladen kilometers blijken peulenschillen die brandstofverbruik minimaliseren de vederlichte stap kenmerkt de levensgang personifieert vriendelijkheid contacten blijken productief boodschappen doen…

er stroomt verlatenheid door alle straten een zwarte kat schicht naar de overkant geschrokken van een opgewaaide krant beklemming kruipt uit zwarte venstergaten bevreesd dat zwakke dijken zullen breken vechten soldaten met de woeste stroom en loop ik als gevangen in een droom waar grauwe eenzaamheid is neergestreken de speeltuin waar alleen…

vlijmscherp puntig en hoog in het octaaf zo klinken weer de eerste geluiden van winter al even geleden dat wij hebben gebeden om op de schaats te gaan de streken te horen in het passeren van riet de mooiste krullen te scoren in het ijl van heldere lucht kleurt en klinkt alles scherper in vlucht tot de vorst strenger wordt…

leven in de lucht leven in de put leven op een roze wolk leven op een mooi moment leven in een donkere grot leven omdat het moet leven vrolijk in en uit de zon schijnt vrolijk op je huid leven op een roze wolk k'wou dat t'zo blijven kon leven somber en verdriet dag in dag uit die dichte mist soms heel soms denk ik,... was ik er…

scene het spel kenden zij ondertussen wel alleen de intonatie en het stemgeluid verraadden deze avond de kwaliteit van hun huid hun blikken troffen niet elkaar daarvoor waren zij al veel te lang een paar de ogen bespeelden het publiek deelden met hen leed en lief maar toch met happy end het venijn is de surprise uit hun hoge…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

van woede en verdriet het explodeert maar één ding te veel het knalt eruit je stapelt het op in blokjes torens hoog van blokjes maar één blokje teveel... BOEM!!!…

Eindelijk kwam het hoge woord er uit! Komt hij niet meer aan de bak in Warschau, kan hij altijd nog terecht hier in de bouw.…

Ze wordt hevig door Hendrik begeerd. Hij bespringt 'r, doch doet 't verkeerd en belandt zo terstond met een smak op de grond. O, wat heeft-ie z'n piemel bezeerd! Gravin van Tenwesten tot Oosten komt vaak om patiënten te troosten met bloemen in vazen en cocktails in glazen om op hun gezondheid te toasten. In de peniskliniek te Hoboken…

stilte valt op blauwe lucht uiteen adem weeft een hoog verlangen blauw boven wolken tronen wit je dromen tonen in de weelde van het minnen wonen de hemel op je lippen strooien.…

kon maar heb me vergist ik zweefde al voordat ik dat besefte en het zeker wist los van aarde zonder vleugels en geluid het lijf bleef rustig thuis er was een knopje omgegaan keek niet meer tegen alles aan de details had ik al ooit bekeken projectie in de geest weefde volmaakt beeld toch ben ik bij mezelf gebleven ook hoog…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

ooit heb ik zuiver gespeeld maar het klankbeeld lijkt veranderd in het zoeken naar welluidende grenzen ging ik teveel af op groepen uit het orkest zij deden eerst hun best om dissonanten te verbloemen maar de koren zongen alles recht poetsten de tonen in meerderheid op het hoge ijlen ging verloren in geroezemoes onder de toren…

graafschap, heerlijkheid, baronie wentelden eeuwen in fortuinen tot één hunner erfgenamen 't geheel herschiep in loze puinen 's nachts rolden de dobbelstenen blikten kaarsen vette troef bridge en poker amuseerden tot het eindigde in poef kapitaal werd onvermogen door de drang naar hoge ogen…

die prachtige woorden recht uit jouw hart, ik wordt gek van hunkering raakt me, maakt me compleet ...compleet verward, echt compleet in de wolken ik dwaal af op jouw stroming waarin gevoelens de hoofdrol vertolken als in een film, mijn schijnwerper gericht op jouw gestalte een droom met rollen als op het hart geschreven, met een hoog…

ik ging mee met de galmen van kerkklokken zag hoe vogels op het land van de hoge tonen schrokken zij kenden het onderscheid wisten de tijd van de vrolijke stoet die met aanhang vertrok voor de huwelijksreis kozen hun plaatsen in het lommerrijke groen van statige bomen om maar niets te missen van wat er zou komen bij het donkere luiden…

op het hoge duin nu al uren loerend een vogelaar terdege verkent hij ons aller gevangenis…

Ze liet die lelijke meneer Toen op 't stoepje staan: Met z'n hoge hoed, met z'n hoge hoed.…

hier kunt ge nog gaan langs de tarwevelden, luisteren naar ratelende populieren, dromen met een luit op uw rug, klaprozen blazen en de blaadjes drogen op een hoedje van stro steken luisteren naar de koekoek die uit een stiekem hoekske naar de dorpen roept waar in volle staminees het volk zich laaft aan de geuze - lambik, kasseien blinken…

Hemel-hoog werd Gij geheven, Geheiligd door 'n éénzaam leven. Dank U wel o God en Vader, door dit offer zijn wij nader. Nader tot het eeuwig leven, door Uw dood aan ons gegeven. Na dit sterven rees g' uit het graf, verlost' ons daarmee van de straf. Een straf afkomstig uit 't begin, toen Adam viel voor zijn vriendin.…

Op de Hoge Hil pluk ik bramen en de dag kan niet meer stuk…

waar uit hoge minaretten nog gebeden schetteren gonst door oude tijden het onherroepelijke einde vernietiging breekt monumenten in hun trots en statigheid na eonenlange waardigheid beesten feesten na het doden van de geest die opgeslagen lag in wat ooit beschaving is geweest als afgoderij en mensen schennis in dezelfde bloedbaan…

men kiest hier vrij een laatste plek onder boom of struik dus verwacht hier geen geordende stek... wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium…

Het altaar lag op hoog niveau! Ik voelde toen, dit hoort niet zo! Toen ik er was, mocht ik niet verder. Daar bij het altaar, hing mijn Herder. Ik klom hoger, maar dat ging niet door. Een dik rood koord hing er voor. Stil ben ik toen naar buiten gegaan. Nu zoek ik Hem onder de mensen voortaan Daar buiten voelde ik me weer fijn.…

Hij wil ons niet zien vanwege quarantaine kans op besmetting…

Een plas doen in het vliegtuig kost straks geld Men wil zodoende nog meer binnenkrijgen Iets wat onze verbazing zeer doet stijgen Ook hoe zoiets heel luchtig wordt gesteld Zo is, al wordt meer rendement gehaald De service tot een dieptepunt gedaald…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Waar kan ik heen, bij wie kan ik huilen, Van wie krijg ik een schouder, bij wie mag ik in bange tijden schuilen. 's Avonds zit ik alleen, iedereen is ergens anders heen, En ik? ik voel me een blok aan hun been. Ze gaan naar vrienden of bekenden, kennissen of buren, Ik zit opgesloten binnen mijn eigen gebouwde muren. Muren van bescherming…