Alle inzendingen over maatschappij

Overal zijn straten met huizen en mensen die daar wonen net als ik. Die misschien nu precies hetzelfde denken, uit het raam peinzen naar de lucht, die vele dromen draagt en waaiert. En die elkaar ontmoeten in hun vlucht, zich samenpakken in de wolken om mee te liften op regendruppels terug naar beneden. Op zoek naar…

Strogele vogelschrik wreed gestroomlijnd ’s nachts op zijn mooist in de benzineboomgaard, verjaagt noch verschrikt: lokt de koplamp. Tondelzwam, vuurgevaarlijk niet gedetermineerd door Linnaeus. Eksters leidt hij langs ’t nikkel in de kassa, de plukkers drenkt hij in de boomgaard. Romp zonder armen, mokkend crucifix;…

Iedereen als ik, met lijf en met leden; Vol dromen en wensen, met een vloek en gebeden. Met adem in leven, in nemen en geven. In zorg en in angst voor verlies en om vangst. In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

Nog een keer kijkt ze om en ziet haar vertrouwde huis. Ze verbleef er helemaal alleen en gaat nu naar een verpleeghuis heen. Nog een keer kijkt ze om. Alles om haar heen is onbekend. Ze ziet haar dochter gaan en blijft zelf achter de gesloten deuren staan. Nog een keer kijkt ze om. Ziet haar leven in een vogelvlucht. Wat heeft het…

In de maatschappij verkeert verkeersveiligheid ondanks voorlichting ongelukkig in zwaar weer door digitale teksten.…

de taal die zij bezigt is sneller dan de snelste trein ooit al valt er geen touw aan vast te knopen rode lippen kakelen onverstoorbaar verder terwijl polsgemofte handen een te grote tas met franjes vasthoudt op haar neus een duidelijke zwarte bril die haar blozende wangen complimenteren…

Een plekje zou ze krijgen, in een mooi en nieuw tehuis. Een grote ruime kamer, met pantoffels voor de buis. En ze zag de voorjaarsbloemen, bloeien in de achtertuin. En tijdens warme zomerdagen, zat ze heerlijk op het duin. Maar de herfst bracht lange dagen, eenzaam lag ze in haar bed. Zo nu en dan kwamen de kinderen, en werd er even opgelet…

jij hebt de marges verlegd grenzen geslecht maar vond in niemandsland geen uitgestrekte hand wel ogen vol achterdochtige vragen geen mens om mee te praten jij moest zo nodig de wereld verkennen op eigen benen staan die klap kwam onverwacht hard aan toch veroverde jij een plaats in door de hel te gaan bereikte jij de hemel…

Betonnen kijkdozen, soms verlicht op, boven en onder elkaar. Waterpas gestapeld, beweegt daarbinnen het leven alledaags. Poppetjes aan tafel of voor de tv, een kat staart uit het raam. Op de vierde de tweede van links, draait muziek, de flat deint mee zo ook de mensen in dit stads bestaan.…

geen roze schoenen dit keer maar zilveren al brachten zij geen stom woord uit, nee dat deden de roze sneakers wel waar zelfs wieltjes onder zaten en ze iedere keer net niet mee op haar smoel ging haar moeder maande haar nog tot stilstand en lachte haar gouden hartjes-tand bloot de invloed die ze ooit dacht te hebben bleek haar…

nog voel ik het machtige graniet de basalten wering straalt zijn kering in geordende structuur ook het beton oogt lief in kleur gerankt met stalen tuien om water naar zee te kunnen spuien de grote werken van weleer grondvesten vertrouwen wij tunnelen nu liever dan dat we bouwen de nieuwe maatschappij flitst in blauw licht langs…

Geraakt door de cello zweeg de contrabas: zo gevoelig als jij kan ik het nooit maken Weet je, sprak de cello ik besta bij de gratie van andere instrumenten want een lange solo gaat toch snel vervelen Dus laat me maar horen welke tonen ik nog mis dan maken we muziek…

Moet je ook wat drinken? Nou nee, ik moet niks en wil je zeker niet dwingen. Maar als er iets te moeten valt, dan moet ik regelmatig poepen, meestal tegen de klok van zeven. Drink je 3 dagen helemaal niets dan ga je dood, ergo een noodzakelijk kwaad, als je wilt blijven leven. Dus ja, ik moet wat drinken, doe mij maar…

De feestmuziek lijkt te werven de ziel van het volk dat op zijn tijd, wanneer de werkvlijt niet wenst te bederven dat de moraal zich met een feest van zijn banden bevrijdt. Wanneer de banden gaan knellen, en de geesten zich bevrijden in een vrije val; speelt het jaar zijn ouverture, klinkt feestelijk de fanfare van het nieuwe carnaval.…

Ingedeukte plannen leeggedronken koffiekannen restjes van een oud verhaal we kenden het helemaal maar verdwenen is de oude bard dat is verleden nieuw elan maakte hem zwart wij worden verzwolgen door heden.…

Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het radeloze en wat te raden blijft. Opdat de last die ligt op hun ruggen een doortocht biedt naar de realiteit. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het gevraagde en wat te geven blijft. Opdat de daadkracht van hun levens een doorbraak biedt naar stabiliteit. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

De bloed'ge strijd om het bezit Is ook een strijd om machtigste geest, Het bezit van het goud, het wit, Zweept óp de geest het allermeest. En 't storten van het mensenbloed, En 't willen winnen in de gloed Van staal en vuur, die moorden, doet De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…

De arbeid is ook de bron van het weten, Hij is de wel van de goudenen geest. Door zijn gestage groei groeit ongemeten De macht van den geest binnen 's mensen leest. O! door het storten van het bloed, en strijd, Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid, Dat is het gouden licht der geestesarbeid, De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid…

De arbeid maakte de verhoudingen Der mensen en de strijd van hunne klassen. Het bezit is uit de arbeid opgewassen En de strijd om 't bezit, het goudene. De adel vocht tegen de koningen, De burgers tegen des adels woningen, De burgers wierpen koningen en adel Uit hun trotse en hoogverheven zadel. De slaven vochten tegen hunne heren…

De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen, En doet de strijd tussen die stamme' opvlammen Rondom de hele aarde. Een woest gebeuren Waarin de stammen elkander verscheuren. Grotere samenarbeid schept de volken Uit de stammen, en doet ze in grote wolken De aard bewonen. En in bittre strijd Om de aarde vechten voor hunne arbeid.…

Verdraag een ander in overeenstemming met het besef, dat jezelf deel uitmaakt van een universeel beleven; dat een kortdurende schijnwereld zal zijn, waarin je met vele verschillen zult moeten leven. Het leven prikkelt, tergt wat het niet verdraagt, wordt kleurrijk expressief naar zijn aard door de verschillen belaagd. Draag je deze…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

zogenaamd ingenieus plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand…

ik streepte zwevend weg in straffend raken wist van mythische figuren bouwstenen te maken voor mijn komend rijk gegrondvest op de rede geen dwaze luchtkastelen versierselen en ornamenten maar transparante treden op de ladder naar omhoog zonder losbandigheden aan het einde van de regenboog toch zijn er rafels in de krochten beneden…

Z’n broek op half elf in de ene hand een blikje en andere een joint, lult hij een eind aan de brij van men, fuck, en veel vet aan zijn lippen hangt een jonge brunette die breezend op geïxte benen balanceert haar geringde navel en veevorm van de bilnaad zijn door tattoos opgewaardeerd hij noemt haar slet.…

hun woorden bevroren tot ijs door een gure wind gedragen tochtten zij kilte door het paradijs waar tropische emoties bruisten felle blikken huisden in het smeulend vuur van omfloerste ogen stilte brak de eerste schrik paniek vluchtte in chaotische taferelen zij drongen met velen naar te weinig lucht hun vlucht is gevangen…

er is iets vreselijk fout gegaan in onze maatschappij bewust kapot gemaakt waarvan wij nu de brokken moeten rapen vertrouwen heeft snel plaats gemaakt voor negeren en geen ruimte laten in kijken naar elkaar zonder te praten begint al het voor oordelende haten zeker waar geweld het licht getinte van grote groepen meldt…

Des eindejaars komt al snel de vraag op: wanneer zal nu eindelijk eens het onderscheid vervagen tussen een kerstwens en de werkelijkheid? Op een kerstkaart ontlokt de zon nog sterrenpuntjes uit sneeuw of sier en dansen kinderen om een kerstboom. Verdwaalde vlokken verspreiden overal een feeërieke warme sfeer. Een ekster op een hek van hout…