Alle inzendingen over liefde

ga maar dromer, het is tijd dank voor elke bijzondere dag jouw woorden, ik bewaar ze en plak ze aan de horizon als een zonnige lach de boot wacht brengt je over de oceaan naar de lichtjes bij nacht vergeef me mon Chérie ik kan niet meegaan zie niet meer om onderschrijf het leven speel, speel de muziek dans, dans, heb lief je hebt zoveel…

Zoals de jaarringen van de eik groeit liefde in cirkels En 't is pas als ze sterft dat haar verbindingen zich openbaren Een boom heeft vele levens Zo ook de Liefde…

De zonnegod schijnt over de demonstranten en de dictators. De oplossing is de dood van de ellende, die stap naar de rust. Noem het maar hemel, paradijs of verlichting, de finishing touch. Dood is voltooiing, totale vervolmaking, genezing, geluk. Gelukkig komen we allen in die hemel van de vervulling. Dat is dus wel glimlachen…

je schreef bijna speels gedachten in woorden maar wikte en woog vijlde en polijstte een briljante settingsboog heb je juwelen zien glinsteren met zonnetjes in ieder facet het licht kwam van binnen glansrijk in poëzie neergezet…

(voor Mirjam Bruijn) Dezelfde zwanen zwemmen nog steeds in de vijver achter mijn flatgebouw, vol gratie dansen ze geheime riten, ik volg hun stevige halzen, die diep in het water naar planten zoeken. De plek waar jij een sneeuwbal naar mij gooide is omgewoeld door een grijpmachine van een gasleverancier of zoiets. Het maakt niet uit, want…

Van Vlinders, Met mijn ogen gesloten Je hand op mijn buik. Zie ik de witte vleugels van het gevoel. Niets dan woorden hoor ik je zeggen. Maar gezegd heb jij alles wat ik zie. Het zijn niet je ranke vingers die prikken in mijn vlees. Maar de zoete spanning van de zinnen. Spelend met het verleden en gevoelens van tijd.…

Oh, verlos me van mijn verwelkt verleden en de drang om hoge toppen te klimmen in de toekomst. Laat mij met aandacht in het moment leven waarin de muziek van de liefde klinkt. En laat mijn lied van enthousiasme vliegen zo vrij als vogels. De gouden vrede in mijn hart zal dan groeien en overstromen van stilte en schoonheid…

Het flikkerende lcd weerspiegelt jouw lijf en zorgt dat ik gekluisterd blijf aan het digitale en, o,ja bijna banale tijdverdrijf. Een ero-dynamische-digilatie, een goed gevonden contaminatie voor een digitale aantrekkingskracht met tóch, íets van liefde, onverwacht.. Het digitale frame houdt jouw glimlach gevangen en ergens is daar dat zoete…

het liep over mijn huid stak met speldenprikken trippelde door nachtelijk geluid met snelle tikken het was ontsnapt uit opgeborgen zijn in de kelders van mijn pijn een vage tocht gaf opening door onoplettendheid ik heb het gat gedicht de deuren transparant gesloten met eerlijkheid van licht…

'Wil jij mijn liefste zijn?' knorde 't varken tegen 't zwijn 'Ik zie jou wel staan' kakelde de kip tot de haan 'Ieder dier zijn plezier' loeide de koe naar de stier Maar ook in mensentaal biedt Valentijn een mooi verhaal Iemand die je echt graag ziet en hier op aard de hemel biedt Zo iemand wens ik u hierbij want liefde is …

Ik herkauw de liefde, keer op keer, tand op tand. Ik verbouw de liefde, steen op steen, onthou de liefde, warm op koud, ik versta de liefde, eens te meer.…

Ademloos kijk ik naar jouw gezicht beschenen door het tere ochtendlicht en zo ontspannen van alle zorgen vrij lig je hier te slapen naast mij. Hoe anders dan het verwrongen en door innerlijke strijd afgedwongen gelaat waarop straks bij verdere dageraad jouw ontreddering getekend staat. Zachtjes streel ik je zorgen uit je gedachten, en…

Het verrukkelijkste meisje aller tijden ben jij, vanuit vierentwintig duizend kussen geschapen Jij zoent alle heimwee weg, net zo teder als heilige Anna en ik fluister vierentwintig duizend maal dat ik je lief heb…

Als jouw ogen de mijne willen vangen als jouw omfloerste zwoele blik groen en glinsterend om aandacht knippert... buigt het wezen van mijn weerstand weer voor je… wetend dat ik geen antwoord heb op jouw lonken en charmes en de krampen in mijn maag van liefde en overgave, geen beletsel meer kunnen zijn om me volledig neer te leggen bij hetgeen…

jij hebt het speelse dat onberekenbare in je oogopslag diepte en het hoog welluidende in je warme lach soleert maar neemt ook anderen bij de hand in het delen van de korrels op het zomerstrand wij genieten van je tussen eb en vloed golvend maak jij het leven goed…

Ik slaap dag en nacht in de ruïne, het denkbeeldige paleis dat ik zo graag voor jou wil realiseren, de wijnkelders, die ik het liefst tot het einde van ons leven goed gevuld zie, shit!, ik gun je absolute zorgeloosheid, maar vooral mij, naakt en beminnend volgens je idealen. Dat nu juist onze grootse liefde geen bedding vindt, vooralsnog,…

jij hebt de snaar geraakt die mij deed ontwaken de eerste tonen die ik hoorde van binnenuit het warme geluid van liefde op de melodie van geluk het waren jouw ogen en handen die de schepen verbrandden van een zinloos bestaan voor ons nu de vrijheid tot de hoogste klanken te gaan…

(voor Mirjam) Ik sta met lege handen in de nacht, ik hef ze naar God uit wanhoop, Hij weet precies hoeveel ik van je hou en ook hoeveel jij van mij houdt, dus maak geen vergissing. Ik bemin niet de dingen die je maakt of de dingen die je in de wereld zet, niet je idealisme en je expantiedrift, ergens wel natuurlijk, maar veel meer wil…

We komen tot rust in een staat van verlichting: zien alles en niets. Een overgave aan een deelontmoeting met de grote liefde. Een zielsbeminde, een onbeperkte schoonheid, een warme liefde. Mijn zielsbeminde is ieder die ik liefheb en gelukkig wil. Het aardige is, dat ik ieder gelukkig zou willen hebben.…

het water wilde niet scheiden in jouw stroom en de mijne het bleef vloeien uit de bron die we samen hadden geslagen ik geselde wind jij verdroogde de regen wij kwamen elkaar steeds weer tegen hebben de vloed toen gesplitst bij de oorsprong met stenen de bedding verlegd maar het hek van de dam heeft het niet kunnen houden wij…

(voor Mirjam) Ik was bij onze boom, waar we voor elkander knielden, wat je vast nog weet, engellief, ik miste je zo en de boom eveneens, we leken wel twee ontzielden in de kou en in het donker. De boom en ik, wij hebben elkaar heel lang omarmd, we misten jou nabij, waren daardoor onverwarmd, al dromen we van je terugkeer in iedere trein…

ze was een ouwe doos nog goed betimmerd de inhoud van de doos had ze eigentijds gehouden bij voorkeur opereerde ze in het milde schemeruur met sotto voce teksten onder bevlogen handen een slimme meid is op haar einde naar behoren voorbereid…

heb hem onverwacht ontmoet vriendelijk en vertrouwd hij kende mij vanaf geboorte na kennismaken bleek dat wij veel beelden en herinneringen deelden alleen tot een gesprek was het door allerlei nog nooit gekomen hij had iets bekends een vaag figuur uit sprookjes fantasie of dromen heb de dood in de ogen gekeken dat ogenblik…

ze vroeg me “of ik gelukkig ben” “nou” loog ik “daar kun je op rekenen” toen vroeg ze ”of ik wel eerlijk ben?” ik zei ”moet ik het uittekenen?" elke ochtend tranen die mij niets vertellen mij in haar wereld wanen misschien dan waarschuwen dat mijn eenzaam huis de gedachte kwellen aan haar lach zo levensecht ik hoor nog wat geruis het…

Zwoel en zacht dat is jouw kracht stralende ogen die iets beloven een glimlach op je gezicht zorgt dat ik voor je zwicht dat ben jij mijn lieve schat voor altijd verbonden in mijn hart…

Zoals het licht van de vuurtoren schijnt. Schijnt de warmte van jou. Zoals de duinen beschermen tegen de hogen golven van de zee beschermen je armen mij.En namen mij met je mee..... Naar mooie en fijne herinneringen in gedachten voor altijd. Naar wat is en niet geweest is. Naar liefde en naar spijt. De vragen over het leven en waarom het…

je bent gekleed door de natuur een tweede huid is overbodig de roze sluier van de ochtendzon bedauwd met parels licht bedekt de helft van je gezicht dat stralend naar mij kijkt je vlijt je warme lichaam in een groet tegen mij aan met een kus verlaten we de nacht op weg naar een paradijselijke dag…

Mijn lichaam is allang over de helft van zijn kunnen, hapert meer en meer, gaat niet meer zo zwierig van de trappen op en neer, neemt veel vaker de lift, stort zich na het openen van de voordeur gelijk in bed en slaapt aan één stuk door, droomt van zijn geliefde vrouw en schokt van de navrante afwezigheid daarvan. Toch zwemt er een krachtige…

in overpeinzing terwijl gedachten beuken met noorderslag botsen dukdalven verbittering en spijt vonden verspilde woorden toch hun weg in vrijheid in tragiek van leven lach na lach traan na traan het kan me niet schelen zolang ik jou maar heb want gisteren bestaat niet meer alleen nog maar de morgen nu de herfst door onze haren speelt…

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…