Alle inzendingen over individu

ik zwijg over de woorden niet geuit voor de ingang van de nacht het is de stilte die mij overweldigt ook al schijnt het bed mij toe, zo warm en zacht en beslaan gedachten het zuchtend kussen zij nemen de zwaarte van het zijn of de verleden dag mee naar de onbekende duistere wacht het zal de adem doen sussen, heb ik zo bedacht ik rijg al…

hij is de steen in de vijver die het kind in hem wakker kust ver weg van het rumoer waait de stilte in hem aan hij is een beetje bang nog om te verdwijnen…

alleen binnenmuren vertellen over de stilte in de buitenlucht een oceanografische stem verhaalt met lange halen over wat voorbij gaat zonder enig gerucht en de kunst van het op volle zee verdwalen…

ik ben een kind laat mijn verbeelding gaan laat hem achter als ik voor de oprit naar volwassenheid kom te staan die weg duurt levenslang en eenmaal ingeslagen raak je steeds verder van het kind zijn vandaan het zonder moeten maakt me toch zo bang en toch ik heb hem altijd nog herkend in alles wat ik heb gedaan hij hield zich rustig…

Bij ziekte zoek je weer troost. Bij iemand die je al zo lang vergeten was. Een echte vriend in nood. Van wie je vroeger al zijn belevenissen las. Hij is bij jou en vergeeft je al jouw zonden. En doet als een zaalarts iedere dag zijn ronde. En legt zijn helende handen op je neer. En dan denk je plotseling weer aan zijn lijden aan dat ruwhouten…

Langzaam Als dikke vla Door een trechter Sluipt het van Boven naar benee In mijn rechter Brutaal en ongestoord Heb ik last van muiterij Laat hij mij voelen Dat het over is Gescheiden Hij niet meer bij mij hoort Zo dood en koud Zit ik daar Toch probeer ik heel benauwd Er wat mee te doen Moeizaam kom ik op Sleep me voort Door passanten…

Er was een man die bij elke strofe die hij hoorde van de merel zei schat schat en er kwamen weer nieuwe merels merels En bij elke jongen die hij zag op de fiets of lopend dacht en zei hij beeld beeld En die man ben ik zelf ------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 2018.…

Niet langer angst voor de duisternis. De zon straalt ruimhartig over mij uit. Vrolijkheid bedeelt mij eerder dan de droefenis. Een gevoel van geluk tintelt over mijn huid. Niet langer angst voor de duisternis. Een optimist ploetert, maar trekt voort. Een feest is het leven zonder ergernis. Vrij is de geest die zich niet stoort.…

Zomerse warmte uit mijn eenzame jeugdjaren herhaalt zich alsof ik nogmaals moet ondervinden dat ik alleen ben in een drukkende wereld die om handelen vraagt tijdens mijn traagheid ik herhaal mezelf ook in hunkerende heimwee waar het spelen als vanzelfsprekend is alsof we kinderen van de zon zijn nooit last van hoogmoed of eigenwaan altijd…

ik wil een ander leven waarin ik onbevangen aanraak en me blijf inzetten ik heb genoeg van mijn tekortschietende handen mijn zwatelende brein en snedige tong wil ik niet meer ik ben moegeswitcht van: hoe blijf je jong naar hoe blijf je levendig van hoe blijf je levendig naar hoe heb je lief van hoe heb je lief naar…

Eens wordt iemand moeder zonder beschrijving erbij gemengde gevoelens vernieuwend, gelaten of blij Ze gaat op gevoel want wie zegt wat te doen iedereen is anders in dat grote moeder-zijn legioen Ze groeit in die rol jaren aan één met vallen en opstaan vaak voelt ze zich hierover alleen Maar je moeder is je moeder die laat je zomaar…

Generaties. Kloven overbrugbaar. Omdat leeftijden niet bepalend hoeven te zijn. Tegenwoordig. Jong Oud zeer. Kan beslist slijten. Want jong wordt oud. Ooit.…

vandaag de storm die omver blaast wat op zijn weg komt mijn mond een smalle streep je verwaaide verre glimlach vannacht de stille dans van een spreeuw vloeiend boven de woestijn ik leg het harnas af ik ben er je glimlacht me dichterbij…

Auto's cirkelden over de rotonde. Ik keek neer op het tafareel. De zon gaf tegenlicht, waardoor ik mijn ogen samenkneep. Waren het de mensen in die voortuigen waarvan ik probeerde te filteren, wat zij dachten nu zij bijna thuis, of in de supermarkt waren? Zou er iemand op hen wachten thuis? Als een kwispelende hond, blij in hun armen springen…

Laat me, vijver, waar ge ontwaakt, - daar, ten dagerade aan 't rozen, naar uw nacht de morgen naakt, - laat mijn aanzicht, week en naakt, eigen bleekheid tegen blozen. o, 't En is een scheemlen maar; maar, in 't stijgend morgen-scheemlen, zie 'k ten vijver, minder klaar maar te dieper naar ik staar, schoonre hemel dan ten heemle…

Gelijk hebben betekent niet altijd gelijk krijgen. Je kunt er naar neigen; en je kunt ermee dreigen. Gelijk krijgen is het meten met de juiste maat. Wordt dus niet kwaad als je als meter geen gehoor krijgt bij de wereld om je heen. Wees dan van steen; opdat de juiste steen boven komt.…

we kunnen de hele nacht blijven praten, het ochtendgloren ontwijken maar wel dansend de nieuwe dag beginnen met uitgestrekte rituelen we kunnen onze obsessies uitvinken en samen schreiend het bed bevlekken met de lust die in ons nog telkens de evenaar hervindt we kunnen vechten tegen de grote woorden die ons trachten uit elkaar te drijven…

De toekomst is er nog niet. Evenmin is het verleden nog tastbaar. Wij leven in het nu bij het voortgaan van de tijd. Gisteren veroudert snel en morgen ben ik nog niet kwijt. Nee ik ben een mens van het nu en sta met mijn rug naar de verleden tijd. Mijn gezicht tekent zich met dromen dat hoopvol spreekt dat de ervaring van gisteren door…

Het is druk in de supermarkt: morgen is een feestdag zijn er nieuwe ideeën? nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam…

Grauw. Blauwe maandag. Een blauwtje lopen is een hart vol berouw.…

Duurzaamheid is kwaliteit van leven. Een leven dat goed is wil je niet kwijt. De tijd is kostbaar dus je moet die goed gebruiken. Elke dag die goed is, is een dag zonder spijt. Wij worden ouder, maar wat scheelt het. Ouder worden is de weg van overdachte tijd. Aan de einder vlucht een vogel. Hij kent zijn weg en is op zijn tijd goed voorbereid. Zo…

Het gras is gezaaid, de bomen zijn gesnoeid. Er zijn mensen aan het werk en verderop in een straat die te vol werd voor mensen die die straat waren kan de belofte van gras niemand iets schelen. De woede en het galmen tussen zingen en schreeuwen in vreet alle ruimte op. Dat we niet meer in de straat gewenst zijn - we zijn niet erg gewenst in…

Ik ben nog zo vaak als Dagobert Duck, die meer oog heeft zijn materiële rijkdom te vergaren; en alzo uitglijdt over de bananenschillen van het geluk. Laat mij zo met Kuifjes scherpzinnigheid en moed aan de wereld betekenen. En voordat ik zo in persoon word uitgetekend, wil ik vooral mijzelf zijn, niet te groot en niet te klein.…

Ik kruip graag in de huid van Michael Valliant, die in snelheid zijn leven kleurt.Ik los zo gelijk een man met zijn verstand de raadsels van het leven op, die ik naar uitkomst nimmer heb betreurd.Zo kan ik mij soms voor heel even; wanen een man van de wereld te zijn.…

Ik spiegel mij vaak aan Suske en Wiskes kleerkast Jerom. En heb zo eerder sterk dan dom; mijn oplossingen boven de problemen getild. Het wereldse leed heb ik zo naar geest en spierkracht verzacht; en heb zo de weerspannige weerstand in al zijn aardse macht tot een stille aanklacht verzacht.…

Ik ben als Lucky Luke een poor lonesome cowboy. En vergeet vaak te vinden wat ik zonder ophouden zoek. Ik ben de strijder tegen wat de wereld aan recht wordt ontzegd. Mijn bedoeling heeft voordat mijn mond het heeft uitgelegd; zich sneller dan het licht met mijn wapens van de mimiek beslecht.…

zonder jou ben ik slechts de wind die door de achterdeur kruipt, op zoek Naar honger en chaos dat er niets te vinden valt maakt van redelijkheid De gezochte twijfel, sluit de dag en de nacht vult al mijn leeg gegooide glazen zonder jou struikel ik over alle glans die ik ontvang , weet zelfs deze lente te ontwijken door de vallende…

DODIJNENDOM Tussen verschoning en overjas de gepoederde hoop, de dracht, de klokkende buik, de lebbige lach. Achter de hand. Psalmen en gesnik. Er is een pak voor ieder leven. Plunje. Boel. Paradekleed. Ieder is gelijk de ander andersom in hem gekleed. Rokend. Leppend of onthoudend. De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat…

op de heenweg lijk ik te verdrinken in neerwaartse stromen ik daal in weemoed af om diep te zinken en weer boven te komen de laatste druppel valt met onbedaarde zwaarte in een lentebries bij vlagen de tijd achterna, fris herboren als voorbije dagen ik doorwaad poreuze aarde tot innig hemelgloren wat wilde ik je ook alweer vragen…

Bergen worden beklommen zeeën worden bevaren in rivieren wordt gezwommen gevlogen wordt er ondanks alle gevaren boeken worden soms gelezen verzameld voor het vullen van kasten suggereren dat je bent belezen of aangeschaft omdat ze er zo mooi in pasten en gedichten worden geschreven om van te genieten en elkaar voor te lezen maar…