306 resultaten.
Kennis I
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.638 De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij denken en herdenken; nochtans, zij
Vermogen…
Twee rozenblaadjes
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.378 Zie, hoe de beek langs enge boorden schiet,
En 't rozenblaadje met zich mede-draagt,
Dat vrolijk langs de harde oever vliet,
En draait en wendt, naar 't aan zijn hart behaagt.
Dat andre zoekt de grauwe rots, waar niet
Die domme beek zijn vrije wil belaagt;
En toen 't uit vrije keus te bersten stiet,
Had het zich toch tot volgen niet verlaagd…
Eerste aanblik
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.171 En peinzend zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen
Waarin de zachtheid kwijnt, de liefde droomt
En ik weet niet wat mij door mijne aderen stroomt:
Ik zie naar u en kan niet ademhalen.
Een gouden waterval van zonnestralen
Heeft nooit een schoner aangezicht bezoomd...
't Is of me een engel heeft verwellekoomd,
Die met een paradijs op aard kwam dalen…
Contra-scholarch
gedicht
2.0 met 8 stemmen 9.032 Wie meester Treiter gelooft, schmierend
'de natuur is een kapotte televisiekast'
moge per helicopter wat boven het kooksel
in de kraterketel van de Mauna Loa hangen.
In de vuursoep die wordt omhooggeschoten
gaat de radende zon persoonlijk te gode.
Zo iemand van mening zou zijn dat hier
Disneyland is moet hij op de prut landen.
----…
Op bezoek
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 3.110 In de gang
van mijn leven,
hier en daar verduisterd,
was jij heel even
het baken,
dat weer richting gaf
aan mijn weg.
Als geschenk
alleen jezelf,
zomaar een bezoekje,
spontaan en welgemeend,
als mens,
die weer voeding gaf
aan mijn geest.
In de spiegel
van je ogen
ontdekte ik mezelf
en ik herkende
het licht
door je hart gekaatst…
Bij 't graf
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.825 Men droeg de grijze plechtig naar het graf,
En toen hij langzaam nederzonk in de aarde
Brak uit het oog, van wie hij 't aanschijn gaf,
Een vloed van tranen, dat naar 't zinken staarde;
En allen wendden 't wenend aanschijn af,
Gelovend dat hun God een weerzien spaarde,
Omdat ze 't innig wensten, en zó straf
Een God, die scheidt, zich hén…
Vaarwel aan 't woud
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.409 Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak
Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen
Op levend loof en vol-getroste tak,
En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen -
Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak
Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen....
Gedachten-stroom, die uit mijn ziele brak,
Vloei eeuwig-onbegrepen…
Aan de sonnetten (I)
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.683 Klinkt helder op, gebeeldhouwde sonnetten,
Gij, kindren van de rustige gedachte!
De ware vrijheid luistert naar de wetten:
Hij stelt de wet, die úwe wetten achtte:
Naar eigen hand de vrije taal te zetten,
Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte;
Beperking moet vernuft en vinding wetten;
Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte…
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.665 Meen niet, dat éne deugd voor allen past! -
De popel streeft omhoog met trots verachten
Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten
Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast;
De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last,
Die 't water zoeken met een hoopvol trachten,
En lijdzaam op de blijde stonde wachten,
Dat zij door golfjes worden…
Deinè Theos* (sonnet CVI)
poëzie
2.0 met 30 stemmen 2.446 Met weekblauwe ogen zag de oneindigheid
Des hemels naar de donzen rozenglans,
Waar Zij in daagde: een breed-gewiekte krans
Van zielen had zich onder haar gereid.
Een geur van zomer-bloesems begeleidt
De zang der zonnen - duiven - die heur trans
Doorglóren in eerbied'ge rondedans
Om Haar, wier glimlach sferen groept en scheidt;
'Schoonheid…
Storm
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.905 De storm loeit door de holle bouwval — gierend
Beukt hij en brokt, met vuisten reuzesterk...
En golft door 't riet in 't water, dat hij, tierend,
Opzwalpt en neerklotst met zijn stalen vlerk;
Dan, woester woede nog de toomen vierend,
Schiet hij de zwarte wolken in van 't zwerk,
En wringt ze saam, ze met zich mede-slierend
Langs 't aangezicht…
Die lach
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.335 Zoals wanneer opeens de zonneschijn
Door 't zwart der brede wolken heen komt breken,
En schittert in de tranen, die er leken
Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn,
Zó, dat het wenen lachen schijnt te zijn:
Zo is, wat mij ontstemt, opeens geweken,
Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken,
En doolt een glimlach om uw lippen, fijn:…
Aan de sonnetten II (1879)
poëzie
4.0 met 22 stemmen 2.062 Sonnetten! nu der mensen oog zal staren
Op u, en elk zal vonnis wijzen mogen,
Die denkt, nu bigglen tranen uit mijn oogen,
Die, in de toekomst, lof en schimp ontwaren.
Daar zijn er, die als schoonheid niet gedogen,
Wat zich als groots hun niet wil openbaren, -
En wijken zie ik reeds, in brede scharen,
Wie 't schone in 't kleine alleen houdt…
Mijmering
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.131 Vóór ik haar had gezien, was dof en koud
De zomerse natuur, zo warm en licht, -
In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout,
Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht;
Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht,
Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, -
Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, -
Zij scheen me éen enkel wezen…
Madonna (Sonnetten XVIII)
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.028 Hoe minzaam heeft uw kozend woord geklonken,
Uw zilvren woord, maar àl te goed verstaan!
'k Zag in uw oog een glimlach en een traan,
Blauw bloempje, waarin morgenparels blonken;
Gij wijst mij naar de Moedermaagd, ik waan
Mij in aanbidding voor haar weg - gezonken....
Daar voel ik me eindelozen vree geschonken:
Ik zie naar háár - Mathilde,…
Bekentenis
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.901 De bron van warmte en licht was zacht gezonken
Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond,
In iedre vezel waarde weelde rond,
Die met de koele dauw werd ingedronken:
Wij doolden om: haar starende ogen blonken,
Een blijde glimlach glinsterde om haar mond,
't Was, of me aan haar geheel een leven bond...
Zij oogde naar de kim van purpervonken…
Liefde
poëzie
3.0 met 25 stemmen 4.857 Het vurig hart des jonglings, haast nog kind,
Gevoelt een rijke en ongekende weelde
Wanneer hij zachtheid, liefde, schoonheid vindt,
Zoals die nooit het jong gemoed nog streelde.
Hij ziet de jonkvrouw, de met schoon bedeelde...
En die geen zege wil, zij overwint.
Hij mint het Schone... en liefde is ingebeelde,
Als hij de 'liefde' van de vrouw…
Nacht
poëzie
4.0 met 34 stemmen 2.851 't Is zomer-nacht. De glinsterende stoeten
Der starren wijken róndom, eindloos-diep; -
't Was, of de stilte plechtig tot mij riep:
'Bid! op de starren rusten Godes voeten!'....
Ik weet, ik weet niet, wie de wereld schiep,
Of ze is geschapen, of we aanbidden moeten,
Wat wij als Leven, Ziel of God begroeten, -
Of eeuwig slapen zal, wat eeuwig…
Kennis II
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.191 Dé grootste liefde, die de mens kan nopen,
Noopt ook der werelden talloos getal
Het hart der zon te zoeken, dat hen zal,
Vol wreedheid, smachtende om zich heen doen lopen.
Zó zwerven ook om 't vuur, dat gloeit in 't dal,
De wolven van het woud in donkre hopen,
Die smachten daar in bloed de muil te dopen.
Van zonnevuren wemelt het heelal.…
Laatste aanblik
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.022 Nu voort! Ik zag haar weer, maar om te ontdekken,
Dat weerzien zien is, wat ik altijd zie.
Lang bleef aan haar de blik gekluisterd, die
Ten elke tijde rust op hare trekken:
Steeds toeft zij, waar ik ben: nooit is er, wie
Een liefde, minder hoog, in 't hart kon wekken,
Dat, in die gloed gelouterd van zijn vlekken,
Vereend met schoonheid, werd…
Idealen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.012 'Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,'
- Zo spreekt de roos - 'is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd.'
'Is dàt me een ideaal!' - spreekt de eik - 'Geneucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam, boven lot en dood verheven,
Te staan in statige,…
Vaarwel
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.149 Vaarwel! geliefkoosd land vol liefdeleven,
Waarin ik leefde voor de liefde, en zij,
Die mij de liefde heeft in 't hart gedreven,
Het leven liefde! 't Leven gaat voorbij,
De liefde blijft. Verliet de liefde mij,
'k Gevoelde mij aan 't leven óok ontheven -
Een liefde, wortlend in het lent-getij,
Is ieder in zijn winter bijgebleven.-…
Het lied des storms
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.746 Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen,
En strooien rond de zware schilfer-knoppen,
Die stuiven over 't knerpend naalden-grint:
En uit het hemel-groen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....
Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind,
Dat van een groots ontzag de…
De forel
poëzie
2.0 met 23 stemmen 2.355 Gelijk een schaduw grauw, schiet de forel,
En schielijk, uit de zwarte nacht der stenen,
En ijlt de bergstroom ver vooruit, verdwenen
In 't rimplend zonlicht, dat daar flikkert schel.
En zie! ginds springt zij uit de klare wel,
En glanst van zilver, door de dag beschenen,
Doch plonst, dat vlokken spatten om haar henen,
Terug, in 't vlietend…
Iris (fragment)
poëzie
3.0 met 38 stemmen 5.877 Ik ben geboren uit zonnegloren
En een zucht van de ziedende zee,
Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
Gezwollen van wanhoop en wee.
Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven
Als dauw aan de roos, die ontlook,
Wen de Dagbruid zich baadt en voor 't schuchter gelaat
Een waaier van vlammen ontplook.
( --------------------------…
Heimwee
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 3.181 De kaarsjes branden, de kerstboom geurt,
een kerstmenu met groente al dente.
Maar toch, het weer dat kwakkelt en zeurt,
wekt diep in mij de heimwee naar lente.…
Woudzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.061 Door 't woud der pijnen* zucht en kreunt de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen
En strooien rond de zwarte schilferknoppen,
Die stuiven over 't knerpend naaldengrint.
En uit het hemelgroen dier ruige koppen,
Die schudden : ja, en neen, van woede ontzind...
Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind,
Dat van een groots ontzag de borst…
GOUDEN LOKKEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.590 Toen sprongen ze los door het stoeien,
die dartlende haren,
Ik woelde er doorheen met mijn vingers,
Ik warde met woelende vingers.
Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen,
Zo smijdig en slank als de slangen,
Als trossen goû-regen, in slingers gebogen,
Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen,
Of tussen de twijgen gevangen…
Idealen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.035 "Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,"
- Zo spreekt de roos, "is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd." -
"Is dàt me een ideaal!" spreekt de eik. "Genéucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam, boven lot en dood verheven,
Te staan in statige, eeuwig-kalme…
Avondzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.283 Het zuidenwindje suist door zwarte twijgen,
En kust het slapend dons der zangers teder, -
De zilvren bomen wiegen heen en weder,
En doen hun schaduw met hen mede nijgen, -
Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen
Een koele stilte daalt op donzen veder, -
De zilvren nacht-zon sprenkelt dromen neder,
En lacht van liefde in eeuwig-lachend…