Alle inzendingen over Uit de

verder ik kom niet verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

Eten is meer dan het ontnuchteren van je maag en het bijvullen van darmkanalen het geeft feest aan wisselende blikken en stimuleert de vrije vingers toe te tasten men kan genieten van de geuren die douchend uit het lichaam flitsen men eet de kleuren van het leven en neemt de smaak aan in ruil voor warmte.…

de lucht is donker het land ligt onder een zwaarbewolkte hemel kinderen! laat de zon verrijzen werp haar in de lucht als de zon gaat liggen en zijn arm opsteekt schijnt hij uit zijn oksel als hij zijn arm laat zakken wordt alles donker als hij die weer opsteekt lijkt het alsof de dag begint alles heeft een verhaal als je maar kunt…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe…

Een vrouw beminnen is de dood ontkomen, weggerukt worden uit dit aards bestaan, als bliksems in elkanders zielen slaan, tezamen liggen, luisteren en dromen, meewiegen met de nachtelijke bomen, elkander kussen en elkander slaan, elkaar een oogwenk naar het leven staan, ondergaan en verwonderd bovenkomen. 'Slaap je al?' vraag ik, maar…

Hier ligt het grafje met de zoden glad. Het is het sluitstuk na een kort ontwaken: een meter aarde om gelijk te maken, wat voor een ogenblik verheffing had tegen een moederarm, niet meer dan dat. En beide armen langs het lichaam slaken en denken, denken: waar moet ik geraken met kinderstoel, commode, wieg en bad? Ruimteverlies in rekening…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

Wij wandlen een poos over de aarde, een ogenblik slechts, een kleine stond; we gaan door de "levensgaarde" en blijven een korte tijd "gezond", we slapen, we praten en eten, och, alles slechts een kleine wijl; 't is gauw weer verdwenen, vergeten... Is 't leven geen snellende pijl? Ei, straks was het klein knaapje jarig : 't was de…

Gouden geruchten gaan uit uw ogen; 'k hoor het breken van uw hart en uw polsslag diep-bewogen door de smart; de avond huivert wijl het kil is; aan uw wimper beeft een traan; Och, hoe de avond zwijgt en stil is en vol maan.…

Amper laat het dakraam licht door of het met de geest iets heeft beklonken overeenkomt met mijn streek en sfeer van: steek het licht maar op in boerendonkerheid de tijd speelt mee dat kleuren zijn verworpen na de schemer van het Drentse avondrood alsof het groen pigment zich heeft verplaatst niet zo zeer rondom de dooie dood en dis van meelderige…

Rood op rood Theo nagenoeg dronken wij ons bloed uit broederliefde zo wij dat deden van de Heer dit is het allerlaatste avondmaal bijkans een afscheidskus -na sterven jouw echo jouw gehele sterke rechtervoet niet griefde waarop alles steunde keer op keer een verbintenis die ik je nu betaal met mijn te vroeg ontzielde linker het rijmt…

Al vreet de vijand ons aan 't hart, ons hart, ons hart, ons Belgisch hart, al zit hij aan ons bloed te slikken en geeft dat pijn en geeft dat smart, hij zal op 't eind er in verstikken! Al zuipt de vijand aan ons bloed, ons bloed, ons bloed, ons Belgisch bloed dat 't hem de lippen af gaat druipen, al zwelgt hij kroppensvol zijn…

Onomwonden, Betreurde zij haar zonden. Die zij had misdaan, Daar kwam het toch op aan, Op haar knietjes, voor het slapen gaan. Oh, onze lieve heer, Misschien, doe ik ze morgen weer.…

Als je iets niet kunt vertrouwen Is het toch wel wantrouwen. Het is een soort achterdocht Alsof je een kat in de zak hebt gekocht Waar je nu mee loopt rond te sjouwen. Het is natuurlijk wel fijn Om ook eens kritisch te zijn.…

Laat je handjes maar eens wapperen We gaan nu gerechten napperen. Je moet dan eerst eens leren Dunne laagjes gelijkmatig te smeren. Om het gerecht te flatteren. Door steeds alles te willen bedekken Ga je hoge verwachtingen wekken.…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

Ik dicht dit keer Over het alledaagse weer. Alle dagen weer, Een toestand van de atmosfeer, Hier komt het wel op neer. Weer of geen weer We zien het wel weer.…

Hoe weten we dat we weten? Ik heb me van die vraag gekweten. Is het een vraag of is het schijn Of zal dat het geweten zijn? Ik heb sindsdien niet stil gezeten. Hoe ik dat kon weten Ben ik helaas vergeten.…

Soms ben je wel eens bang Voor je eigen gedachtegang Ze zitten vaak zo vast in je hoofd Dat je ze haast als vanzelf gelooft Je zit steeds eerste rang. Om me in de discussie te mengen Het zijn ook gedachten die je op andere gedachten brengen.…

Aldus geschiedde Het werd een ellipsoïde. De vorm van een ei Komt er het dichtste bij Meer had de natuur niet te bieden. Zelfs bij een ei Komt er wiskunde bij.…

Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Hoe de Natuur is ingericht. De Natuur die op ons is gericht Hoort daarom in het volle licht.…

Zit toch niet zo te leuteren En je zo te verkneuteren. Want met al dat kletsen Kun je een ander behoorlijk kwetsen Door zo in hun leven te peuteren. Hoe sappiger het verhaal Hoe slechter de moraal.…

Het scheelde niet veel, Of ik werd intellectueel. Ik werd dan verstandig En dat is reuze handig Als ik me verveel. Gelukkig moet ik mijn leven slijten Met gevoelige kwaliteiten.…

Over de post Kwam een brief van een agnost. Hij wilde proberen Mij de waarheid te beleren. Ik dacht: ach agnost. Ik kan het wel waarderen Als mensen iets proberen.…

Zou u dat ook niet willen, Af en toe eens heerlijk chillen. Lekker rustig aan, De boel maar laten gaan, U nergens aan vertillen. Maar wel chillen Zonder pillen!…

Hij woonde in Amerika en zij in Amstelveen, de telefoon verbond hen over grenzen heen. Door dementie getroffen sprak hij niet meer haar taal maar op een dag was er zijn vraag, ik ken ze allemaal. Ze zongen tot zijn sterven wat zij in hem hervond, zo deelden ze geloof en hoop door psalmen dat hen bond. Zijn Woord doorbrak de grenzen…