Alle inzendingen over Mirjam

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

Mirjam…

Zeven was ik en tussen de kattenkoppen zag ik opeens de liefelijke Mirjam met donkere ogen die ongekende diepten verborgen. Haar stem tinkelde als de pendule thuis en sierlijker nog dan het paardje van mijn oom stapte zij het schoolplein af. Ik moest en zou haar mijn liefde verklaren maar hoe?…

Miskend ontgoddelijkt ga jij de geschiedenis in imago van zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen zoon van Mirjam, Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen…

(voor Mirjam) Ik was bij onze boom, waar we voor elkander knielden, wat je vast nog weet, engellief, ik miste je zo en de boom eveneens, we leken wel twee ontzielden in de kou en in het donker.…

Toch lig ik hier in mijn kist nog wat na te hijgen, de ademnood wordt alsmaar groter, het zwart zoent de tranen, die continu stromen, ondanks dit onterechte verraad spreek ik je naam, Mirjam, tot mijn laatste adem heel liefdevol uit, voel je lijden zo diep in mijzelf, draag je met me mee tot God me weer doet lachen in het hiernamaals met…

(voor Mirjam) Ik heb de muren van mijn flat kaal gemaakt, de schilderijen weggegooid, de foto's her en der neergezet op de vloer.…

(voor Mirjam) We zijn allebeide bange kinderen en dat niet alleen, maar bovenal verdrietig tot op de bodems van onze zielen. We lijken zielsveel op elkaar en misschien dat we daarom elkaar niet kunnen genaken, magnetisme zeg maar, het tegendeel daarvan.…

Mirjam brengt me naar het veer. ‘Dat was het dan’ zegt ze en ze draait zich om. Ze zwaait niet meer. De veerman laat de riemen rusten. Eerst wil hij geld zien, een kwadrantpenning. Zo’n penningske heb ik niet, wel altijd op zak een zilveren kwartje. Wilhelmina met hangend haar laat ik in het maanlicht glinsteren.…

Miskend ontgoddelijkt ga jij de geschiedenis in imago van zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar…

zoek naald in hooiberg google speldt je op de mouw de 'wie wat waar heid'…

(voor Mirjam Bruijn) Dezelfde zwanen zwemmen nog steeds in de vijver achter mijn flatgebouw, vol gratie dansen ze geheime riten, ik volg hun stevige halzen, die diep in het water naar planten zoeken. De plek waar jij een sneeuwbal naar mij gooide is omgewoeld door een grijpmachine van een gasleverancier of zoiets.…

Ik kan je naam niet meer noemen daar het nu te pijnlijk is en ik genoeg geschermd heb met mijn literaire kunnen. Ik kan je afdoen als een van de vele femme fatale's, een mannenverslindster, een ijdele sirene, die mannen naar de afgrond leidt en pure destructie wenst, maar dan getuig ik niet van zelfinzicht, want we waren beiden gevangen…

(voor Mirjam) Ik kon je geen aardse schatten bieden, ook al had ik dat zo graag gewild, weelderige hemelbedden en schone lakens, schalen vol rijp fruit en wijnen van allure, landhuizen in wijdse bossen of aan de frisse oceanen, privé-helicopters en bubbelbaden. Ik ben slechts een arme dichter, die met heel weinig genoegen moet nemen.…

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes.…

(voor Mirjam Bruijn) Teder hart, ik denk aan jou, terwijl ik doelloos door de straten slenter, snuffel tussen zinloze prullaria in de Wibra. Teder hart, ik hou van jou, ook al ben je kilometers van mij verwijderd, is het lot vooralsnog zo wreed, je voelt nabij.…

Mensen, Die jou niet accepteren. Mensen, Die jou altijd pesten. Mensen die altijd proberen, Jouw leven te verpesten. Die mensen die niet goed bezig zijn, Dat is dan niet zo fijn. Misschien een grote mond, Maar hun hart is o, zo klein.…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

Seksueel misbruik HIV Vreselijke termen Wie zal de kinderen beschermen Tegen het kindergraf En als luik De TV En weer die termen Om mijzelf te beschermen Wend ik mijn ogen af…

Schuimend zonlicht golft tot aan de horizon. Witte stapelwolken drijven door het blauw. Een snoer van meeuwen en strandlopertjes kringelt langs de branding, waar de hemel zich spiegelt in het natte zand. Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

Ik zit op je bed Op de tafel een spel Jouw handen te zwak Maar we maakten het wel Jij kon echt alles Je kwam met een lach Maar de laatste maand zei ik Schat klaag maar, het mag Nu zit ik hier weer Op de zelfde plek En ik word haast wanhopig ’t Gevoel maakt me gek Waarom wist ik niet? En: Wist jij soms wel? Ik huil en ik huil En ik knijp…

Lig je echt hier, onder het zand? Ik kan het niet geloven Voor mij ben je daar boven Waar het lichtje altijd brandt Lig je echt hier, aan mijn voeten? Zonder adem, zonder praten Moet ik je nu echt hier laten? Jij zonnetje met zomersproeten Lig je echt hier in dit gat? Ik sta te huilen in de regen De kou, het donker; staat me tegen Ik…

levensverhaal verdrongen het lied van de gondelier, verfden kanalen en vissen zwart tot een engel verscheen en hen zacht troostte met haar stem, hen meenam naar een zachtblauwe lucht waar haar glimlach het geheim van de liefde omlijstte hoog boven iedere rimpeling * n.a.v. concert ‘Barcarola’ in de Oude Willibrorduskerk sopraan: Mirjam…

Ik zei tegen neef Jeronimo dat ie die anecdote maar aan Mirjam moest doorvertellen. Het gekke was dat haar tweede vraag raakte aan de eerste en die tweede raakte mij het meest: - waarom worden wij geboren als wij toch dood gaan? Ik weet niet wat ik met die vraag aan moet. Ze is elf en dan al zo’n oervraag.…

Leentje, 42 jaar en Mirjam, 1 jaar. Alle drie omgebracht in Auschwitz. Zij woonden in de Piet Heinstraat 39. Wilt u ook dat er een Noordwijks gedenkteken komt? Stort dan uw bijdrage op het bankrekeningnummer van Vereniging De Oude Dorpskern: 1493.48.991 onder vermelding van ‘Gift Gedenkteken’.…