Alle inzendingen over haiku

Niets is erger dan de blues op een zonnige dag in de lente. Eenzame dichter zoekend naar woorden en rijm ritme van de regen. Ik tel je rimpels als jaarringen van een boom weggelopen sporen. Het lot van de mens valt samen met de natuur geluk komt van ver. Waarheid als een haiku de cirkel is rond zonder eind of begin. --------…

Het grasveld ziet bont van krioelende krokus; schoon de lente wacht, toont zij hier al vol trots haar kleurige vingertoppen.…

woestijnreiziger zonder kaarten en wolken zoekt waterwegen…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

Volhardend geloof is in het daagse leven en klein gebeuren, nuchter, met bezonnen geest, Gods wil gedenken en doen.…

op het boerenerf stille miauwgesprekken - quarantainetijd…

herinneringen hartig heftig zoet zout zeer samen verzameld…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

De jaren tachtig liggen reeds ver achter ons. Nostalgie die prijkt.…

nog wat onwennig draait zij warme fietsrondjes- Plopmutsje als bel © Foto - Tineke De Pelsmaeker…

een zin wondermooi kruipt behoedzaam uit zijn schulp kijk de schrijver danst luid juicht zij het uit rent rondjes om de tafel betoverend mooi maar ook ongemak leven in vertwijfeling talent maakt angstig het pak in de kast harnas voor eigenwaarde voor zo lang het duurt geborduurde naam de verstopte mascotte schrijver’s binnenkant…

mijn lichtje dooft uit... na zwaar alcohol bezoek de nacht braakt mij uit!…

Een nieuwe lente komt er aan, maar het virus heerst nog steeds. Komt ons duur te staan.…

Elektrisch licht glanst in de dichte, open haard, beeldt en schept warmte.…

Morgenster schittert. Ook de zon die komt dan op. En de dag begint.…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

Lange druilregen benevelt kil, maar fijntjes de zachte winter, die vroeg wordt opgeluisterd met een veld gele krokus.…

de stratenmaker lichtte tegels in onze natte stratenzee…

stilte en leegte bleven over toen het licht geworden was…

Kleine wonderen Door ijs en sneeuw ontsproten Winter laat zich zien.…

vanuit de knolneus, langs een verbindingssteel, die als climax krokust in paars, wit, geel en rozig - prolatie van de lente © Aquarel - Lieve Declerck (’t Holsbeeks Penseeltje)…

het klinkt afgezaagd er wordt een boom koud gemaakt voor een warme haard…

depressievelden liggen op gespannen voet met het pannendak…

Een ernstig gezicht. Daarna weer open en blij. Men voelt zich weer vrij.…

Uit onverwachte hoek blaast de wind glanzende sneeuw door stille straten. Lange vingers glippen door het zand en draaien de zandloper om. Boa's nemen de wijk en laten hun tanden zien niet te handhaven. We willen allemaal een betere wereld maar het lukt voor geen meter. Maanlicht op het water ik heb heimwee naar de toekomst waar…

de rommelzolder belast met het verleden kreunt van toen en daar…

Een verwatert beeld en een vergeten moment. Niets dat je nog kent.…

In de brievenbus het laatste telefoonboek: 'onze' tijd verdwijnt.…

ongelezen wit onbeschreven maagdelijk op de keerzijde…

Op de kale tak bollen twee duiven zich op: grijze kluwens wol.…