inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.147):

Aurora

Zodra zij glimlacht, plaatst zij zich
in de tijd, worden rimpels geteld
op haar voorhoofd en om haar ogen
kraaienpoten na souplesse van
een jonge naar karnemelk ruikende huid

Haar liefhebben is als wachten
op een zonsopgang, die zich in
rosse, zachte passie verliest
zichzelf hervindt en in de morgen
opnieuw zichzelf in licht hervult


Zie ook: http://www.bright/lights.nl

Schrijver: Stanislaus Jaworski, 5 februari 2008


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 622

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)