Alle inzendingen over familie

het laat me niet los; steeds weer te zien en te beleven hoe interessant is niet het leven in de tijd die je hebt hoeveel moet je niet slikken en hoe dikwijls moet je niet geven het mooiste in je leven; het hart keer op keer raakt en rept het leven is als een carrousel en voelt als muziek waar heb ik dat aan te danken, dat ik een van de velen…

Dochterlief, zo zoet en fijn Uit een bokaaltje ben je ontstaan Mama was echt met je begaan Toen was je nog heel klein Bijna een verwarde tijdslimiet Vreugde op die manier weggooien Leven toch niet omplooien In gedachten zong ze jouw kinderlied Familie deed alles wat ze konden Veranderen deed je niet zo snel Zij herkende je nog wel Alle…

De liefde kent zijn wetten de één blijft hetzelfde de ander draait van zwart naar wit. -wie heeft de broek aan- Liefde kent zijn tol familiebanden kraken ergernis trekt over en weer niemand laat het stil. Ik wens niets te doen en zeker niet in amen te rusten er zijn woorden genoeg om ongenoegen kenbaar te maken.…

Gehandicapt, dat was mijn zusje, die slechts 3 geworden is in jaren. Ze is "niet goed" zeiden de mensen. "Niet goed, niet goed, niet bij haar hoofd". In mijn gedachten; "Nooit ervaren" Slechts dat ze in een ziekenhuis, in Assen werd verpleegd. Dat was een stad van heel ver weg, slechts een paar oude foto's resten nog, maar ach;…

Hoe kan een persoon die nooit tijd heeft alle tijd voor jou nemen Boos op je zijn en toch liefde uiten Niet bij je zijn maar je nooit alleen laten Een normale vrouw zijn… maar ook mijn moeder…

In eens was je daar we wisten niet hoe je er uit zag je bent geen toeval die ergens onderweg is gevonden langs de weg nee, alsof het zo moest zijn kwam jij in ons leven uit liefde geboren om verder te gaan als kleinkind van ons je ouders zijn niet zomaar een vrouw en een man onze dochter en schoonzoon zijn jouw moeder en vader zo moest…

mijn zoon, ik heb je niet gebaard want ik sliep nooit met je vader, die stenen herstelde bij de Muur, en jou moest achterlaten jouw oom bikte stil het groene koper, en na de ramp met de rivier, liep zijn vrouw elke dag opnieuw naar het kantoor van de opzichter niemand wist iets van die mijn, geen krant wilde de geheimen kennen, en een…

gisteren op de koffie trilden ineens tante's handen mijn vader's voeten deden het ook die laatste keer zonder ophouden dat ik hem moe en kort van stof samen met moeder thuis trof herinneren doet zo'n pijn vooral nu in de weet dat vanwege vroeger en alles bij elkander je toen nog steeds zo stil en niet anders kon zijn het was nu…

als jij zit wanneer ik zit en ik zit als jij zit dan zitten wij beslist samen zit ik, maar zit jij niet dan zit ik helemaal alleen en is jouw stoel onbetwist leeg!…

je belt me van aan de Oostzee zeg je wat ben je toch mobiel wat ik doe vraag je ik lig in bad tot aan mijn oren in het schuim moeke gaf mij het mobieltje vandaar mijn goede luim…

Lieve Ilonka en Florian. Het leven mochten jullie niet aanschouwen. Wij hopen dat jullie naar ons stralen, zo kunnen wij altijd van jullie houden. Het is al heel lang geleden, maar jullie moeten weten, dat wij jullie nooit zullen vergeten. Liefs Papa en Mama en jullie levende broer Robert…

Nog een keer De laatste keer Kijk ik om het hoekje Jouw kamertje in Je bent lief aan het spelen Zo druk Hebt helemaal geen tijd Ik geef je een kusje Een aai over je bol Dag lieve jongen Ik zal je missen Wees maar niet bang Alles komt goed Jij bent een lieve knul Je blijft mijn kleine vent Ik ben nu niet meer in jouw leven Jij zegt dat…

Vader zijn is moeilijk je moet koesteren opvoeden en loslaten. God, onze Vader is een vader zoals het hoort. Hij leidt ons niet meer, neen, Hij begeleidt ons. Ieder mens heeft een eigen vrije wil gekregen, maar als we struikelen vangt God ons op en als we vallen helpt Hij ons overeind en loopt even mee tot wij het weer aan kunnen.…

ook al zie ik je niet vaak en ook al is er soms weinig tijd, weet dat ik aan je denk en trots ben op jou dat je zo mooi bent geworden, van binnen en van buiten sterk liefdevol weet dat ik van je hou en dat ik er altijd voor jou zal zijn…

Voor altijd jong Staand op het dek “Dag” Een laatste handkus De boot vertrekt Voor altijd jong Foto’s in het zwart en in het wit Moeten mij vertellen wie je was Er is er eentje bij waar je op je hurken zit Zoekend naar iets Ik zou willen dat ik je gedachten las Kijkend over een kleed met prul Wat dacht je Had je op zo’n moment…

Ooit moet ik haar witte hoofdje in mijn hoofd haar kleine handen in de vorm van de mijne niet geweten hebben. Ik weet dat niet meer. Ik denk aan mij terug als altijd al haar vader. Men zegt dat zij niet meer bestaat, dat zij door een ingreep, wat woorden, een blik, een intentie uit het heden verdampt is, maar ze moet als olie ontsnapt zijn…

Nu doet de pijn mij eerst vervagen Zoet is de liefde die ik vind Eigenlijk mag ik niet eens klagen Ik voel de liefde van een moeder voor haar kind Menig man die haar behaagde Nimmer was ze onbemind Toch was het geen vrouw die het erop waagde Het lot was haar simpelweg die dag niet goed gezind. De donkere novemberdagen, de kou de wind…

Met lood in de schoenen die daardoor als dieplood wegen strompelt ze voorwaarts het hoofd zwaar van de zorgen zeker wetend dat er geen brood is morgen ze zakt temet door haar benen die zwaar aanvoelen ze moet nog even door maar waarvoor? Om thuis te moeten zeggen dat ze naar bed toe kunnen gaan dat er niets te eten is ze kan het niet…

Heeft U dat nou ook, vroeger ging alles makkelijker gesmeerder, vanzelf, van een leien dakje vroeger draaide ik mijn hand niet om, als men me iets vroeg deed ik drie dingen tegelijk vroeger maar dat was vroeger en dit is nu en ik draai mijn hand geen drie maal meer om voor ik nee zeg ik denk drie maal ná voor ik ja zeg Want vroeger…

Hij stalde de spade in een plag en wrong wat denkbeeldig zweet uit zijn pet, gaapte naar een kever en voorspeldde droge hooimijten uit een vleugje knalpotgas. Doar, zei die, krieg ie een kei van in oe vel, jong. Perkament dacht ik, rimpels bedoelde hij. We speelden generatiekloven, dat is traditie. Moeder had rotsen toen ze stierf en papa…

Ik woon in de bergen, ik woon in het bos. Ik zit in de bomen en veel tussen het mos. Ik woon in een rivier, ik woon in de zee. Ik lig daar lekker te dromen en maak een heleboel mee. Ik woon in de duinen, ik woon in een baai. Ik zwem daar tussen de vissen samen met een haai. Ik woon onder de grond, ik woon in een kanaal. Ik maak…

hallo broer, hoe gaat het met jou het was toch gister dat je verjaarde ik ging elders naar het toilet daar hing geen kalender waar jouw naam was opgezet hoe oud ben je nu geworden ja, ik vraag dat elk jaar zou niet graag willen dat je een foutief ingeschatte leeftijd ziet als een ongeïnteresseerd gebaar had je nog visite deze keer…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

tegen de roest van de mensheid dat ons ijzeren gestel langzaam omvatte en dreigde te verminken borg jij jouw hart dat al bloedde uit duizend wonden voordat ik erachter stond je liet het doorsteken zodat ze het mijne niet zouden raken maar dat deden ze toch we schreeuwden en zongen samen terwijl we ze met uitdagende…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…

met een foto in de hand zit hij in zijn versleten zetel waar zijn zitvlak de tijd heeft uitgevlakt, tot eeuwig vermaakt zodat zijn dagen blijven duren vele uren langer dan zijn gevoel nog maar kan erkennen de glanzende glimlach blikt vijftien bij tien groot omhoog naar zijn gelaten ogen in zijn hart nog de warmte die armen om hem heen…

zo zoekt het hart zich een huis treft in alle kamers witte muren tikken van verwarmingsbuizen in ons is alles besloten daarbuiten sluimert eenzaamheid storm, wind en regen men gaat weg om terug te komen verliest om vrij te zijn verdwaald te raken handjes geplakt aan vogellijm…

na haar keuze werd het anders nooit meer dezelfde woorden want verdriet zou haar verteren haar verstoten en dan vermoorden het bloed door haar weggeschonken zoals een plechtig levensoffer zou haar wellicht weten te vinden met de ontkenning van haar slachtoffer vandaag in het hier en nu boet zij dag aan dag genoeg in haar la het mes altijd…

Vroeger was ik bij mijn oma altijd een graag gekomen gast. Mocht er altijd blijven slapen en beiden waren we enthousiast. Hadden het prima naar ons zin deden juist de dingen die ik thuis niet mocht. Snoepen tot je misselijk werd, lekker eten werd gekocht. Opblijven tot je bijkans sliep en dan in de bedstee waar je stiekem en in het…

bijna klaar met scrabble te Poppendamme werd het weer mot met die broers van me dit keer rond de Kardinaalsmutsvuurzwam deze kleine gaatjeszwam groeit aan de stamvoet buigt donkerbruin voorover je herkent ze aan de hoed maar de sporee kleurt geel poriën daarentegen kaneel de dikke Van Dale niet in huis zijn woonstee was toch Sluis…