Alle inzendingen over als een roos

een marokkaanse roos in de besneeuwde steeg toont rode knoppen…

uit de wonden van een gesnoeide roos komt geen bloed het heeft een andere naam die ik nog vinden moet…

appelbloesem rose wit wordt na een warme zomer Jonathan met pit.…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

Zonnig met rosé in alle tijd nuttigen zomeravond kaatst.…

boodschap van het hart de roos van pure liefde woordeloos geluk…

Een dikke dauwdruppel op een nog gesloten roos. Vangt de eerste zonnestraal en breekt de kleuren zo mooi als een regenboog. En broos de roos voordat zij zich ontplooit en gaat fleuren en geuren. Een mooiere zons-opgang kan niet gebeuren. Het is alsof de wereld heel even stil blijft staan.....…

In de tuin van haar leven groeide een kleine roos die zich een weg baande door obstakels van het bestaan schoonheid zich vertaalde tussen tranen van dauwdruppels door de wind gedragen naar het licht van de zon de groei te zoeken in het diepste zijn van kind naar volwassenheid om als een mooie roos te ontluiken dan in volle schoonheid…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

't Is de laatste roos van de zomer die de ochtend begroet, alleen. Bloemen die haar eens vergezelden, zij verschrompelden één voor één. En geen knop zal openbloeien tot opnieuw de lente weer ontwaakt. 't Is de laatste roos van de zomer die mij altijd weemoedig maakt.…

Kom, pak de arrenslee Wat een prachtig witte Kerstmis Er is nu geen mens meer boos We rijden met de arrenslee Er ligt een dik pak roos Wat een prachtig witte Kerst dit jaar Ik heb nogal last van roos.…

Stekelige roos, eenling in een perk van een kostelijke kracht in al z’n magnifieke kleuren geeft het geheel z'n macht. Maar deze ene roos verheerlijk zich innerlijke roem en straalt een daadkracht uit en blijft zo waar zij uiteindelijk voor koos.…

het beeld uit mijn dromen een witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens mij gegeven wonderlijk fijn eeuwige roos gehuld in liefde wit is je kleur werd mijn verlangen open vol pracht breek uit die nacht beheers mijn dromen leef door mij…

Roos 2011 gewonnen met een gaaf sonnet.…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

rode roos vlamt vuur in het hart van de winter overwint warmte…

vrijheid denk ik klinkt als het openklappen van een roos blad per blad…

Karig is de stok rank de twijgen waar de roos modieus op prijkt…

Tussen haakjes; wéér haakjes - (nog immer geen roos die stekel-loos is)…

Warme zwoele nacht wakker voor de roomservice één roos bij haar bord.…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

Gestreeld door de zomer werd ik geheeld door een roos, de zon en de maan vlochten onze liefde zo broos Onder een herfstnacht heb ik de zachte sterren verloren, de bloeddruppels op mijn mond konden jou niet meer bekoren Ik was een roos met doornen…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

De ober dekt een tafel voor twee aan het raam met uitzicht op zee Een oudere heer schuift stilletjes bij legt een witte roos op het bord aan de overzij Hij heft het glas alsof hij wil klinken en leegt zijn hoofd door dubbel te drinken Telkens weer reikt zijn getaande hand naar de witte roos aan de overkant…

Als alleen jouw hart zich zal openen zoals een roos op een zonnige dag haar blaadjes opent zal mijn hart zich openen als ik deze roos zie in jouw blauwe ogen al de rozenblaadjes dwarrelen op de wind dus laat ze nooit verdwijnen op deze vleugels en laat ze voor eeuwig blijven zingend hun fluistering over de liefde tussen jou en mij…

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

zzz, de zoemer gaat vanzelf heel zacht en bijtijds is roos uit haar slaap…

Het leek op Roos, wat bleek toen zij beviel: niet mooi en niet gehuwd was deze zoon.…