Alle inzendingen over kunst

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

met voeten in een mossig bed staat een beeld, boom te wezen tussen de bomen die fluisteren over de parelvissers van Bizet winterwind fluit traag de melodie langs verwarde tengels die uit z'n bronzen bast ontspringen terwijl de zon toverballen maakt van dauwdruppels die parelen aan zijn ongekroonde naakt hoort hij die kunst verstaat…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

Hij schildert met zijn tong gevoeliger penseel kan niet bestaan Ieder woord en iedere klank hebben een heel eigen kleur Zijn gevoel straalt door de zinnen heen heel langzaam of zeer snel Een achtergrond wordt soms geschetst een oordeel wordt geveld En als je al die kleuren ziet op het palet der geest dan is een schilderij maar heel…

Er was een tijd dat ik nog was in ’t mooie Reitdiep-landschap. Ze kwamen bijna elke dag, hun ezels in het gras schilderend in stilte tot in de avondkilte. Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen…

ik sorteer ik rubriceer ik ca-ta-lo-gi-seer ik kan niet meer…

Zoektocht door intellectuele oude plunje van vele denkvermogens Tussen een mengelmoes van edele en onedele metalen schittert de Hemelse diadeem met Edelsteen het goud uit de rotsbedding.…

Geen stoel is onbezet vanaf het podium kijk ik in duizend verwachtingsvolle ogen zelfs geen kuchje is te horen alleen stilte, de concertzaal is gevangen in een wolk energie de dirigent geeft de maat aan een trilling gaat door de zaal Warmte trekt door muzikanten de muziek bruist tranen vullen m'n ogen niet bewust van de vele…

We wensen elkaar de vrede want morgen is het kerstmis het zilver wordt gepoetst Het kristal gewassen fonkelt als ster van David In top van boom Een engelenkoor zingt op hoge toon over het kindje Jezus dat is geboren in een stal zilveren klanken boven ravijn en dal Ongenode gast op het gemaskerd bal.…

Opvallende kunst ontstaat meestal als er buiten de lijntjes wordt gekleurd.…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

De boom en rotsen De zee. De verteller De oude man en het jochie Met rode fez in flegma* Hand in broekzak gegleden Op de achtergrond In 't dal van de heuvels In 't blauw. De lucht. Vogel die krijst Verhalen uit 't verleden Vertaald naar nu. Het heden (n.a.v. 'De Geschiedenis' van Edvard Munch) *onverstoorbaarheid…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

De woorden uit jouw mond lijken op dierlijke uitwerpselen Mest dat de bodem vruchtbaar maakt Niet de dichter.…

Vandaag is zuiderwind ontwaakt zijn lange lokken doorwaait, Golven tussen berg en dal. We weten dat noorderwind weer op zal staan, Magistaal hard als staal. Alleen de diep gewortelde boom laat staan zien we uit naar de lente als bloesems openspringen, Bij snarenspel vol melancholie in een lusthof van kostelijke vruchten, Een…

* Waar gevels wit gekalkt zijn en schaduw vrijt met licht, daar vindt stilte haar rijm en kent zwaarte geen gewicht. *…

zeg me dat niet, dichter, dat het niet lukken zou het "schilderen" van de vrouwen die je liefhebt beschrijf ze zo, dat je ze aanraakt maar met de toets van een schilder die de toeschouwer op afstand houdt om daardoor beter te zien voorbij schoonheid of ingepakte intimiteit kwetsbaar leven in liefde maar wel met zo'n opvallend…

Hopeloos starend in 't gat dat zucht van moedeloosheid en geen kant op kunnen. Geen rugzak waarvan ik kan leven en geen toekomst waar ik naar uit kan kijken. Dan maar de verbeelding geen godsdienst, geen visioen maar gewoon de magie van Beeldenrijkdom en één dag tegelijk, stap voor stap op weg naar waar het lot mij brengt,…

Sommige dichters zijn mij te houten Klaasachtig, ze beantwoorden geen vraag Of ze laten de vragen vervagen Op advies van hun beminde vrouwen Zeg nou toch eens fijn, o lieve Katrijn Dat die pijp van mij jouw schoorsteen mag zijn…

Afgunst is des dichters lot De appel kwam te dicht bij de stam Hoon is des dichters loon Hij bracht hem gewoon aan de man Spot is des dichters lof Ze hapten er helemaal niets van…

met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag…

ik vertrek van het treinstation wat langzaam kom ik op gang maar met inkt onder m'n voeten schrijf ik toch al glijdend een trillend maar best soepel gedicht. ik vertrek en denk licht om de orde niet te verstoren maar stevig genoeg op de glinsterende rails, zwaar genoeg om stevig te staan. op m'n voorhoofd draag ik een mijnwerkershelm…

Staande gespierde trots gesmeerde kleiën billen in een mist van elementen Handen van steen en water Kneden, kneden, kneden de essentie geslacht op uitgerafelde tafels van vlees Het gebed van organen wachtend op een verhullend teken Getekend de akte van de lendenen Perfide onvermogen van de perfecte lichaamscurve en het ziedend persisteren…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

Vera causa De werkelijke oorzaak ligt vaak in een leugen Een onwaarheid. Zwakte De gerimpelde lach Die stoïcijnse blik De held op sokken Die zeven kleuren kakte Repoussoir* Mensen, dieren op de vlucht Grote blokken. Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die…

Van de hand van Botticelli DE GEBOORTE VAN VENUS Op een gedicht van Poliziano geïnspireerd Geen geslachtelijke liefde Echt enkel zeeschuim en -wind Uit 't schuim geboren Logischerwijs voor altijd geëerd Zeewind uit 'n schelp blies haar aan land Haar rechterhand bedekt voor Een deel haar borsten Bloemmotief mantel wordt aangereikt…

ik ben een standbeeld. ik hoop door zo te staan de tijd te kunnen verslaan die ik normaal niet kan regelen, de tijd gaat maar rond, komt nooit op de- zelfde plek uit. Misschien moet ik me van steen of ijzer slaan, gebeeldhouwd blijf ik in de ruimte wach- ten op wat komen gaat. niks natuurlijk. maar ik kan het proberen. stel…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…