Gedichten

gedicht (nr. 670):

Winter

moeizaam gaat de adem 's winters
bomen staan te bladerloos
alles slaapt een heel klein beetje
zuigt wat lucht nog
door zijn tanden
met een fluitgeluidje ijzel
met een zinderig toontje regen
me een sneeuwmond stilte.
't lijkt wel nachtelijk slapen
of de diepslaap doodzijn.

is de egel in de takkenbos gekropen?
gingen wurmen diep de grond in?
staat het zomerhuis verlaten?
springen reeën door de bongerd?
uit mijn lege zomermond
blaas ik warme adem in mijn handen.
overal staat geduldig stilte
met haar ogen neergeslagen
en ik kijk verwezen
naar de rusteloze mezen.

----------------------------------------
uit: 'Onder een leeggewaaide boom', 1982.