het hoge woord is er uit
het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet
mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik
dichtgeslibd als een vijver met eendekroos
ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt
en wanneer het schuim van overbodige zinnen
weggetrokken is een opspattende golven
ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten
zich weer neer vleien in nog te raden poëzie
wat overbleef zal kortgeschoren zijn ontdaan van alle plebs
mijn weinige taal zal dan spreken
voelend lezen in de oog van de ander
en terecht want zonder lezen kunnen we niet spreken
Zie ook: http://gedichtenklaes.blogeiland.nl/
Schrijver: klaes, 30 oktober 2006
Geplaatst in de categorie: taal