Alle inzendingen over NEERGESLAGEN

Het einde leek zo einder-loos bevroren en verloren vol ondergraven bloemen met neergeslagen koppen. De slotsom bood geen rekenschap maar zwoegde moeizaam verder langs heel het koude levenspad waar glorierijke armoe ten grave wordt gedragen.…

De ogen neergeslagen. Er wordt beweerd, er wordt verweerd, er wordt behoed. Zelden staan er hele zinnen. Je moet onthouden.…

't Was of wijn en brood Werd neergeslagen uit de greep der handen. De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden En 't raam sprong open door een donkre stoot. Als water woelden in de nacht de landen Onder het huis; wij voelden hoe een groot Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de Vaart van de tijd ons droegen naar de dood.…

overal staat geduldig stilte met haar ogen neergeslagen en ik kijk verwezen naar de rusteloze mezen. ---------------------------------------- uit: 'Onder een leeggewaaide boom', 1982.…

Vrijheid nemen ze alleen voor zichzelf Elk die zijn eigen graf delft laat een ander er in vallen Voor een pleziertje naar de Wallen want ook vinden ze vrouwen te min Dat is zoals de homofoob seks verzint En dan even later in de kroeg staan ze te pochen nooit genoeg over die homo zus en zo die er uit zag als een beau Nu ligt die arme man neergeslagen…

Een heilige man misschien die ons de leugens opnieuw toont omdat genegenheid moet zwijgen nu alle lasten dansen aan de horizon te neergeslagen in de krappe beurs of een vrolijke heks met gevoelige vingertoppen die ons de les leest als het leven te veel laat wensen wanneer we te vaak verlangen, we zijn maar mensen en wat zal zij brengen in…

leefde want ieder ging zijn eigen gang samen maar toch naast elkaar zo dat ik niemand tegenkwam weg was ik dichter bij haar tastend naar je huid met opener bedekt contact je mond verzacht mijn handen en je tong gaat spelend kussen voelend kiezen tussen houden van verdwijnen in elkaar warmend met gevoel die koele blik uit andere ogen neergeslagen…

In slowmotion zal de dag van morgen Langzaam en kwijnend ten onder gaan Je gezin hier, zal langs elkaar heen leven Voor één dag zal zwijgzaamheid volstaan Morgen, ons Engeltje… Onze ogen zullen neergeslagen worden Bang voor ieder, ziel ontblotend, contact We zullen je herdenken… ieder voor zich Omdat het spreken nog altijd pijn doet Morgen…

Met neergeslagen ogen vind ik mijn bank, onzichtbaar voor de onbegrepen wereld.…

Hij vroeg haar de hand met de magische woorden Zittend op zijn knieën in het zand Bij het ondergaan van de zon Met tranen in de ogen zei ze ja Hij voorzag echter een tragedie Geen Rome & Julia, geen Hamlet Een streven naar onafhankelijkheid Die gedoemd is te worden neergeslagen Ware liefde zal overwinnen De natie weer één maken Maar nooit…

Tussen de sleutels die Petrus peinzend koestert en Jesaja's neergeslagen blik rekken zich leeuw en leeuwin staande op leeuwin en leeuw. Naast Jeremias, rug aan rug met Paulus, starend naar de voorhal van een kerk vol heidenen. Ik kijk omhoog en zie de deur die is geopend in de hemel.…

vergeten de man is nergens weer gezien en of hij nog leeft we zullen het niet weten dertig jaar geleden wie weet het nog bijna alweer vergeten en de volksrepubliek viert z’n zeventig jarig bestaansfeest uitbundig alsof er nooit een opstand is geweest de rust is voorgoed weergekeerd op het plein van de Hemelse Vrede studentenopstand neergeslagen…

Hij besluit wat hij wil Terwijl hij daar met neergeslagen ogen staat Fluistert hij slechts één enkel woord Eén enkel woord voordat hij haar achterlaat Het meisje staat daar op het strand “…sorry…” weergalmt het nog steeds in haar hoofd Terwijl ze kijkt naar zijn voetstappen in het zand Het meisje knielt neer op het strand Slechts één enkele…

De huizen laten mij moedeloos met neergeslagen ogen passeren, de lege schoolserre doet schrijnend aan. De manege is een oase in deze grijze woestijn. De Volvo ploegt zich een route door de modder op wat onzichtbaar de Clingeweg heet. Grazen gebeurt hier niet, tankachtige auto’s rijden af en aan karrenvol zand verplaatsend.…

Aan de rand van afstand Voorbij de afgrond van jeugd Waar onafgerond Overduidelijk onkruid wordt verbrand Het decor voor vergane deugd Ziel zwart omrand Ziedende sjacheraar Zonder spoor van vreugd Neergeslagen zwaargewicht Gescheurde huid, ogen bont Onbevangen vlagen van overwicht Eindigen in de touwen, Gevangen, knock out, op de…

en verdrietig, maar ik hield hoop Ooit zou ik je weer terugzien, dat wist ik wel Zelf zette ik je in de vrachtwagen Je vertrouwde me en liep zo achter me aan Ik wist dat dit me altijd zou blijven plagen Ik liet je in de steek, ik liet je weggaan Ik draaide me om en liet jou achter in de wagen Nog nooit heb ik me zo schuldig gevoeld zo neergeslagen…

Totdat ze plots'ling bloost om 't ijdel zelfbehagen En zich aan hogeschouw héél zedig nederzet, Een glimlach om de mond, de wimpers neergeslagen.…