Alle inzendingen over liefde

heb schraalheid zien groeien op kale grond glas met handen gebroken in bloed dat warm vloeit gewanhoopt in pijn aan ons samenzijn geschreeuwd van ellende zonder geluid ooit zal jij bloeien jouw lente komt van diep binnenuit…

Ik zag jou in een ogenblik Misschien hooguit een tel Dat lijkt op zich niet heel erg lang Maar belangrijk is het wel Een tel is vaak al het verschil Tussen brons, zilver of goud In een tel moet je soms keuzes doen Waar iemand je aan houdt Een tel te laat Een tel te lang Of zelfs een tel teveel Het maakt niet uit wie er nu telt Een tel is…

Als...dat ding op mijn hals kon draaien over driehonderd en zestig graden zou ik dan zien waar jij je bevond niets meer te vragen, niets meer te raden. Voor, achter of van opzij ver weg of dichtbij niets om te duiken, recht naar de grond niks te verbergen, ik zal je blindelings vinden als een paal boven water, die er altijd al stond. Geen…

Het is niet anders, het zal niet anders worden, zie het nu anders. Ik sluit mijn ogen voor al de waangestalten en zie het goede. Wat mij te doen staat, is geliefden behagen en behaagd worden.…

ze kijken me aan verbaasd en geschokt maar ik weet dat zij later mijn woorden ten grave zullen dragen het geluid van passie en gevoel in rook laten opgaan en aan de stilte van mijn as geen boodschap hebben…

Op jouw rug kus ik centraal een hart In jouw hals enkel passie Mijn handen strelen jouw lijnen 'k Vul mijn gedachten bij hartstocht Liefde, aanraking en vurig Streel ik jouw lijf met heel veel liefde Vrouw van wie ik enorm hou Jij weet mij heel goed te raken Onze stromen komen samen Samen met jou ga 'k het maken 'k GUN JOU…

warm waait de wind langs je lichaam dat ik aanbid ik zie je in het zweet ons leven lijkt een eindeloze rit een rilling langs je rug is liefde dan voor ons op de vlucht? mijn vinger langs je lippen ik schrijf jouw naam in de lucht en lach.. zegt mijn hart ze is het einde maar ook een nieuwe start je pakt me bij mijn hand we dansen…

Eerste regendruppels boven de oneindige rivier van ons leven kan ik zijn Elke zandkorrel in de woestijn van je gedachten zou ik willen zijn Een uitverkoren schilder die jouw donkerte in het avondrood tovert Mijn ziel en zaligheid voor jouw zoen verkopen Alles,bijna alles zou ik kunnen doen maar..... jou kan ik niet zijn,…

Maak je geen zorgen over leven en sterven, dat gaat van eiges. Zoiets als slapen in het lekkerste bedje met je geliefde. Zoiets als lachen, en huilen van ellende, ondanks de waanzin. Al dat gezorg is volledig overbodig, als je gelooft in. In jou en in mij geloven is de redding minstens van mezelf. De wereld redden is onbegonnen…

hadden elixenmengers leven en dood in de hand gebeurde koken van kruiden met magie en mysterie alleen in het oeroude land of zijn de zoekers naar cel en de genen de ontdekkers van heden waar alchemie ooit de weg voor bereidde lijkt het einde van lijden in zicht…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

zoek mij, open je ogen, want ik sta naast je; vind mij, neem mijn hand, en alles komt goed; probeer mij, open je ogen, want ik sta naast je; voel mij, het kloppen van mijn hart, een stukje ik aan je zijde; zoek mij, voor een laatste keer, het kan, want ik sta naast je, samen in het licht.…

verbazingwekkend gemakkelijk gooi jij wolken door elkaar net zo gemakkelijk begeef jij jezelf in de mist die zit in mijn hoofd als om een gletsjer daarbovenuit steekt de top je speelt het nu niet meer klaar om alles weer te pakken of was het weggegrist... als heftig indigo in eindelijk gevonden de mooiste blauwe kleur die nu mijn leven…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

Denk ik, ik ben ziek, dan word ik ziek, misselijk en zwak en zwakker. Denk ik, ik ben sterk, dan genees ik van zwakte en ziekelijkheid. Dit denken helpt mij gezond en sterk te leven en over te gaan. Overgeleverd ben ik aan onze natuur en aan ons denken. De goddelijke natuur is blijkbaar aldoor in onze handen.…

Waar de oorzaak het gevolg snijdt is de grens van kunnen gebaseerd op intens vertrouwen waar gevoel het verstand overtreft is het niet overdreven afstand te nemen de liefde overwint toch waar geloof, de kracht is, die door bidden is ontstaan zal het negatieve overslaan in positieve uitingen waar de straling, een gegeven goed is zal…

Met haar handen heeft ze me gestreeld, verzorgd, me leren lopen. Wat hebben die handen voor mij niet allemaal gedaan! Gevoed, gekleed waarom ze dit allemaal voor me deed? Uit liefde voor haar kind. Moeder, ik dank U daarvoor! 'k Zal het altijd weten En wil Uw liefde nooit vergeten.…

vierkant is de vlek op tafel van de fles van gisteravond waarin het maanlicht weerkaatste een laatste dronk van eenzaamheid die niet gedronken werd in spijt als ik de wijzers terug kon duwen deed ik dat toch zeker niet de gouden stralen van de maan zo warm toen dit begon vooruit met de tijd vooruit ik wist wel dat dat kon het whiskyglas…

Niets tussen mijn zinnen kan woorden beminnen niemand anders dan jij met lichtschetsende wanen, verdwalen van dwalen deze nacht in bewondering van een woordloos bestaan.…

in ontwaken slaan gedachten hun vleugels uit wieken als kleurige vlinders van bloem tot bloem buitelen in zomerse wind naar het licht drinken het nectars aroma in tijdloze rust laat je dromen niet slapen maar met de dag kennismaken…

(voor Mirjam Bruijn) Ik heb na mijn lange zoektochten binnen de boeken over spiritualiteit uiteindelijk mijn rust gevonden in bespiegelingen over de Ene en de Eenheid, zoals de Essenen en de Katharen geloofden en beleefden. Niet dualiteit, maar eenheid is de weg, zoals Christus wist en doet. Verbonden ben ik nu vooral met de Ene Vrouw die…

nog strekt je huid tot ver voorbij de nacht waarin geuren grenzen aan geborgenheid weet je mij te vinden zonder zoeken als vlinders elkaar zomaar en eenmaal in handen spiegelen harten dezelfde maat ademloos is de tijd eeuwig raak ik je niet kwijt…

uit scheppers hand kwam in harmonie het paradijslijk land in hoogmoed groeit het eerste virus van de mens snel volgt bloeddorst moord en doodslag als woekerend gezwel de grauwe schaduw van misplaatst geweld bezoedelt het bestaan waarin de mens de rol van kanker is gegeven in een dodelijk samenleven hij is het ultieme kwaad…

(voor Mirjam Bruijn) Ze werd beticht van bezetenheid, verguisd door vele intellectuele mensen, mensen die zichzelf wijs waanden, maar de plank volop missloegen, ook al dachten ze zelf van niet. Totaal afgewezen door de correcte zielen, vluchtte ze naar andere steden, trachtte zichzelf te nestelen, wat geheel mislukte. Ze werd alsmaar gekker…

lach jouw prachtig mooie lach die lach brengt mij zo dicht bij jou wolken passeren in de lucht maar jouw lach kleurt weer de hemel blauw de wereld zoekt zijn kracht laat mij die kracht dan zijn voor jou, mijn schat hier en nu en nooit meer anders dan een leven lang met jou, mijn schat spreek in zinnen voor altijd ik meen ze tot het laatste…

Liefde is woedend en vol tranen als jou onrecht wordt aangedaan Liefde opent wijd zijn ogen en ziet je stralend staan Liefde zoekt tussen de scherven zichzelf in jouw gemis Liefde geeft zijn leven voor jouw leven omdat het anders zonde is…

Iets, niets Ik heb een beetje iets met hem jij zou het mogen weten maar als ik het vertel kan ik het wel vergeten. Dus houd ik stijf mijn mond vertel het niet. Opdat dat kleine beetje iets niet zal veranderen in niets.…

Maart, met vorst nog in de grond En toch steek ik de loftrompet Over het zanderige bed Waarin jij eens je rustplaats vond Ooit sloten wij een prachtverbond Huwde jouw haiku mijn sonnet Kwamen we samen in verzet Tegen wat buiten ons bestond Het strakke burgermansfatsoen Kreeg op ons, vrijbuiters, geen vat We bleven elkaar toegewijd Straks…

In de zweefstoel wegebbend onder de zon of ik jou bewegen kon even maar mijn lust te snoeien welke jouw profiel omlijnde en mijn hart bevolkte jij ontpopte haastig boven het laatste knisperend blad als flits in ons verfijnde krokussend op jouw lippen voelde warmer dan het was beneveld op het natte gras.…