Alle inzendingen over ouders

Ik ben een zeer gelukkig kind, Wanneer men dit bedenkt: Mijn vader is mijn beste vrind, Die mij schier alles schenkt: Zijn afgedragen zomervest, Zijn oude broeken, en de rest; Maar dat weet Moeders naaister best. Hoe lekker smaakt die boterham, Met dat Sint Nikolaas, Dat mijn mama mij brengen kwam In plaats van Leidse kaas. En och! hoe…

- Vlaardingen revisited- Onder de eeuwig wakende vlam van Pernis en de altijd penitrerende stank van de Shell stond aan de havenkade van de visserstad het lage huurhuis van mijn geboortegolf. De echte Vlaardinger herkent het wel. De geur van rotting onder uit het kruipluik waarin mijn vader liggend op zijn hangbuik 's winters zijn laatste…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

ik zie je naam in steen gebeiteld jouw handschrift is het niet de dood heeft ook je lijf verbrijzeld een lege huls en wat verdriet waar is je bestaan gebleven geen tekens op de muur geschreven hoe vind ik je in deze tijd een hoofd vol vage beelden een lach die om je lippen speelde alleen de bloedlijn praat nog door wat heeft je…

De sluipmoord draagt de naam dementie het ongewenst bezoek heet Bechterew je morst weer melk een blik vraagt om clementie en van mijn komst heb je het minst besef mistflarden taal ze vluchten uit je mond eerst zeg je zoon daarna ben ik mijnheer rusteloos reist het oog de kamer rond stoot op de foto zo zijn we er niet meer Drie maanden rust…

De kamer is vol schuivende geluiden Mijnheer de Bruin lobbyt luid om hulp. Zuster Sonja rolt zijn rijstoel op het zuiden en rukt zijn handen van zijn goor geworden gulp. Mevrouw de Winter bibbert met de koffie: ze heeft haar Parkinson weer op bezoek en kleinzoon Theo wil geen vlekken op zijn kloffie Een bronzen plak verstoort haar grijs gewassen…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

je bent vele dingen geweest de keren dat je mijn ogen passeerde maar een vaderfiguur zat daar niet bij eigenlijk was je meer het omgekeerde zoveel heb ik van jou geleerd hoe ik mijn bloedeigen gezin harteloos in de steek kan laten wat was jij daar goed in hoe ik mijn eigen kinderen de grond in kan slaan van zo’n soort monster daar kom…

tastend naar zijn oude geur en gloed ben ik in het tere omhulsel gekropen en zoek onder zijn zachte winterhuid beschutting tegen stil verdriet koester de rafels van milde warmte, van ruisende sporen zo raakbaar nog verweven in de leegte die hij achterliet…

In mijn herinnering zie ik je voor me, Nooit klagen als ik iets vroeg, Het was altijd geven en nooit Nemen, Zo besta je In mijn herinnering Donkere ogen omhuld door witte gelaat, Keken mij aan Ik voelde een drang geborgen, van die ene blik Verlangend naar de warme plek De moederschoot Er kwam een tijd dat ik niet bij je kon zijn…

Eeuwige liefde, onvoorwaardelijk begrip Een vader met zijn zoon Hand in hand Verantwoordelijk maar vrij Samen door het leven Verbonden met elkaar Leraar met zijn leerling Wijsheid en wil De grootste zekerheid Uit alle vragen Een allesomvattend geheel Jouw eigen kleine ik Zorgelijk geluk Onbedwongen spontaan Respectvol en speels Een vader…

Ze huppelt vrolijk aan zijn hand En babbelt aan één stuk door Kletst over alles wat ze ziet Voor hem is 't een leuk gehoor Hij ziet haar maar om de 2 weken Van 10 tot 5 uur, op zaterdagen Als hij haar vaker wil zien Moet hij dat netjes vragen Want haar moeder heeft een ander En houdt de touwtjes nogal strak Wil niet teveel contact met…

Waarom wordt er altijd over moeder gezongen en wordt vader onbewust verdrongen? 't Is hij toch die werkt voor vrouw en kind... Moet ook hij niet worden bemind? Al is hij soms streng en wat ruw van toon, zijn liefde voor je blijft steeds op een troon. Daarom lieve kind, al wordt hij ook oud, zorg dat je steeds héél veel van je vadertje houdt…

Mijn dank is groot voor alles wat jij voor me hebt gedaan Op elk moment van de dag probeer je voor me klaar te staan als dit is wat het "moeder zijn" inhoudt hoor jij vast in Gods top tien want ik denk dat zelfs Hij nog nooit zo'n goeie moeder heeft gezien Hoeveel ik van je hou valt nog niet uit te leggen met 1000 rozen Ik ben blij dat…

Daar in het midden staat ze: Alleen, maar niet heel ongelukkig. 'Nee hoor', ze doet je geen kwaad, ze bekijkt je rustig, met iets te rechte rug. Dan komt ze even naar je toe Sneller dan je dacht dat kon, opeens is ze op neuslengte afstand, met één oog toe. ...stilte volgt, ik weet dat ze nu op haar gelukkigst is... Ze cirkelt om me heen…

Door zijn kind ging hij beseffen Dat je het als kind moet treffen Wat je meekrijgt in je leven Welke bodem je is gegeven Hij keek naar zijn kleine vent Waarin hij zichzelf zo herkent Nieuwsgierig, vol levenslust Iedere dag lerend, onbewust Zo'n kind mag je vaderlijk leiden Dat is zo waardevol voor beiden Maar al ben je als vent nog zo…

Ik was nog niet klaar om je los te laten Ik wou je nog zoveel vertellen Over dingen in het leven praten Die levenslang mee zullen tellen Hij zei: mams je kunt me laten gaan Ken het verschil tussen goed en verkeerd Ik kan m'n mannetje wel staan Omdat jullie me zo veel hebben geleerd Mijn zoon, hij klinkt zo groot en wijs Waar…

Hij was 35, zij was negentien Verliefd tot over haar oren Ze kon alleen hem nog maar zien En zijn mooie woorden horen Ze gingen trouwen, een *mooie* dag Hij als grote overwinnaar Dat zij die blik niet zag? Dat was best een gevaar Nu twee jaar later, is ze alleen Gedeukt, gebeukt, gelaten Hij behandelde haar gemeen Ze is gevlucht en hem…

Jouw stoïcijns zelfvertrouwen Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat…

Mama, je haren worden grijs ze krullen golvend in een dans bekronen met hun zilv’ren krans je lief gezicht als een ereprijs Je ogen kijken door beslagen ijs doch het staren krijgt geen kans het vuur te doven in hun glans dus schitteren ze zichtbaar wijs je vele rimpels worden oud ze plooien zich in diepe rust moe van wat je hebt aanschouwd…

Tien minuten, vader, voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd, voordat het ziekenhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot te voederen te verschonen kind, voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest…

Hoe vaak kijk ik niet naar boven, omdat ik wat vragen wil, jij gaf altijd antwoord, op mijn vragen blijft het stil Hoe vaak op een dag bedenk ik, dat ik je wat zeggen wil, heb van alles te vertellen, diep in mij daar is het stil Hoe vaak op een dag hoor ik, dingen die jij ook zeggen zou, maar wat ik hoor dat is een ander, het is niet…

Geen waardering, geen vertrouwen Niemand neemt hem serieus Toch valt er vaak op hem te bouwen In wat hij kan is hij een reus Krijgt geen kans dat aan te tonen Zijn zelfrespect raakte hij kwijt Steeds minder moeites die het lonen Steeds meer kwaaltjes mettertijd Futloos, doelloos liggen zappen Zinloos hangend voor de buis Niets meer dat…

Mijn Moeder is een sterretje, daar heel hoog aan de lucht, ze stierf heel lang geleden het gebeurde in een zucht. Mijn moeder is een lichtje, wat iedereen kan zien en bij een heldere hemel, kun je dat lichtje vast wel zien. Maar soms denk ik, ik wil geen sterretje, die zijn er al genoeg, ik zou zo graag mijn Moeder zien gewoon hier…

Ze is verschrompeld tot bezoekuur; op de tijden dat het haar geliefden schikt schrikken haar vissenogen even wakker uit hun dommelslaap en lacht zij haar gebit van kunststof venusbloot, als dit niet op het kastje ligt te grijnzen. Ze hoort gewillig steeds dezelfde vragen, Of het goed gaat, zo'n relatief begrip maar haar begrip is even onbeduidend…

De strijd leek al gestreden, het afscheid was nabij. Het leed leek al geleden, het leven leek voorbij. Het afscheidsgedicht geschreven, daarover voel ik me nu schuldig. De dood had niet echt haast, en het leven was geduldig. Een operatie zou je helpen, voor ieder totaal onverwacht. Dat zou ons bloedend hart stelpen, wat ons weer vreugde…

't Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd* nog van woorden, 't was, te gader* bei mijn handjes doende: "Vader, geef me een kruiske, als 't u belieft!" 'k Heb een kruiske dan gekregen, menig keer, en wierd geslegen* op mijn kake, zacht en zoet... Ach, ge zijt mij, bei te gader, afgestorven…

Houdt Moeder altijd in ere, ook al heeft ze 't wel 's fout. en al koopt ze niet die kleren, waar jij juist het meest van houdt! Je mening mag je best wel geven, stelt ze zelfs nog wel op prijs, maar houdt rekening met het gegeven, dat ze ouder is en wijs?! Dus houdt je Moeder hoog in ere, als je blij bent met jezelf, want als zij er niet…

Mijn zoon, jou maak ik advocaat Professor, arts en diplomaat Ik maak je mediamagnaat En lid van de ministerraad Zo sprak een kannibaal in Tsjaad Behalve als het oorlog wordt Dan maak ik je soldaat. -------------------------------------------------- Uit: 'Dat lijkt warempel sandelhout', 2003…

Op een mooie Pinksterdag, Als het even kon Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon Gingen madeliefjes plukken Eendjes voeren Eindeloos Kijk nou toch, je jurk wordt nat Je handjes vuil En papa boos Vader was een mooie held Vader was de baas Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en…